*** Φίλες και Φίλοι,
η πιο συκοφαντημένη τηλεοπτική τυπολογία είναι τα «Realities».
Όποιο κι αν είναι το concept ενός «reality»,
όσο χυδαίο, απάνθρωπο ή θλιβερό κι αν είναι,
δεν παύει να καταγράφει -εν μέρει- την Ανθρώπινη Πραγματικότητα.

* Όσοι διαχρονικώς συκοφαντούν τη συγκεκριμένη τυπολογία,
χωρίζονται σε δύο ομάδες:
Οι μεν,
αισθάνονται ότι κινδυνεύουν να δουν τον εαυτό τους
να ξεμπροστιάζεται με αντανακλαστικό τρόπο
και θεωρούν ότι η Ιδιωτικότητα δεν είναι απλώς ένα προσωπικό δικαίωμα,
αλλά η ιδανική επικάλυψη ενοχών και εξευτελισμών.
Οι δε,
αρνούνται να δεχθούν ότι άπαντα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά,
από τα πιο αξιέπαινα, έως τα πιο αξιόμεμπτα,
ενυπάρχουν σε όλους μας
και εκδηλώνονται ανάλογα με τον χαρακτήρα τού κάθε ανθρώπου,
αλλά και τις εκάστοτε επικρατούσες συνθήκες.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

* Παρά το γεγονός, λοιπόν,
ότι πλέον τα «realities» φαίνεται να έχουν απομακρυνθεί από τον πυρήνα τους
και από την κεντρική ιδέα τους,
που ήταν η ψυχογραφηματική προσέγγιση των συμμετεχόντων σε αυτά
(βλέπε, «Big Brother»),
και παρ’ ότι έχουν γίνει πιο επικεντρωμένα, πιο πρακτικά
και φέρουν τη μορφή τού «Talent Show»,
τα συμπεράσματα εξακολουθούν να παράγονται αβίαστα·
όποιο κι αν είναι το Αντικείμενο, πάντοτε το Ζητούμενο θα είναι ο Άνθρωπος.

*** Προσωπικώς,
νιώθω να αποδίδεται δικαιοσύνη
όταν βλέπω ατάλαντα και φαντασμένα άτομα να εκτίθενται·
σ’ αυτό το σημείο, λοιπόν,
θέλω να ξεκαθαρίσουμε μία εξόχως σημαντική γλωσσική πλάνη.

* Στο δημόσιο λεξιλόγιο
υπάρχει μία εξαιρετικά αμφιλεγόμενη -έως και άστοχη- ταύτιση
ανάμεσα στις έννοιες «Έπαρση» και «Αλαζονεία».
Για να μην μπω στα άδυτα των ετυμολογιών,
θα καταγράψω με τον πλέον απλό τρόπο
και μέσα από ένα ρητορικό ερώτημα
αυτό που θέλω να σάς μεταλαμπαδεύσω..:
Έχετε σκεφτεί για ποιον λόγο γίνεται σε σπουδαίες τελετές
«Έπαρση τής Σημαίας» και όχι «Αλαζονεία τής Σημαίας»;

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

* Για να επεκτείνω το ρητορικό ερώτημα,
γιατί η Ανάκρουση τού (εκάστοτε) Εθνικού Ύμνου
συνοδεύεται από Έπαρση τής Σημαίας;

* Εν κατακλείδι, υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις δύο έννοιες..:
Η Έπαρση είναι η Περιαυτολόγηση τού Ταλαντούχου.
Η Αλαζονεία είναι η Περιαυτολόγηση τού Ατάλαντου.

* Και ναι,
είναι αλήθεια ότι ΚΑΙ η Έπαρση ΚΑΙ η Αλαζονεία
συνιστούν προκλητική και εκνευριστική συμπεριφορά,
όμως,
κατά την προσωπική μου αξιολόγηση
και σύμφωνα με τα δεδομένα τού δικού μου νευρικού συστήματος,
προτιμώ να ακούω τη ναρκισσιστική αυτοσύσταση ενός Ταλαντούχου,
παρά το φαντασμένο παραλήρημα ενός ατάλαντου,
ο οποίος νομίζει ότι είναι, κάτι που στην πραγματικότητα ΔΕΝ είναι.

* Ως εκ τούτων, θεωρώ ότι το «Reality» επιτελεί κοινωνικό έργο,
διότι χρησιμοποιώντας τη «Γεωμετρική Πρόοδο τής Τηλεόρασης»
αποκαλύπτει και εκθέτει με τη δέουσα μεγέθυνση,
κάθε τι που επιβιώνει
χάρη στην κατάχρηση τής καθημερινής ελαστικότητας
και ανοχής μιας κοινωνίας.

Οι Ταλαντούχοι χρειάζονται μια στιγμή.
Οι Ατάλαντοι ζητούν πίστωση χρόνου.
Οπότε, ο ωραιότερος τρόπος για να εξαγάγουμε το τελικό συμπέρασμα,
είναι μία υπέροχη φράση που λέει ότι
«Η Ζωή είναι Στιγμές μέσα στον Χρόνο.».
Ζήτω οι Ταλαντούχοι, Ζήτω οι Στιγμές!

*** Επί τού Πιεστηρίου..:
Μόλις τώρα πρόσεξα ότι η «Ζωή» εμπεριέχεται στο «Ζήτω»!
(και περισσεύει κι ένα «ταυ»,
το οποίο είναι το αγαπημένο μου σύμφωνο
απ’ όταν έπαιζα μικρός ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι,
που είχε ως αντικείμενό του τη συχνότητα των γραμμάτων·
ίσως κάποτε σάς μιλήσω για το παιχνίδι μου·
όμως, αυτό με το οποίο θέλω να κλείσω σήμερα,
είναι με τη διαπίστωση ότι,
ουδέποτε μπορείς να ξέρεις τι θα σού χρησιμεύσει στη ζωή·
ακόμα και η φαινομενικώς πιο ασήμαντη γνώση,
δύναται να αποδειχθεί θησαυρός)

*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…

*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…

*** Τα λέμε αύριο…

Ο Υπο-Κοσμικός

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης