Έφτασε η «Ώρα τής Πληρωμής».
 

Ο Γιώργος Λιανός μπήκε στην τελική ευθεία τής ανακοίνωσης τής ψηφοφορίας·

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

υπό τη συνοδεία τής υποβλητικής μουσικής,

εξεστόμισε τον στερεότυπο πρόλογο που χρησιμοποιείται στην αγωνιώδη διαδικασία:

«Ο παίκτης που αποχωρεί απ’ το φετινό “Survivor”…, 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

…ΕΙΝΑΙ…».

Και ακούστηκε το ονοματεπώνυμό σου.

 

Ανηθικοποιέ, επάγωσες·

δεν επερίμενες μία τέτοια εξέλιξη,

διότι είθισται στη ζωή να πεθαίνουν οι «μαριονέτες»

και να επιβιώνει -ή έστω, να αποθνήσκει τελευταίος- ο χειριστής τους.

Εθεωρούσες ότι είχες καταστρώσει ένα χειρουργικής ακρίβειας σχέδιο,

προκειμένου

-πατώντας πρώτα στα «πτώματα» των εχθρών και μετά στα «πτώματα» των συμμάχων-

να έφτανες στο τέλος ως θριαμβευτής.

Όμως, όπως απεδείχθη περιτράνως, είχες υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις σου,

διότι είσαι εγκλωβισμένος σε έναν ποταπό τρόπο σκέψης

που ορίζει ότι οι άνθρωποι έχουν αξία 

μόνο όταν ταυτίζονται και υπηρετούν τα συμφέροντά σου.

Ατυχώς για ’σένα και ευτυχώς για την Κοινωνία,

έφτασε πια η «Ώρα τής Πληρωμής».

 

Είναι βέβαιο ότι το «Σύστημα» θα επιχειρήσει να σε ξεπλύνει

με κίβδηλα επιχειρήματα και με ύπουλες υπεραπλουστεύσεις·

μάλιστα, το έχει προσπαθήσει ήδη,

χρησιμοποιώντας τη «Ναυαρχίδα τής Νεοελληνικής Ηλιθιότητας»

που συμπυκνώνεται στον όρο «πρωϊνάδικα».

Έτσι, θλιβερές παρουσιάστριες, θλιβεροί πανελίστες και θλιβεροί περιφερόμενοι,

προσπαθούν να σού βρουν ελαφρυντικά

-και ει δυνατόν να σε αθωώσουν για όσα ανοσιουργήματα διέπραξες-

λέγοντας ότι οι αισχρές πράξεις σου ήταν «ρόλος»

κι ότι «Το “Survivor” είναι απλώς ένα “παιχνίδι”.»

(πρόκειται για ιταμή, φτηνιάρικη και χυδαία αντίληψη,

που εμμέσως πλην σαφώς άφηνες κι εσύ συχνά-πυκνά να αιωρούταν).

 

Όχι,

δεν θα απορρίψω αυτά τα δήθεν επιχειρήματα με δογματικό και ετσιθελικό τρόπο,

αλλά θα τα αποδομήσω τεκμηριώνοντας την εναντίωσή μου.

 

Αν, λοιπόν,

αποστασιοποιηθούμε προσωρινώς

από την ηθική και συναισθηματική διάσταση τού ζητήματος,

αν παραβλέψουμε την άκρως χειριστική και ανάλγητη προσωπικότητά σου,

αν δεχθούμε -ως υπόθεση εργασίας- ότι επέλεξες να παίξεις έναν ρόλο,

καταλήγουμε στο συμπέρασμα

ότι διέπραξες τραγικό και καταστροφικό «casting» εις βάρος τού εαυτού σου (φτου σου).

 

Δηλώνεις ηθοποιός. Ως εκ τούτου, δηλώνεις ότι ποιείς ήθος.

