Το ανισόρροπο αποτέλεσμα μίας ισορροπίας.
Η πρόσφατη συγκλονιστική εξομολόγηση τής Σοφίας Μπεκατώρου
έχει δημιουργήσει έναν -εν πλήρη εξελίξει- καταιγισμό αποκαλύψεων·
μαζί με τη σιωπή των γυναικών-θυμάτων βιασμού
σπάει ένα πολυδεκαετές απόστημα που είχε προσλάβει καθεστωτικές διαστάσεις.
Πλέον, μιλάμε για την «Ώρα Μηδέν»·
η Ελληνική Κοινωνία στο σύνολό της, και κάθε πολίτης προσωπικώς,
άπαντες καλούμαστε να πάρουμε θέση.
Διαπιστώνουμε, λοιπόν,
ότι γύρω από αυτό το ζήτημα έχει αναπτυχθεί ένα ιδιότυπο… «τρίπολο»·
από τη μία,
είμαστε εμείς που απερίφραστα υπερασπιζόμαστε το (εκάστοτε) θύμα,
από την άλλη,
είναι μία απολύτως ύπουλη και ισχυρή μειοψηφία
που -υποδυόμενοι ότι συμμετέχουν στη συμπαράσταση προς το θύμα-
κρύβουν πίσω από θλιβερά «Ναι μεν, αλλά…»
την ιδεολογική ταύτισή τους με τον (εκάστοτε) θύτη.
Το «τρίπολο» συμπληρώνεται με τούς «Ισαποστασίτες».
…
Οι «Ισαποστασίτες» επιλέγουν το θεωρητικώς «νεκρό σημείο»
που υπάρχει μεταξύ των δύο πλευρών·
όμως, όταν μιλάμε για την «Ώρα Μηδέν»,
όποιος θέλει να ισορροπήσει στο «Σημείο Μηδέν»
γέρνει αντανακλαστικά προς τη μία μεριά.
Όταν υπάρχουν Θύτης και Θύμα,
η Ίση Απόσταση βαίνει υπέρ τού Θύτη.
Νόμος.
…
Μία εξόχως χαρακτηριστική περίπτωση τού συγκεκριμένου φαινομένου
κατεγράφη χθες στην εκπομπή «Το Πρωϊνό».
Συγκεκριμένα,
μετεδόθη απόσπασμα από τη ραδιοφωνική εκπομπή τής Εβελίνας Παπούλια,
όπου η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε με παγερή ουδετερότητα
στη συνταρακτική καταγγελία που έκανε η Ζέτα Δούκα
για σωματική και λεκτική κακοποίησή της από τον Γιώργο Κιμούλη..:
«Εγώ τούς ξέρω και τούς δύο· και τη Ζέτα και τον Γιώργο.
Δεν έχω να πω κάτι…
Άμα πω κάτι για τον Γιώργο τον Κιμούλη, θα ’ναι σα να αναιρώ αυτό που λέει η Ζέτα.
Αν πω κάτι για τη Ζέτα, θα αναιρέσω αυτό που έχει πει ο Γιώργος.
Νομίζω ότι αυτά τα πράγματα είναι εντελώς δικά τους,
δηλαδή είναι κάτι πολύ προσωπικό, είναι προσωπική διαδρομή.
Εγώ δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα με κανέναν απ’ τούς δύο,
οπότε δεν έχω δηλαδή κάτι που να μού ’χει συμβεί χοντρό.
Επίσης,
στη ζωή μου και σ’ όλη μου την καριέρα
δεν θεωρώ ότι μού ’χει συμβεί κάτι το οποίο θα μπορούσα να το αναφέρω.
Τα θεωρώ κακές στιγμές
και γενικά είμαι κι απ’ τούς ανθρώπους που δεν αφήνω πολλά περιθώρια·
δηλαδή η αντοχή μου φτάνει στις δύο επιθέσεις.
Θα το πάω λίγο πιο πίσω το πράγμα, γιατί εγώ έχω μεγαλώσει στρατιωτικά.
Εγώ ήμουνα χορεύτρια κλασικού·
με μία πολύ δύσκολη δασκάλα, την πιο σκληρή δασκάλα που υπήρχε·
εγώ τη λάτρευα, δεν έχει καμία σημασία,
και ήταν όλο αυτό στο πλαίσιο τής πειθαρχίας.».
