*** Εν’ τέλει, η Υποκρισία δημιουργεί ανεπανάληπτες καρικατούρες Τέχνης,
προσπαθώντας απεγνωσμένα να μιμηθεί την Υποκριτική.
Ναι, ξέρω, είναι αντιφατικό να ξεκινάει ένα άρθρο με «Εν’ τέλει…».
αλλά το έκανα για να σατιρίσω το «Σύμβολο Δημοσιογραφικής Αντίφασης»
που ονομάζεται «Σκάϊ».
Ακόμα ηχούν στ’ αφτιά μας οι οδυρμοί, οι οιμωγές και οι στοναχές
σύσσωμου τού εν’ λόγω μιντιακού ομίλου,
μετά τον πρώτο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες.
Οι σταθμοί που δεν είχαν καταφέρει τον Σεπτέμβριο τού 2016
να βρίσκονταν ανάμεσα στους τέσσερεις υπερθεματιστές,
ήταν πρώτης τάξεως όργανα
για την κορύφωση τής αντικυβερνητικής προπαγάνδας εκ’ μέρους τού «Σκάϊ».
Επί 24ώρου βάσεως ακούγαμε για τις οικογένειες που θα μέναν’ στον δρόμο,
για τούς εργαζομένους που θα έβλεπαν τις ζωές τους να καταστρέφονται,
για τη λαίλαπα τής ανάλγητης Αριστεράς.
Βεβαίως,
τα Ψεύτικα Δάκρυα έχουν την ιδιότητα
να εξαφανίζονται μπροστά στο Συμφέρον·
έτσι, τον Μάρτιο τού 2018 έπεσαν οριστικά οι μάσκες,
καθώς ο «Σκάϊ»
-ο οποίος ωρυόταν ενάμιση χρόνο νωρίτερα υπέρ τού «Mega»-
απέστειλε τρισέλιδη οιμωγή (εεε…, επιστολή, ήθελα να πω) στο Ε.Σ.Ρ.
και ζητούσε να πέσει «μαύρο» στο «Mega»,
το οποίο κατηγορούσε για αθέμιτο ανταγωνισμό
και εχαρακτήριζε ως «παράνομη» τη λειτουργία του.
Ε, λοιπόν, τις τελευταίες ημέρες έπεσαν και τα λαστιχάκια από τις μάσκες
(ως γνωστόν, οι φτηνιάρικες μάσκες κρατιούνται στη θέση τους με λαστιχάκι·
εξ’ ου και πέφτουν εύκολα).
Ο «Σκάϊ» που κόπτεται για τούς εργαζομένους και για τις οικογένειές τους,
ο «Σκάϊ» που κοιμάται και ξυπνάει με μοναδικό μέλημα
να μην πετιούνται άνθρωποι στον δρόμο,
ενεργοποίησε για μία ακόμη φορά
την… ουμανιστική εκστρατεία «Όλοι μαζί ρομπούμε»
και πετάει στον δρόμο τούς δικούς του εργαζομένους.
Ουδεμία έκπληξη· το έχει κάνει πολλάκις
(διόλου τυχαίο το επίρρημα που χρησιμοποιώ,
καθώς είναι ομόηχο με πρόσωπο που μισούν οι μικροαστοί).
*** Να το θέσω και σουρεαλιστικά αυτό που συμβαίνει,
ώστε να γίνει αντιληπτό στο απόλυτον τής έκτασής του:
Είναι σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με ένα «Συναισθηματικό Παράδοξο»,
όπου κάποιος κλαίει όταν είναι άρρωστο το παιδί τού γείτονα,
αλλά μένει παγερά αδιάφορος όταν είναι άρρωστο το δικό του παιδί.
Σκα(ϊ)σίλα του για τις απολύσεις του.
Αυτήν τη φορά, 12 δημοσιογράφοι και άγνωστος αριθμός άλλων ειδικοτήτων,
εβίωσαν στο πετσί τους την «ευαισθησία» τής εργοδοσίας τους.
Θα ήθελα να έβλεπα το πρόσωπό τους
όταν τούς ανακοινώθηκε η απόλυσή τους·
πιθανολογώ ότι θα αντίκριζα την παγωμένη έκπληξή τους
και την οδυνηρή συνειδητοποίηση ότι τα δάκρυα τού «Σκάϊ» είναι ψεύτικα,
είναι επαγγελματικά, είναι προϊόντα πολιτικού φερεφωνισμού.
Σε επίπεδο λογοτεχνικότητας,
οφείλω ένα ειρωνικό «ευχαριστώ» στον «Σκάϊ»
για τον όρο που μόλις μού ενέπνευσε·
ένας όρος που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί τίτλο πολιτικού βιβλίου..:
«Δάκρυα-Φερέφωνα».
*** Είναι συγκλονιστικός ο τρόπος
με τον οποίον η Σημειολογία γίνεται υπέρμαχος τής Αλήθειας και τής Σάτιρας,
είναι έξοχες εκείνες οι συμπτώσεις που ξεγυμνώνουν ανεπανάληπτα το Ψέμα
και μετατρέπονται σε Συμπύκνωση τού Μηνύματος.
Μία από αυτές τις σημειολογίες και συμπτώσεις
βρίσκεται στη λίστα με τούς προσφάτως απολυμένους τού «Σκάϊ»,
καθώς, ανάμεσα στους ανθρώπους που πετάχτηκαν στον δρόμο,
φιγουράρει η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια Σοφία Τσίπα.
Οπότε, το συμπέρασμα είναι ρεαλιστικό και προκύπτει αβίαστα..:
Ο «Σκάϊ» δεν έχει Τσίπα.
*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