Ως εκ τούτου,

αποτελεί αυτοκτονική επιλογή να αποφασίζεις να ενσαρκώσεις στο «Survivor»

τον ρόλο τού Απάνθρωπου, τού Μισάνθρωπου, τού Μισογύνη. 

Πόσο λιμασμένος, πόσο βουλιμικός,

πόσο αδίστακτος και μωροφιλόδοξος πρέπει να είναι κάποιος,

ώστε να ψοφάει να μετατρέψει ένα «ριάλιτι» σε «σίριαλ».

 

Ανηθικοποιέ, με όρους «Σίριαλ» θα ήσουν αθώος.

Όμως, με όρους «Ριάλιτι» είσαι ένοχος.

Γιατί..;

Διότι,

άπαντες οι συμμετέχοντες και συμμετέχουσες μίας τηλεοπτικής σειράς,

όπως και άπαντες οι τηλεθεατές κι οι τηλεθεάτριες

που παρακολουθούν μία τηλεοπτική σειρά,

γνωρίζουν εκ των προτέρων και έχουν καταθέσει τη συναίνεσή τους

στο προϊόν που αμφότεροι συμμετέχουν και παρακολουθούν.

Αυτή η ειδοποιός λεπτομέρεια, αυτή η κομβική συνθήκη,

ουδόλως υφίστατο στο «Survivor»·

δεν ισχυρίζομαι ότι οι παίκτες ήταν παντελώς ανυποψίαστοι

για το εξαιρετικά απαιτητικό περιβάλλον τού «ριάλιτι επιβίωσης»,

ούτε καταδικάζω a priori την ύπαρξη στρατηγικής

(η έντιμη στρατηγική που έχει ως αφετηρία της την Ειλικρίνεια,

που δηλώνεται ευθαρσώς και τηρείται απαρεγκλίτως,

είναι απολύτως θεμιτή, σεβαστή και αποδεκτή),

αλλά σίγουρα οι άνθρωποι που υπέστησαν το αφόρητο bullying σου

δεν ήταν ενήμεροι ότι θα εβίωναν τεράστια ψυχολογική κακοποίηση

προς χάριν μίας στυγνής θεατρικότητας. 

 

Ανηθικοποιέ, αν κρίνω αμιγώς καλλιτεχνικά τον (υποτιθέμενο) ρόλο σου,

θα πω ότι ασέλγησες στην Υποκριτική Τέχνη.

Παρηκολουθούσα τα «Que» σου

και έβλεπα έναν απελπισμένο ηθοποιΐσκο που είχε βρει τη χρυσή ευκαιρία

να επιδιδόταν σε -επί πληρωμή- κάκιστους αυτοσχεδιασμούς·

πομπώδεις φράσεις, γελοία ηχοχρώματα, σαρδάμ,

απεγνωσμένη προσπάθεια λογιότητας που συνοδευόταν από πλήθος σολοικισμών.

 

Μιλάμε για μικροαστικό «θεατράλε» που κατέληγε σε θλιβερό αχταρμά·

το σεξπιρικό θεατρικό έργο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα»,

η ταινία «Η Σιωπή των Αμνών» και η σειρά κινουμένων σχεδίων «Τα Στρουμφάκια»,

πετάχτηκαν όλα μαζί σε ένα μπλέντερ

και εξήχθη ως αποτέλεσμα ο πολτός που εσύ θεωρείς ότι είναι συνώνυμος με την «Ηθοποιΐα»

(μάλιστα, για να προβώ σε δηκτικό χιούμορ θα πω,

ότι αν εσύ παίξεις στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα»,

είσαι ικανός να προτείνεις στην «Ιουλιέτα» να αυτοκτονήσετε

και στο δικό σου μπουκαλάκι να έχεις βάλει χυμό καρύδας αντί για δηλητήριο).

 

Ανηθικοποιέ, ήσουν «ρόλος»;

Επίστεψες ότι το «Survivor» θα ημπορούσε να εξελισσόταν στην προσωπική παράστασή σου;

Απέτυχες παταγωδώς.

