*** Φίλες και Φίλοι,
έχοντας κάνει ραδιόφωνο επί χρόνια σε πολύ μεγάλους μιντιακούς ομίλους,
ανέτρεξα χθες στο Διαδίκτυο
για να μάθω τα νέα γύρω από το αγαπημένο μου Μέσο.
* Αποτέλεσμα τού οδοιπορικού μου ήταν,
να γελάσω ενθυμούμενος
ότι το εγχώριο ξεπεσμένο μιντιακό σύστημα αναφέρεται στον Ιβάν Σαββίδη
με τον -και καλά- μειωτικό χαρακτηρισμό «Ρώσος ολιγάρχης».
Και «Ρώσος» και «ολιγάρχης»·
η νεοελληνική φοβικότητα σε απόλυτη συμπύκνωση
και συνάμα σε απόλυτο ξεδίπλωμα.
* Έρχονται οι ξένοι και μάς παίρνουν τα καλύτερα κανάλια (βλέπε «Epsilon»),
έρχονται οι ξένοι ολιγάρχες
και εμποδίζουν εμάς, τούς σπουδαρχίδηδες,
να γίνουμε «οι ολιγάρχες που ονειρευόμαστε»
(για να προλάβω τούς πουριτανούς,
οι οποίοι ανατριχιάζουν και μόνο στην ιδέα τής σεξουαλικής ελευθεροστομίας,
«σπουδαρχίδης» είναι αυτός
που από νεαρή ηλικία επιδιώκει -παντί τρόπω-
την απόκτηση αξιωμάτων και εξουσιών).
*** Γιατί τα λέω όλα αυτά και τι σχέση έχουν με το Ραδιόφωνο…
Διεπίστωσα ότι ο Συγκεντρωτισμός γίνεται ολοένα και χειρότερος,
ολοένα και πιο στείρος.
Οικονομικώς ισχυρά άτομα δημιουργούν ΚΑΙ στο ραδιόφωνο τα δικά τους καρτέλ·
είναι απαράδεκτο να ανήκουν στον ίδιο όμιλο τρεις και τέσσερεις σταθμοί,
διότι αυτή η κατάσταση οδηγεί νομοτελειακά στην πτώση τής ποιότητας.
* Θα αναφέρω ένα άκρως χαρακτηριστικό στοιχείο
που καταδεικνύει τού λόγου μου το αληθές.
Εδώ και κάμποσα χρόνια υπάρχουν πολλά ραδιόφωνα
που εκπέμπουν πρόγραμμα δώδεκα ωρών
ή που θέλουν να δίνουν την αίσθηση τού γεμάτου προγράμματος
αναθέτοντας σε παραγωγούς τετράωρες εκπομπές.
* Βιτρινολαγνεία στο ζενίθ·
προσωπικώς,
θα ντρεπόμουν να είχα ραδιόφωνο που θα απασχολούσε ελάχιστα άτομα,
τα οποία θα αμείβονταν επίσης ελάχιστα (ή και καθόλου)
και εγώ θα εκμεταλλευόμουν την αγάπη κάποιων ανθρώπων για το Μέσο
ή την ανάγκη τους να αισθάνονται ότι υπάρχουν
και ότι διατηρούνται στον χώρο.
* Συνελόντι ειπείν,
οι ιδιοκτήτες των ραδιοφωνικών σταθμών
οφείλουν να υϊοθετήσουν ένα νέο θεσμικό πλαίσιο
(ή, να τούς το επιβάλουν τα αρμόδια όργανα τής Πολιτείας),
προκειμένου το Ελληνικό Ραδιόφωνο να αναβαθμιστεί
και να αποκτήσει την αίγλη και το κύρος που δικαιούται.
* Το Δυναμικό τού Ελληνικού Ραδιοφώνου είναι σε πολύ καλό επίπεδο·
αυτό οφείλω να το αναγνωρίσω και να το τονίσω.
Δεν υπάρχει έλλειψη αξίας και ταλέντου,
αλλά η Αξία και το Ταλέντο υπερκαλύπτονται
από εγχώριους ολιγάρχες τυχοδιωκτικού υπόβαθρου.
Σταθμοί που ανοίγουν και κλείνουν εν’ ριπή οφθαλμού,
σταθμοί που αλλάζουν ονόματα σαν τα υποκάμισα
(μη μού πείτε ότι η Καθαρεύουσα δεν σάς έφερε στο μυαλό τον «Ζήκο»),
σταθμοί που αλλάζουν χέρια πριν προλάβουν να αποκτήσουν «αποτύπωμα».
* Το μείζον πρόβλημα τού Ελληνικού Ραδιοφώνου,
και εν’ γένει των Ελληνικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης,
είναι η Έλλειψη Σταθερότητας.
* Προσοχή:
Ως «Σταθερότητα»
δεν λογίζεται η προσκόλληση σε παρωχημένα πρόσωπα και concepts,
ούτε η έλλειψη καινοτομίας και πρωτοτυπίας.
Σταθερότητα είναι η συμπαγής πολιτική,
η οποία στηρίζεται στη Γνώση και στο Ένστικτο,
και με γνώμονες τα συγκεκριμένα στοιχεία προβαίνει στην προσωποποίησή τους.
* Αν δεν αλλάξει η κυρίαρχη νοοτροπία που ταλανίζει το Ραδιόφωνο,
ο Ερχομός και ο Παρερχομός θα είναι η μόνιμη επωδός και τα επόμενα χρόνια.
Άνθρωποι θα έρχονται και θα παρέρχονται,
και η συναισθηματική σύνδεση τού Παραγωγού με το Μέσο και με τον Ακροατή
θα αποτελεί ένα παραμύθι που θα διηγούνται οι παλαιότεροι στους νέους.
Ναι, το Ραδιόφωνο είναι Παραμύθι,
αλλά πρέπει να διαφυλαχθεί ώστε να μην καταντήσει «παραμύθα».
*** Σάς χαιρετώ με τη φράση που έκλεινα τις εκπομπές μου..:
Φωτίστε το βλέμμα σας με την πόλη που φλέγεται. Γεια Χαρά…
*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
