*** Φίλες και Φίλοι, μία κοινωνία-δέσμια τής Τηλεόρασης,
είναι καταδικασμένη να παρακμάζει.
* Ασχοληθήκαμε χθες με την απαράδεκτη εμφάνιση τού Αλέξη Κούγια
στο δελτίο ειδήσεων τού «ΑΝΤ1»,
όπου επιχειρώντας να καλύψει τις πομπές τού περουκινοφόρου πελάτη του,
προσέβαλε βαρύτατα τις καταγγέλλουσες φοιτήτριες
και τούς καταγγέλλοντες φοιτητές.
Ήδη,
η φράση του
«…η κάθε πικραμένη κι ο κάθε πικραμένος βγαίνουν στην τηλεόραση,
λένε ό,τι θέλουνε με γυρισμένη την πλάτη…»
έχει προκαλέσει εντονότατες αντιδράσεις και οργή
στα νεαρά θύματα τού επίορκου (;) καθηγητή.
* Όμως, οφείλουμε να δούμε τα γεγονότα με σφαιρικότητα·
ο Κούγιας είναι αντιπαθέστατος, είναι μακιαβελικός,
αλλά είναι και ενσαρκωτής ενός συστήματος
που επί δεκαετίες οι νεοέλληνες εθαύμασαν,
που επιθυμούσαν διακαώς να γίνουν μέλη του,
που προσπαθούσαν παντί τρόπω να τρουπώσουν σ’ αυτό.
* Και βεβαίως,
οι νεοέλληνες συνεχίζουν να είναι η πλειοψηφία σε αυτήν τη χώρα,
εξακολουθούν να θέλουν να τρουπώσουν εκεί που διακρίνουν ευκολία·
ο Νεοέλληνας είναι ένα φύκι που συστήνεται ως «μεταξωτή κορδέλα»,
προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το… «φίκι-φίκι».
* Μιλώντας μιντιακά (αλλά και κοινωνικά-ηθογραφικά),
θα πω ότι ο Κούγιας είναι πολύ χρήσιμος για το Σύστημα
και συνάμα πολύ έξυπνος για να ξέρει πώς να το χρησιμοποιήσει,
ώστε να ζει με πολυτέλεια την προσωπική του ματαιότητα.
Μιλάμε για ένα χρηστικό άτομο,
που δεν ορρωδεί προ ουδενός για να καταφέρει τον σκοπό του·
έχοντας αναλάβει μόλις προ ολίγων ωρών τον περουκινοφόρο πελάτη του,
δεν ορρώδησε να μειώσει με τον πιο βάναυσο τρόπο
τούς δεκάδες ανθρώπους που διατυμπανίζουν
ότι ο περουκινοφόρος τούς εξεβίαζε και τούς εκμεταλλευόταν
(μην ξεχνάμε ότι διέρρευσαν
κάποιες από τις καταγεγραμμένες συνομιλίες ανάμεσα στους κατηγορουμένους,
οι οποίες στοιχειοθετούν την αλήθεια των καταγγελιών).
* Όμως, ο Κούγιας τρέφεται από όλο αυτό·
το θέμα για τον ίδιον δεν είναι προσωπικό·
στα μάτια τού Κούγια όλα είναι απρόσωπα
και σχηματοποιούνται όταν εμπέσουν στο συμφέρον του
(στο επαγγελματικό επίπεδο αναφέρομαι·
στην προσωπική του ζωή ουδόλως με απασχολεί τι κάνει,
παρ’ ότι στο παρελθόν εφρόντισε ποικιλοτρόπως
να μάς καταστήσει κοινωνούς της,
κυκλοφορώντας με αιματοβαμμένο πρόσωπο μπροστά στις κάμερες
και μετατρέποντας την ιδιωτικότητά του σε περιφερόμενο τσίρκο).
* Η χθεσινή συνέντευξη που έδωσε ο Κούγιας στον Νίκο Χατζηνικολάου
είναι ένα μιντιακό-κοινωνικό-ηθογραφικό μνημείο,
το οποίο πρέπει να διδάσκεται στα Πανεπιστήμια
και στις σχολές Δημοσιογραφίας.
