*** Φίλες και Φίλοι,
όλοι γνωρίζουμε ότι η Ελληνική Τηλεόραση
είναι το Συνώνυμο τής Πρωτοτυπίας και τής Καινοτομίας.
Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα για μία ακόμη φορά
-και μάλιστα, προτού ξεκινήσει η νέα σεζόν·
φανταστείτε τι μάς περιμένει στη συνέχεια-
με τις εκπομπές «Το ταίρι ξέρει» και «My Man Can».
* Δύο πραγματικά πρωτότυπες ιδέες,
που εντελώς συμπτωματικά είναι ολόϊδιες
(πώτς γκένεν αυτό;).
* Αν είχαν χιούμορ οι τηλεοπτικοί σταθμοί,
θα συμφωνούσαν να παίζουν όλοι τους το ίδιο concept, την ίδια ώρα.
Βάζεις, απλά, έναν διαφορετικό τίτλο,
βάζεις και άλλον παρουσιαστή,
και έτοιμος ο υγιής ανταγωνισμός.
* Εν’ πάση περιπτώσει,
προς το παρόν θα περιοριστούμε να κρίνουμε τις δύο υπάρχουσες εκπομπές·
από τη μία, «Το ταίρι ξέρει» με τον Τόνι Σφήνο στον ΑΝΤ1,
και απ’ την άλλη, «My Man Can» με τον Γιώργο Λιανό στον Σκάϊ.
*** Αφιέρωσα αρκετές μέρες παρακολουθώντας και τις δύο εκπομπές,
οπότε έχω εξαγάγει πλέον ασφαλή συμπεράσματα·
αφού μιλάμε για προγράμματα που στηρίζονται στην ίδια ιδέα,
πέντε είναι τα στοιχεία όπου μπορεί να γίνει σύγκριση:
ο παρουσιαστής, το κανάλι, ο τίτλος, το στούντιο και το δώρο.
* Ξεκινάμε την κριτική με αντίστροφη φορά·
από το τέλος προς την αρχή.
Όσον αφορά, λοιπόν, στην αξία τού δώρου·
αμφότερες οι εκπομπές προσφέρουν ως κίνητρο-έπαθλο ένα αυτοκίνητο.
Εδώ, λοιπόν, υπερέχει ο Σκάϊ, καθώς δίνει το ακριβότερο…
* Σκηνογραφικώς, έχουμε και πάλι υπεροχή τού Σκάϊ,
καθώς -χωρίς να υπάρχει χαώδης διαφορά-
το στούντιο τού «My Man Can» εμφανίζει πιο καλλιτεχνική εικόνα,
ενώ το αντίστοιχο τού ΑΝΤ1 δείχνει κάπως απλοϊκό
(αλλά συνάμα, και πιο φιλικό).
* Αναφανδόν στο κριτήριο «τίτλος» υπερέχει η παραγωγή τού ΑΝΤ1·
η Ελληνική Γλώσσα δημιουργεί -υποσυνειδήτως- μία αίσθηση οικειότητας·
διόλου τυχαίο το γεγονός
ότι το φαιδρής αισθητικής τραγουδίδιο
που αποτελεί σήμα-κατατεθέν τής εκπομπής,
σού κολλάει και δεν ξεκολλάει.
* Πάμε τώρα και στους σταθμούς
από τούς οποίους προβάλλονται τα δύο παιχνίδια·
αναφερόμουν καθ’ όλην τη διάρκεια τής προηγούμενης σεζόν
στην καθίζηση που έχει υποστεί το trade mark «ΑΝΤ1»·
μία καθίζηση που πληρώνουν όλες οι εκπομπές του,
ανεξαρτήτως αν την αξίζουν.
Όπερ μεθερμηνευόμενον,
και εδώ έχουμε υπεροχή τού Σκάϊ,
ο οποίος -με δεδομένη και την ενημερωτική πολιτική που ακολουθεί-
έχει καταφέρει να συσπειρώσει δίπλα του
ένα ισχυρό τμήμα τής νεοελληνικής τηλεοπτικίζουσας κοινωνίας.
*** Και ερχόμαστε στη σημαντικότερη παράμετρο τής σύγκρισης:
Τόνι Σφήνος vs Γιώργος Λιανός
* Εδώ έχουμε κατά κράτος επικράτηση
τού αλλόκοτου μυστακιοφόρου Σφήνου,
η οποία όμως δεν οφείλεται μόνο στον ίδιο.
Και εξηγούμαι…
* Ανέκαθεν εκτιμούσα τον Γιώργο Λιανό
και τον θεωρούσα άκρως αδικημένο από τη νεοελληνική τηλεόραση·
ένας προσιτός, εμφανίσιμος, πολυτάλαντος, χιουμορίστας νεαρός,
στον οποίο δίνονταν πενιχρές ευκαιρίες
και παρά το γεγονός ότι αυτός έφερνε εις πέρας με επιτυχία ό,τι τού ανετίθετο,
γινόταν αποδέκτης τής ίδιας αναξιοκρατικής φειδούς.
* Εν’ τέλει,
τα τελευταία χρόνια βρήκε με το σπαθί του τη θέση του στο «γυαλί»
και πλέον οι προτάσεις που τού γίνονται είναι πρώτης γραμμής·
ο Γιώργος Λιανός κρίνεται πια ως πρωταγωνιστής.
* Ο συμπαθής και ταλαντούχος Γιώργος, λοιπόν,
έχει υποπέσει -κατά την παρουσίαση τού «My Man Can»-
σε ένα τεράστιο σφάλμα.