Σε αυτό ακριβώς το σημείο παρενέβη η παρουσιάστρια τής εκπομπής, η Φαίη Σκορδά,
και εζήτησε να διακοπεί η αναπαραγωγή τού ηχητικού αποσπάσματος..:
«Καταλάβαμε τη θέση τής κυρίας Παπούλια·
δεν είχα ακούσει το απόσπασμα.
Το ’κοψα γιατί δεν είναι τής παρούσης αυτήν τη στιγμή.
Είναι μία θέση, τη σέβομαι.
Πιστεύει ότι να σε προσβάλει κάποιος, το να σε ταπεινώσει,
ήταν μέσ’ στο πλαίσιο τής διδασκαλίας.
Η Εβελίνα Παπούλια που εκτιμώ και αγαπώ πολύ, έχει τη δική της ιδιοσυγκρασία,
αλλά αυτήν τη στιγμή, στη συγκεκριμένη μέρα,
για ’μένα δεν χωρούν τέτοιου είδους τοποθετήσεις.
Ας αφήσουμε τον χώρο σε κάποιους ανθρώπους,
που πήραν μετά από πολλά χρόνια την απόφαση να μιλήσουνε,
για να ανοίξουνε, για να καθαρίσουνε, για να ξεβρομίσουνε το τοπίο,
και αυτές οι θέσεις μετά είναι σεβαστές, αλλά δευτερεύουσας σημασίας για ’μένα.».
Λίγο μετά ήρθε η τηλεφωνική απάντηση τής Εβελίνας Παπούλια προς τη Φαίη Σκορδά·
απάντηση την οποία επίσης σάς παραθέτω,
ώστε στη συνέχεια να προβούμε σε εφ’ όλης τής ύλης τοποθέτηση..:
«…Με εξέθεσες, έτσι όπως πέρασες τα λόγια μου στον “αέρα”,
και λυπάμαι πάρα πολύ γι’ αυτό.
Εγώ το μοναδικό πράγμα που είπα ήταν ότι αγαπώ και τη Ζέτα,
και είναι φίλοι μου οι άνθρωποι, και η Ζέτα και ο Γιώργος,
και δεν θέλω να πάρω καμία θέση.
Γιατί αν πάρω τη θέση τού ενός, θα είναι σαν ν’ ακυρώνω τη θέση τού άλλου.
Αυτό (που έκανες) ήταν πάρα πολύ άσχημο.
Και αυτό που είπες ότι “Δεν είναι τής παρούσης.”, τι δεν είναι τής παρούσης;
Εγώ είπα ότι αυτά τα πράγματα, αυτήν τη στιγμή, δεν γίνονται.
Στο παρελθόν, όμως,
ακόμη και ο Κουν εξευτέλιζε τούς ηθοποιούς,
και ήτανε σαν μέσο διδασκαλίας·
το ’χω βιώσει κι εγώ μέσω τού χορού.
Αυτό τώρα πια δεν είναι αποδεκτό. Στην εποχή μας δεν είναι.
(απευθυνόμενη στη Φαίη Σκορδά) Ήταν κιτρινισμός αυτό το πράγμα (που είπες).
…Δεν μίλησα για (σωματική) βία· μίλησα για λεκτική (βία) ή ηθικό εκβιασμό.
Η Βία είναι κατακριτέα έτσι κι αλλιώς απ’ τη φύση της· μπαίνεις πλέον σε νομικά πλαίσια.
Αυτό είναι άλλο κομμάτι. Εγώ δεν αναφέρθηκα καν σε αυτό το κομμάτι.
…Εγώ δεν αναφέρθηκα στη Ζέτα Δούκα και στον Γιώργο τον Κιμούλη.
Εγώ είπα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μπω σ’ αυτήν τη διαδικασία,
διότι ο Γιώργος και η Ζέτα είναι άνθρωποι που αγαπώ
και δεν θα πάρω κανενός τη θέση διότι δεν μού αρμόζει.
Δεν θέλω να μιλήσω (για την καταγγελία τής Ζέτας Δούκα) γιατί δεν ήμουνα μπροστά.
…Δεν έχω να πω εγώ κάτι για το γεγονός.
Είν’ ένα τραγικό γεγονός σε όποιον και να ’χει συμβεί,
αν κάποιος έχει χτυπήσει τον άλλον.».
