*** Φίλες και Φίλοι,
σήμερα θα τερματίσω την Πρωτοτυπία και τον Σουρεαλισμό.
Λοιπόν, ακούστε τι έχει παιχτεί…
* Πάνω που είμαι έτοιμος να ξεκινήσω το κείμενό μου,
το οποίο -συμπτωματικώς- (θα) είχε ως θέμα του την έλλειψη τηλεοπτικής πρωτοτυπίας,
ανοίγω το «Google» και μού τραβά την προσοχή το σημερινό «Doodle»:
«82η επέτειος από τη γέννηση του Μιχάλη Δερτούζου».
* Δεν γνώριζα αυτόν τον άνθρωπο,
και -όπως κάνω πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις-
θέλησα να μάθω για το έργο του.
* Εκτός από το γεγονός
ότι υπήρξε διακεκριμένος καθηγητής τής Πληροφορικής στο περίφημο «Μ.Ι.Τ.»,
μού έκανε εντύπωση πως ήταν από τούς πρωτοπόρους τού Διαδικτύου.
Μάλιστα,
στο βιβλίο του με τίτλο «Τι μέλλει γενέσθαι» που εξεδόθη στη χώρα μας το 1998,
λέει χαρακτηριστικά..:
«Ονειρεύομαι τον Ελληνισμό σε όλη την Οικουμένη
να χρησιμοποιεί τη νέα τεχνολογία της Πληροφορικής,
για να δενόμαστε σφιχτά, ο ένας με τον άλλο, οι Έλληνες της Διασποράς,
συνάμα με τους Έλληνες της Μεσογείου, δημιουργώντας έτσι μια νέα Ελλάδα.
Ίσως, με τα χρόνια,
αυτή η γεωγραφικά διασπαρμένη αλλά ηλεκτρονικά συνδεδεμένη Ελλάδα,
μπορεί να πλησιάσει την έννοια “Ελληνικό Έθνος”
πιο πιστά από τη σημερινή ελληνική χώρα
με τους αναπόφευκτους περιορισμούς γης και πληθυσμού.».
* Το όραμα για μία ηλεκτρονικώς συνδεδεμένη «Νέα Ελλάδα»,
ήταν αυτό που με οδήγησε στον Σουρεαλισμό.
Με τη σκέψη μου ταξίδεψα στα αρχαία χρόνια,
όταν οι πρόγονοί μας
-χρησιμοποιώντας την ευφυΐα και την τεχνογνωσία τους-
επεξέτειναν τις πόλεις-κράτη τους,
δημιουργώντας αποικίες στις πιο μακρινές περιοχές τού κόσμου.
* Ε, λοιπόν, το Διαδίκτυο είναι το νέο «Imperium»·
είναι ο δρόμος
μέσα από τον οποίο στους επόμενους αιώνες θα κατακτιούνται κράτη,
θα αλλάζουν σύνορα, θα επιβάλλονται γλώσσες και πολιτισμοί.
Οπότε, αυτό που (απο)μένει στον Πολυμήχανο Έλληνα,
σε αυτόν τον Διαχρονικό Οδυσσέα τής Ζωής,
είναι να βρει τούς τρόπους
για να καταφέρει να δημιουργήσει τις νέες αποικίες του.
* Και όσο κι αν τούτη την ώρα
ένα τέτοιο ενδεχόμενο μοιάζει από απίθανο έως τρελό,
το ερώτημα είναι αμείλικτο..:
Υπάρχει έστω ένα γέννημα τής Φαντασίας
που να μην έγινε κάποτε «Πραγματικότητα»;
* Οπότε, εμπρός, γενναίοι μου και γενναίες μου…
Δεν μάς χρειάζονται τριήρεις, σάρισες, μακεδονικές φάλαγγες,
πολιορκητικοί κριοί, υγρά πυρά και Αμαζόνες.
Δεν μάς χρειάζονται καν οι τωρινές «έξυπνες βόμβες», τα χημικά όπλα,
τα αέρια μουστάρδας και τα «Σαρίν».
Οπλιστείτε με τα σχόλιά σας,
με τα «likes» σας, με τα «retweets» σας, με τα «shares» σας,
και πάμε να κατακτήσουμε τον Κόσμο.
Ας κάνουμε γρήγορα, όμως,
διότι αν αργήσουμε θα μάς προλάβει κάποιο άλλο έθνος
που θα σέβεται περισσότερο τούς προφήτες του.
Σάς ευχαριστώ προκαταβολικώς για το παρατεταμένο χειροκρότημά σας…
*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