Ενώ είναι χαριτωμένος,
έπεσε στη λούμπα τής Χαριτωμενιάς, τής Σάχλας, τής Ανερμάτιστης Φλυαρίας·
δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω
αν τον επηρεάζει η ραδιοφωνική σύμπραξή του με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου,
όμως το βέβαιο είναι ότι στο «My Man Can» ο Γιώργος Λιανός «αρναουτογλίζει»·
μιλάει πολύ· αφόρητα πολύ·
μιλάει τόσο πολύ, που φτάνει να μην αντέχεται.
* Ναι,
είναι απολύτως φυσικό
να πρωτοστατεί στην εκφορά τού λόγου ο παρουσιαστής μίας εκπομπής
(πόσω μάλλον όταν μιλάμε για παιχνίδι),
αλλά υπάρχει εκείνη η νοητή γραμμή
που όταν την υπερβείς τα αφτιά των τηλεθεατών αρχίζουν να ενοχλούνται.
* Αυτήν τη στιγμή,
ο Γιώργος Λιανός έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα τα πολλά ταλέντα του,
στον βωμό τής πρόσκαιρης επιτυχίας
ή τής όποιας άστοχης σκηνοθετικής οδηγίας·
ως εκ’ τούτου,
επειδή τον συμπαθώ και τον εκτιμώ,
θα τού κρούσω με αποφθεγματικό τρόπο τον κώδωνα τού κινδύνου..:
Η Τηλεόραση είναι σκληρή πριν πετύχεις
και αδίστακτη όταν πετύχεις.
*** Πάμε και στον Τόνι Σφήνο τώρα…
* Χαμογελώ ήδη· τι άτομο είν’ αυτό…
Ο Τόνι Σφήνος είναι «Φαινόμενο»!
Ένας αυθεντικός «character», μία καταπληκτική περσόνα·
ένας μοναδικός τύπος.
* Τα συγκεκριμένα γνωρίσματα, βεβαίως,
δεν θα αρκούσαν για να τού δώσω υψηλή βαθμολογία στην Παρουσίαση·
όμως, ο Σφήνος είναι εξαιρετικός και σ’ αυτόν τον τομέα.
Και γιατί είναι εξαιρετικός;
Διότι είναι ΑΝΕΠΙΤΗΔΕΥΤΟΣ!
* Κινείται με άνεση στον χώρο, χωρίς να είναι στημένος·
είναι επιδεικτικός, χωρίς να είναι επιδειξίας·
την έχει ψωνίσει, χωρίς να είναι ψώνιο·
διαθέτει μία αξιοθαύμαστη αίσθηση τού Χωρο-Χρόνου
(ειρήσθω εν’ παρόδω,
χορευτικώς δεν είναι κάτι ιδιαίτερο,
αλλά χρησιμοποιεί άψογα τον Χορό
ως μορφή διασκέδασης και αυτοσαρκασμού).
Και πάνω απ’ όλα, δεν είναι προσβλητικός, δεν είναι καταχρηστικός,
είναι άκακα υπερβατικός, είναι αληθινός, δεν είναι «επαγγελματίας».
* Όλα τα πλεονεκτήματά του αποδεικνύονται και πιστοποιούνται
βλέποντάς τον να παρουσιάζει το παιχνίδι «Το ταίρι ξέρει»·
αβίαστα, πριν καλά-καλά το καταλάβεις,
διαπιστώνεις ότι στο πρόσωπό σου έχει απλωθεί ένα πλατύ χαμόγελο.
Βλέπεις τι κάνει, ακούς τι λέει,
και απλά, χαμογελάς.
*** Συμπυκνώνοντας…
Όσοι αναγιγνώσκετε τακτικά τη στήλη,
γνωρίζετε ότι έχω υπάρξει συντάκτης και αρχισυντάκτης σε τηλεπαιχνίδια
(και παίκτης νωρίτερα).
Ως παίκτης,
θα προέκρινα την παραγωγή τού Σκάϊ λόγω ακριβότερου επάθλου
(αν και από μόνο του το «χρηματικό» στοιχείο
δεν δύναται να κάνει την απόλυτη διαφορά·
ιδίως όταν δεν μιλάμε για περίπτωση που το ένα παιχνίδι δίνει «Lamborghini»
και το άλλο δίνει «Yugo»).
Όμως,
ως τηλεθεατής επιλέγω χωρίς δεύτερη κουβέντα τον Τόνι Σφήνο
και «Το ταίρι ξέρει».
*** Κάτι τελευταίο..:
Τα δύο παιχνίδια -περί ων ο λόγος- βλέπονται. Βλέπονται εύκολα.
Και κατακεραυνώνουν κάτι ηλιθιότητες,
κάτι μπούρδες και κάτι ψευδεπίγραφες ανθυποεμπνευσούλες
τύπου «The Wall» (το οποίο ήδη μάς αφήνει χρόνους),
«Still Standing» (που ας ελπίσουμε ότι θα μάς αφήσει κι αυτό χρόνους)
και «Money Drop» (που μάς άφησε χρόνους).
* Εν’ κατακλείδι, για να πετύχει ένα παιχνίδι,
πρέπει να είναι Απλό, ή να είναι Εμπνευσμένα Σύνθετο.
Όλα τα υπόλοιπα πάνε άπατα.
* Το μεγάλο στοίχημα για «Το ταίρι ξέρει» και «My Man Can»
είναι η δυνατότητά τους για ανανέωση·
έως τώρα έχουμε δει -παρά το μικρό διάστημα προβολής-
να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά τα ίδια παιχνίδια,
οι ίδιες δοκιμασίες.
Ως εκ’ τούτου,
ο χρόνος θα δείξει αν μιλήσαμε για παραγωγές τής μίας χρονιάς.
Προς το παρόν, χαμογελάμε·
και, αυτό είν’ αρκετό!
*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