(ΤΕΛΟΣ)
…
Είναι να φρίττεις…
Εδώ πλέον μιλάμε για το «“Βατερλό” τής Ισαποστασίας».
Σύμφωνοι·
κατανοώ ότι
-σε περίπτωση που όντως ισχύουν τα λεγόμενα τής Εβελίνας Παπούλια
περί σχέσης φιλίας κι αγάπης ΚΑΙ με τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές-
θα ήρθε σε δύσκολη θέση·
όμως, είναι παντελώς άστοχη η διατύπωση
«Νομίζω ότι αυτά τα πράγματα είναι εντελώς δικά τους,
δηλαδή είναι κάτι πολύ προσωπικό, είναι προσωπική διαδρομή.
Εγώ δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα με κανέναν απ’ τούς δύο…».
Η Κοινωνία φλέγεται, η Κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει,
και συνιστά τεράστιο λάθος να χρησιμοποιείται η φράση
«…αυτά τα πράγματα είναι εντελώς δικά τους.».
Επίσης,
η φράση «Εγώ δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα με κανέναν απ’ τούς δύο…»,
εκπέμπει -εκουσίως ή ακουσίως- μήνυμα φιλοτομαρισμού.
Όμως,
ακόμη κι αν αντιμετωπίσουμε τα προαναφερθέντα λόγια τής Εβελίνας Παπούλια
ως προϊόντα μίας δικαιολογημένης αμηχανίας,
δεν γίνεται να παραβλέψουμε ότι ειπώθηκαν με άκομψο τρόπο και σε κάκιστο timing.
Θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα για να καταδείξω την αστοχία:
Είναι ανεπίτρεπτο
-ενώ διατρέχουμε ημέρες με κυκεώνα αποκαλύψεων-
να τεθεί στον Δημόσιο Διάλογο ότι υπάρχει και μία ελάχιστη μειοψηφία γυναικών
που καταγγέλλουν ψευδώς ότι υπέστησαν βιασμό.
Σε μία τέτοια σεισμική συγκυρία όπως αυτή που βιώνουμε,
είναι ανεπίτρεπτο να εισάγεται στη συλλογική θεματολογία
-υπό το πλαίσιο τής ανάλγητης σφαιρικότητας-
η οποιαδήποτε καχύποπτη και κυνική περιπτωσιολογία·
εξ ου και το απολύτως εύστοχο «Δεν είναι τής παρούσης…» που είπε η Φαίη Σκορδά.
…
Όμως,
η Εβελίνα Παπούλια,
έμπλεη εγωϊσμού και έχοντας απολέσει πλήρως την ενσυναίσθηση,
έκανε τα πράγματα τρισχειρότερα με την τηλεφωνική παρέμβασή της.
Η κάθετη εναντίωσή της στο «Δεν είναι τής παρούσης…»,
ήταν μόνο ένα ψήγμα μπροστά σε αυτά που εξεστόμισε στη συνέχεια,
καθώς υπέπεσε σε εκκωφαντική αντιφατικότητα
και σε απαράδεκτη ασέβεια προς τον αείμνηστο Κάρολο Κουν.
Προσέξτε·
η ίδια γυναίκα που λίγο νωρίτερα εδήλωνε
ότι δεν ημπορούσε να πάρει θέση στην καταγγελία εις βάρος τού Κιμούλη
διότι δεν ήταν η ίδια μπροστά,
τώρα αναφερόταν με χαρακτηριστική ευκολία
στον άνθρωπο που αποτελεί το πλέον εμβληματικό πρόσωπο τού Ελληνικού Θεάτρου
και τού προσήπτε ότι
εχρησιμοποιούσε ως «μέσο διδασκαλίας» τον εξευτελισμό των ηθοποιών.
Πώς είναι σε θέση να γνωρίζει η Εβελίνα Παπούλια τις μεθόδους τού Κάρολου Κουν;
Η Εβελίνα Παπούλια γεννήθηκε το 1971
και ήταν μόλις 16 ετών όταν ο Κάρολος Κουν έφυγε από τη ζωή·
ως εκ τούτου,
ουδέποτε τον εγνώρισε,
ουδέποτε εσπούδασε στη σχολή του,
ουδέποτε συνεργάστηκε μαζί του,
ουδέποτε υπήρξε αυτόπτης-αυτήκοος μάρτυρας των μεθόδων διδασκαλίας του.