 

Ανηθικοποιέ, ήσουν απλώς σε ένα «παιχνίδι»;

Επίστεψες ότι μετά το «Survivor» θα εξαργύρωνες αβρόχοις ποσίν τα κέρδη σου;

Απέτυχες παταγωδώς.

 

Ανηθικοποιέ, απέτυχες παταγωδώς,

διότι αντιμετωπίζεις τούς ανθρώπους ως «παιχνίδια»

που δικαιούσαι ανά πάσα στιγμή -βάσει τής διάθεσής σου και των συμφερόντων σου-

να τα ξεχαρβαλώνεις, να τα σπας, να τα καταστρέφεις.

 

 Εν κατακλείδι,

ακόμη κι αν δεχθούμε

ότι το άκρως απαιτητικό -ΚΑΙ σε σωματικό, ΚΑΙ σε ψυχολογικό επίπεδο- «Survivor»

είναι απλώς ένα «παιχνίδι»,

κάθε άνθρωπος παίζει βάσει τού χαρακτήρα του και τής ηθικής του.

 

Ανηθικοποιέ, εκτός από το «Σύστημα»,

στην προσπάθειά σου να ξεχαστούν οι πομπές σου,

(θα) έχεις κι έναν ακόμη δυνητικό σύμμαχό σου·

η «Τηλεοπτική Μνήμη» είναι η πιο ελλιποϋψής μορφή μνήμης

(ο Τηλεθεατής είναι ό,τι πιο όμορο στο επίθετο «Αμνήμων»).

 

Όμως, αυτή εδώ η στήλη αρνείται να ξεχάσει·

η Μνήμη είναι Σεβασμός στη Ζωή, η Μνήμη είναι Σεβασμός στον Θάνατο.

Ανηθικοποιέ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ.

 

Ανηθικοποιέ,

στην πρεμούρα σου να προαγάγεις το μανιασμένο και αδηφάγο «εγώ» σου,

δεν ορρώδησες να υπηρετήσεις με φανατισμό

μία απάνθρωπη κουλτούρα που γεννά «Γιακουμάκηδες».

 

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ και ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ

το bullying που επεφύλαξες στην Άννα-Μαρία Βέλλη·

αρχικώς, εσχολίασες με άνανδρο και φτηνιάρικο τρόπο την προσωπική της ζωή,

και κατόπιν έφτασες να τη στιγματίσεις πανελληνίως, 

χαρακτηρίζοντάς την ως «καρκίνωμα»

(προσβάλλοντας, συνάμα,

όλες τις γυναίκες και εν γένει τούς ανθρώπους

που έχουν -είτε βιωματικώς, είτε αντανακλαστικώς-

δυσάρεστες εμπειρίες από την επικίνδυνη ασθένεια). 

Το κλάμα και τα δάκρυα που προεκάλεσες στην Άννα-Μαρία Βέλλη,

ήταν η σαδιστική επιβεβαίωσή σου

κι η «επιτυχία» τού ρόλου και τού παιχνιδιού σου. 

 

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ και ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ

την ξευτίλα που επεφύλαξες -σε πανελλήνια μετάδοση-

στη θλιβερή συρόμενη και φερόμενη που έτρεχε διαρκώς ξωπίσω σου στο «Survivor»·

προσωπικώς,

έχω τη χείριστη άποψη για το συγκεκριμένο άτομο,

αλλά οφείλω να υπερασπιστώ το Γυναικείο Φύλο

και να μεμφθώ το άνανδρο και φτηνιάρικο ξεμπρόστιασμα που τής επεφύλαξες,

λέγοντας «Μού την έπεφτε… Με έλεγε “Άντρα μου”, “Αγάπη μου”.».

Το κλάμα και τα δάκρυα που τής προεκάλεσες,

ήταν η σαδιστική επιβεβαίωσή σου 

κι η «επιτυχία» τού ρόλου και τού παιχνιδιού σου.