Μνημείο προς αποφυγήν, αλλά -οφείλουμε να το παραδεχθούμε- μνημείο.
* Ο κορυφαίος τηλεοπτικός δημοσιογράφος τής χώρας
και ο πιο διαφημισμένος ποινικολόγος τής χώρας
διαγκωνίζονταν ποιος θα χρησιμοποιήσει περισσότερο τον άλλον.
Το πέπλο τής υποκρισίας που όριζε τη σχέση τους
ήταν εκκωφαντικά εμφανές, αν και αραχνοΰφαντο.
Μία καραμπινάτη τηλεοπτική σύμβαση που συμπυκνωνόταν στη φράση
«Σε χρησιμοποιώ, με χρησιμοποιείς».
* Βεβαίως,
αυτήν τη σύμβαση δεν την εξεδήλωναν, δεν την εξέφραζαν με τον ίδιον τρόπο.
Ο Χατζηνικολάου το έκανε εξ ανάγκης,
ο Κούγιας το έκανε εξ… έξης (και ξερός).
Γι’ αυτό ο μεν παραμένει
-παρά τα μεγάλα λάθη των τελευταίων χρόνων-
οριακά συμπαθής,
ενώ ο δε, παραμένει -διαχρονικά- εκτός ορίων αντιπαθής.
*** Όμως, ας αφήσουμε τα τηλεοπτικά πρόσωπα και ας πάμε στην Κοινωνία.
Η Κοινωνία τι έκανε τόσα χρόνια;
Το θέμα με τον περουκινοφόρο επίορκο (;) λειτουργό
υπέβοσκε επί δύο δεκαετίες.
Χρειάστηκαν δύο δεκαετίες για να ανοίξουν τα στόματα
και αυτό συνέβη όταν πήγε η Τηλεόραση προς την Κοινωνία·
η Κοινωνία επί 20 χρόνια ήταν απασχολημένη με τον άρτο και τα θεάματα,
εφήρμοζε με καταπληκτική επιτυχία
τα αγαπημένα δόγματα τής νεοελληνικής σαπίλας
(το «Πού να τρέχεις..;» και το «Πού να μπλέκεις..;»),
μέναν’ κάποιες λίγες φωνές να διαμαρτύρονται και να χαλούν την πιάτσα,
μέναν’ κάποιες λίγες φωνές να χαλούν την ησυχία
τής μικρής και όμορφης ελληνικής πόλης,
και μετά να κουράζονται, να (εξ)ασθενούν, να σιωπούν κι αυτές.
Είκοσι χαμένα χρόνια.
Διά τής σιωπής, το ένα θύμα άνοιγε τον δρόμο στο επόμενο.
Η Νεοελληνική Κοινωνία τρέφεται από τα «Κοινά Μυστικά».
ΡΟΜΠΑ.
*** Η Συλλογική Ευθύνη δεν είναι Διακριτική Ευχέρεια τής Κοινωνίας.
Η Συλλογική Ευθύνη είναι Υποχρέωση τής Κοινωνίας.
Το θύμα που δεν μιλάει, ανοίγει τον δρόμο για το επόμενο θύμα.
Το θύμα που μιλάει, ανοίγει τον δρόμο για την προηγούμενη λύτρωση!
*** Και κάτι τελευταίο…
Ετούτη εδώ η στήλη είναι τηλεοπτική-μιντιακή·
ως εκ τούτου,
αντλεί τη θεματολογία της -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο-
(και) από την Εικόνα.
* Θα πω μία μεγάλη και σκληρή αλήθεια,
αφού πρώτα δούμε την εικόνα τού περουκινοφόρου επίορκου (;)
(το ερωτηματικό στην παρένθεση τής λέξης «επίορκος»
δεν το χρησιμοποιώ από προσωπική αμφιβολία,
αλλά για νομικούς λόγους
και επειδή οφείλουμε να συνυπολογίζουμε το τεκμήριο τής αθωότητας).