Πώς λοιπόν;
Από φήμες;
Από διηγήσεις;
Από καταγγελίες;
Με ποιο τεκμήριο;
Πού πήγε το «Δεν ήμουν μπροστά…»;
Πού πήγε η αμφισβήτηση των καταγγελιών,
την οποία η Εβελίνα Παπούλια συνεπύκνωσε στη φράση
«Είν’ ένα τραγικό γεγονός σε όποιον και να ’χει συμβεί,
ΑΝ κάποιος έχει χτυπήσει τον άλλον.».
Γιατί αυτό το επιλεκτικής χρήσης «ΑΝ»;
Και εν τέλει,
με ποιο δικαίωμα ανεμείχθη ο εκλιπών Κάρολος Κουν σε μία όζουσα υπόθεση;
Εν κατακλείδι,
σε μία απέλπιδα προσπάθειά της να υπερασπιστεί την ισαποστασία που επέδειξε,
η Εβελίνα Παπούλια υπέπεσε σε απαράδεκτη αυτο-αναίρεση
και εχρησιμοποίησε «γεγονότα» που δεν εβίωσε·
αυτό που κατεδίκασε στο «παρά πέντε», το διέπραξε στο «ακριβώς».
…
Μάλιστα,
να την ενημερώσω ότι προέβη και σε μία ακόμη αστοχία,
ισχυριζόμενη ότι «…αυτά τα πράγματα, αυτήν τη στιγμή, δεν γίνονται.».
Βεβαίως και γίνονται, Εβελίνα Παπούλια.
Βεβαίως και γίνονται.
Γι’ αυτό ένα μεγάλο τμήμα τής Ελληνικής Κοινωνίας επαναστατεί,
γι’ αυτό τασσόμαστε απερίφραστα με το Θύμα,
γι’ αυτό αισθανόμαστε αηδία και αποτροπιασμό
όταν ακούμε τον αγαπημένο σου φίλο, τον Γιώργο Κιμούλη,
να λέει ότι «Είναι τής μόδας οι καταγγελίες “τύπου Μπεκατώρου”».
Επιμύθιο:
Εβελίνα Παπούλια,
πώς θα σού φαινόταν αν κατήγγελλες ότι είχες υποστεί οποιανδήποτε βιαιοπραγία
-όπως, δηλαδή, συνέβη με την Μπεκατώρου-
και έβγαινε κάποιος «καταξιωμένος» κι έλεγε
«Είναι τής μόδας οι καταγγελίες “τύπου Παπούλια”»;
Μπες στη θέση τής Σοφίας Μπεκατώρου.
Δεν θα αισθανόσουν απαισίως;
Δεν θα αισθανόσουν μία επανάληψη τής οδυνηρής εμπειρίας;
Κι όμως, παρ’ ότι ήταν εις γνώσιν σου αυτή η θλιβερή φράση τού Κιμούλη,
εσύ επέλεξες -φαινομενικώς-την Ουδετερότητα·
μία ουδετερότητα που έφτασε να γίνει τόσο επιθετική,
ώστε να μετατραπεί σε πασίδηλη μεροληψία.
…
Εβελίνα Παπούλια, οφείλεις τρεις «συγγνώμες»·
μία «συγγνώμη» οφείλεις στη Ζέτα Δούκα,
μία «συγγνώμη» οφείλεις συνολικώς στο Γυναικείο Φύλο,
μία «συγγνώμη» οφείλεις στον αείμνηστο Κάρολο Κουν.
Τέλος,
σε περίπτωση που βρεις τη δύναμη να εκφράσεις αυτές τις τρεις «συγγνώμες»,
θα σού έχει αυτομάτως δοθεί μία ακόμη «συγγνώμη» ως δώρο
για να την προσφέρεις στον εαυτό σου.
Επί τού Πιεστηρίου:
Εβελίνα Παπούλια,
βάσει των λεγομένων σου
θα έβαζα στοίχημα ότι μόνο με τον Κιμούλη είσαι φίλη.
Όμως,
ακόμη κι αν δεχθώ τον ισχυρισμό σου
ότι είσαι φίλη και με τον Κιμούλη και με τη Ζέτα Δούκα ,
μετά την ισ-αποστασία σου θα μείνεις μόνο με τον έναν εκ των δύο φίλων.
Όλοι μαντεύουμε με ποιον…
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
https://twitter.com/Ypokosmikos)