 

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ και ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ

τον ψυχολογικό πόλεμο που επεφύλαξες στον ανεξίκακο Ηλία Μπόγδανο,

την υποτιμητική παρομοίωσή του με «κατσαρίδα» 

και το σμπαράλιασμα των νεύρων που επεδίωξες να τού προξενήσεις·

εν τέλει, υπό την πλήρη ανοχή και αρωγή τής παραγωγής,

έφερες το στυγνό σχέδιό σου εις πέρας.

Το κλάμα και τα δάκρυα που προεκάλεσες στον Ηλία Μπόγδανο,

ήταν η σαδιστική επιβεβαίωσή σου

κι η «επιτυχία» τού ρόλου και τού παιχνιδιού σου. 

 

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ και ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ

το απολύτως κανιβαλικό bullying που εφήρμοσες εις βάρος τού Τζέϊμς Καφετζή.

Όμως, αυτό το υπέροχο παιδί έμελλε να είναι το ισόβιο «Βατερλό» σου,

διότι με τη σθεναρή υπομονή του και με τη συγκλονιστική στωϊκότητά του

κατέδειξε σε απόλυτο βαθμό τον αδίστακτο χαρακτήρα σου.

 

Ανηθικοποιέ, είσαι έξυπνος·

όμως, επειδή -λόγω τής εγωμανούς περσόνας σου-

θυσιάζεις την εξυπνάδα σου στον «Βωμό τής Ραδιουργίας»,

επιτίθεσαι βάναυσα σε κάθε άνθρωπο

που ανθίσταται στην επιφανειακή γοητεία σου

και δύναται να αντιληφθεί το κρυπτόμενο ποιόν σου.

 

Ο ευφυέστατος Τζέϊμς Καφετζής είναι το πλέον αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, 

που πιστοποιεί τι είσαι ικανός να κάνεις

όταν συναντήσεις έναν έντιμο και πιο έξυπνο άνθρωπο από ’σένα.

Ως εκ τούτου, το διαρκές bullying που εξήσκησες στον Τζέϊμς,

είχε ως εφαλτήριο τον φθόνο σου για τον -κατά μία δεκαετία μικρότερό σου- 24χρονο

και πιστοποιούσε τον πολυεπίπεδο κίνδυνο που αισθανόσουν από αυτό το παιδί.

Έτσι, έβγαλες πάνω του όλο σου το μένος,

απευθύνοντάς του τον αποτρόπαιο χαρακτηρισμό «σαθρό μυαλό»,

μιλώντας με ρατσιστικό τρόπο για το χρώμα τής ευαίσθητης επιδερμίδας του

και απευθύνοντάς του τον αποτρόπαιο χαρακτηρισμό «σάπια ντομάτα»,

ενώ έφτασες στο απώτατο σημείο ψυχολογικής κακοποίησης

να τον χαρακτηρίσεις ως «κοράκι».

 

Ανηθικοποιέ, εδώ μιλάμε για ασυγχώρητη πράξη, εδώ μιλάμε για έγκλημα.

Αυτό που έκανες, λοιπόν, θα το περιγράψω με μία τραγική ιστορία..:

Στις 26 Μαρτίου 1993,

η ίσως σημαντικότερη εφημερίδα στον κόσμο, η «The New York Times»,

δημοσιεύει μία από τις σημαντικότερες και τραγικότερες φωτογραφίες όλων των εποχών.

Ο διάσημος φωτογράφος Κέβιν Κάρτερ βρίσκεται στο -πληττόμενο από λιμό- Σουδάν

και με ένα «κλικ» απαθανατίζει τη μακάβρια πλευρά τής Επιβίωσης·

ένα σκελετωμένο κοριτσάκι βρίσκεται στα πρόθυρα τού θανάτου

εξ αιτίας τής έλλειψης φαγητού

και ένα αρπακτικό πτηνό -ένας γύπας, εν προκειμένω- 

περιμένει υπομονετικά τη στιγμή που το παιδάκι θα ξεψυχήσει,

προκειμένου να το μετατρέψει σε τροφή του.