* Εάν, λοιπόν, θεωρήσουμε,
ότι υφίστανται τα κακουργήματα
για τα οποία έχει προφυλακιστεί το ον που βλέπετε στις φωτογραφίες,
εάν, δηλαδή, δεχθούμε,
ότι εξεβίαζε και παρενοχλούσε σεξουαλικώς φοιτήτριες επί είκοσι χρόνια,
θα απετελούσε διαστημικών διαστάσεων ηλιθιότητα
αν αποφεύγαμε να πούμε
ότι σίγουρα θα υπήρξαν σε όλο αυτό το διάστημα
κορίτσια που (θα) ενέδωσαν.
* Θα παρακάμψω στιγμιαία το ηθικό και το ψυχολογικό κομμάτι
(τα οποία είναι και τα σημαντικότατα σημεία τού θέματος)
και θα πω το εξής..:
Μού προκαλεί αποτροπιασμό η σκέψη ότι μία (νεαρή) γυναίκα,
είτε εμφανίσιμη είτε όχι,
δύναται να υποβάλει τον εαυτό της σε τέτοιο αισθητικό έγκλημα.
Να υποκύψει στον εκβιασμό ενός όντος,
το οποίο εμφανίζει -σε όλα τα επίπεδα- αυτήν την περουκινοειδή εικόνα.
* Και δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία,
δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία,
ότι αν υπάρχει έστω και μία γυναίκα
που να ενέδωσε σε πιθανό εκβιασμό αυτού τού όντος,
θα ντρέπεται διπλά μπροστά στο ενδεχόμενο να εμφανιστεί
και να καταθέσει την τραυματική εμπειρία της.
Διότι,
αν είναι ικανή μία γυναίκα να ενδώσει σε ένα τέτοιο αντιαισθητικό ον,
μόνο και μόνο για να περάσει ένα μάθημα στη σχολή της,
αυτή η γυναίκα δεν παύει να είναι ψυχολογικό θύμα,
αλλά συγχρόνως μετατρέπεται σε θύτι τής Αισθητικής.
Σκληρή Αλήθεια, αλλά ΑΛΗΘΕΙΑ.
*** Επιμύθιο:
Οι γυναίκες ταλαιπωρούνται από γεννήσεως κόσμου,
λόγω τής φυσικής ανδρικής ανεπάρκειας
(εξαιρούνται κάποιες «μητριαρχικές κοινωνίες»,
που απλώς -σε βάθος χρόνου-
απετέλεσαν τις εξαιρέσεις που επεβεβαίωναν τον Κανόνα).
* Είμαι Υπέρμαχος τής Γυναικείας Χειραφέτησης,
ακόμη κι αν αυτό πηγαίνει κόντρα στα «μικροαντρικά» συμφέροντα.
Γι’ αυτό ακριβώς και θεωρώ,
ότι σε μία εποχή που η Ισότητα κατακτιέται ολοένα και περισσότερο,
οι γυναίκες οφείλουν πλέον να συνειδητοποιήσουν το εξής..:
Η Αισθητική δεν είναι μόνο μία έννοια
που συμπεριλαμβάνει καλόγουστα φορέματα,
ψηλοτάκουνες γόβες με κόκκινη σόλα,
ακριβά ρολόγια και πανάκριβές τσάντες,
αλλά πάνω απ’ όλα, στην κορυφή τής πυραμίδας της,
υπάρχει η «Αισθητική τής Διαιώνισης τού Είδους».
* Ακόμη λοιπόν και αν ως Ανθρώπινο Είδος
έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε σεξ κυρίως επιδιώκοντας την Απόλαυση
και σπανίως την Αναπαραγωγή,
καλό θα ήταν να ανεβάσουμε τον πήχυ
στο κεφάλαιο που λέγεται «Αισθητική τής Αναπαραγωγής».
Αυτή η επιλογή θα είναι μία πρώτης τάξεως πυξίδα,
ώστε να εξαλείψουμε το «DN.A.» τού κάθε περουκινοφόρου
ή… απερούκινου εκβιαστή.
*** Γυναίκες, η απόφαση είναι δική σας.
Κάντε το «ΟΧΙ στον ΕΚ-ΒΙΑΣΜΟ»
μέρος τής καθημερινής σας γκαρνταρόμπας.
Με Σεβασμό…
*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