Ο άνθρωπος που ετράβηξε αυτήν τη φωτογραφία, ο Κέβιν Κάρτερ,

βραβεύθηκε με «Πούλιτζερ» το 1994,

αλλά ουδεμία επιτυχία και ουδεμία διάκριση εδύνατο πια να τον απήλλασσε

από την εικόνα που τού είχε στοιχειώσει την ψυχή του.

Έτσι, τέσσερεις μήνες μετά, στις 27 Ιουλίου, έδωσε τέλος στη ζωή του. 

Ανηθικοποιέ, σύμφωνα με τα λεγόμενά σου,

ο ευφυής, καλόψυχος και ευγενικός Τζέϊμς,

είναι ένα «αρπακτικό πτηνό» που καιροφυλακτεί να φάει σάρκες (νεκρών) ανθρώπων.

Οποία απανθρωπιά και συκοφαντία εκ μέρους σου,

που πιστοποιεί ότι είσαι ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΣ.

Και βεβαίως, το γεγονός ότι χρησιμοποιείς τα ζώα ως «ύβρεις»,

δείχνει τη συνολικά ανάλγητη κουλτούρα σου και τη μισοζωΐα σου. 

 

Κατόπιν τούτων,

αυτός ο έξοχος νεαρός αξίζει συγχαρητήρια που βρήκε την εσωτερική δύναμη

να αντισταθεί στον αφόρητο ψυχολογικό πόλεμό σου.

Το κλάμα και τα δάκρυα που ΔΕΝ κατέφερες να προκαλέσεις στον Τζέϊμς Καφετζή,

είναι ανεξίτηλη ήττα τής ζωής σου

κι η παταγώδης αποτυχία τού ρόλου και τού παιχνιδιού σου.

 

Η έκφραση απέραντης ανακούφισης στο πρόσωπο τού Τζέϊμς

-άμα τη ανακοινώσει τής αποχώρησής σου-

ήταν το σιωπηλό ξέσπασμα ενός υπέροχου παιδιού

που υφίστατο επί μήνες το δολοφονικό bullying σου. 

 

Και τέλος,

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ και ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ

την εκκωφαντική ασέβειά σου

και το μαγάρισμα που επεφύλαξες στη Γενοκτονία των Ποντίων,

παραλληλίζοντας τον Ξεριζωμό και τον Διωγμό τους

με μία αυτοσχέδια αναπαράσταση «τουρκικής τουαλέτας».

 

Επιμύθιο:

Ανηθικοποιέ,

λίγο μετά την ανακοίνωση τής αποχώρησής σου,

εξεστόμισες την ξεδιάντροπα δημοσιοσχεσίτικη και αυτο-αθωωτική φράση  

«Θέλω να πω σ’ όλα τα παιδιά,

ότι όλο αυτό το διάστημα δεν καλλιέργησα ποτέ μίσος για κανέναν.».

Τα γεγονότα και οι εύγλωττες φωτογραφίες τού παρόντος πονήματος,

αποδεικνύουν ποια είναι η Αλήθεια και ποιος ακριβώς είσαι.

 

Ανηθικοποιέ,

λίγο πριν την ανακοίνωση τής αποχώρησής σου,

έκανες την -όπως αποδείχθηκε- παντελώς αποτυχημένη πρόβλεψη:

«Δεν αισθάνομαι ότι ήρθε η ώρα μου ακόμα…».

Κι όμως, ήρθε η ώρα σου·

ήρθε η «Ώρα τής Πληρωμής»

και η ώρα να σε τοποθετήσει η Κοινωνία εκεί που σού αρμόζει.

 

Ανηθικοποιέ,

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ και ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ.

 

Ο Υπο-Κοσμικός

(Twitter: @Ypokosmikos

https://twitter.com/Ypokosmikos)

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης