Αχ και να ’μασταν γενναίοι όπως ο καναπές μας…
*** Σήμερα το απόγευμα είχαμε στο «Deal» μία από αυτές τις περιπτώσεις
που θέτουν σε απόλυτη δοκιμασία την Ανθρώπινη Ψυχολογία.
Ευειδής και συμπαθέστατη παίκτρια, ονόματι Βανέσα,
βρίσκεται στην προνομιακή θέση να δέχεται από τον τραπεζίτη
την διόλου ευκαταφρόνητη προσφορά των 8.200 ευρών·
η ίδια έχει το κουτί «20», ενώ έχει μείνει ακόμη ένα· το «16».
Καλείται να αποφασίσει τι θα κάνει…
Αρχίζει να μονολογεί..:
«Λοιπόν…
Όταν ήμουν εκεί και πήρα το νούμερο 20,
κάτι μού ’λεγε μέσα μου…, πραγματικά…, ότι έχω μεγάλο ποσό.
Δεν ξέρω γιατί…
Και γι’ αυτό δεν το άλλαξα.
Τα λεφτά…, δεν το συζητώ…, είναι πάρα πολλά…
Πιστεύω ότι οι 20.000 είναι εδώ. Δεν ξέρω γιατί…
Θέλω να ρωτήσω την Άννα…».
Στρέφεται προς την Άννα·
μία κοπέλα που κάθεται ανάμεσα στους θεατές,
με την οποία έχει σχέση οικειότητας.
Η Άννα τής λέει κατηγορηματικά «Πάρ’ τα.»
και συνεχίζει αναπτύσσοντας τη «Φωνή τής Λογικής»:
«Μπορεί να έχεις τις 20.000, αλλά δεν θα το μετανιώσεις.
Πάρ’ τα, γιατί είναι πάρα πολύ καλά τα λεφτά.
Το πήγες καλά μέχρι τώρα, μην το χαλάσεις εδώ.
Είναι πάρα πολύ καλά τα λεφτά. Το άλλο είναι ένα λεπτό.
Βέβαια, εσύ αποφασίζεις…».
Η Βανέσα αγκομαχάει· είναι εμφανές ότι παλεύει να πει πως θα συνεχίσει,
αλλά εν’ τέλει υποτάσσεται στα «ακλόνητα» επιχειρήματα τής Άννας.
Αποφασίζει να σταματήσει…
Κάνει την χαρακτηριστική κίνηση με την οποία δηλώνει το «Τέλος»,
αλλά μαλώνει ήδη με το ένστικτό της.
Καθώς ο Χρήστος Φερεντίνος πηγαίνει να ανοίξει το κουτί με το νούμερο 16,
η ίδια συνειδητοποιεί
ότι η «Φωνή τού Ενστίκτου» είναι σημαντικότερη από τη «Φωνή τής Λογικής».
«Λοιπόν…
Εδώ είναι. Δεν ξέρω γιατί… Εδώ είναι τα είκοσι χιλιάρικα.»,
λέει ξανά με βεβαιότητα.
Το κουτί «16» ανοίγει και πράγματι έχει το 0,01 ευρό·
οποία σημειολογία, το «20» είχε τις 20.000!
«Ήμουνα σίγουρη…», λέει πέντε φορές συνεχόμενα τη φράση.
Η βελόνα δείχνει να έχει κολλήσει σε μία προδομένη σιγουριά.
Τα 8.200 ευρά είναι λίγα μπροστά στις 20.000
και ακόμη λιγότερα
μπροστά στο ένστικτο που αυτή η κοπέλα εδείλιασε να ακολουθήσει.
Επιμύθιο: Μην ακούς τούς άλλους, διότι θα ζήσεις τη ζωή των άλλων.
Να προτιμάς τη δική σου τύχη, από την τύχη τού άλλου.
Ακόμη-ακόμη, να προτιμάς τη δική σου ατυχία, από την τύχη τού άλλου.
Και πάνω απ’ όλα, ανάμεσα στο Ένστικτο και στη Λογική,
να επιλέγεις πάντοτε το Ένστικτο.
…
*** Όμως, πριν κλείσουμε το θέμα,
θα το κάνω πιο δύσκολο, πιο ακραίο,
ενώ θα βάλω και την προσωπική μου σφραγίδα…
*** Δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει δει το «Deal»
και να μην μπήκε στη διαδικασία να σκεφτεί
τι θα έκανε αν είχαν απομείνει μόνο τα δύο κουτιά
με το μεγαλύτερο και με το μικρότερο ποσό.
Τι θα κάνατε αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στην προσφορά τού τραπεζίτη
ή σε ένα κουτί που θα είχε τις 60.000 ή το 0,01 ευρό;
Θέτεις το συγκεκριμένο δίλημμα στον καναπέ σου και σε πιάνει άγχος·
φαντάσου να βιώσεις αυτό το δίλημμα σε πραγματικές συνθήκες.
Εν’ πάση περιπτώσει,
θα σάς πω τι έχω φανταστεί ότι θα έκανα εγώ σε μία τέτοια περίπτωση.
Με έχω φανταστεί, λοιπόν,
την ώρα που το τηλεοπτικό Πανελλήνιο θα κρέμεται από τα χείλη μου
και οι παριστάμενοι στο στούντιο θα κρατούν την ανάσα τους
περιμένοντας την απόφασή μου,
να ξεστομίζω τα εξής λόγια..:
«Όταν σε διέπει και σε ταλανίζει το “Σύνδρομο τού Ήρωα”,
υπάρχει περίπτωση ο κόσμος να σε πει “Ήρωα”,
αλλά υπάρχει και περίπτωση ο κόσμος να σε πει “Μαλάκα”.
Όμως, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα,
οι δύσκολες αποφάσεις είναι για τούς Ήρωες.
Θα παίξω…»!
Αυτό με έχω φανταστεί να έκανα.
Αν το κουτί μου είχε τις 60.000, θα ήμουν «Ανεπανάληπτος Θριαμβευτής».
Αν το κουτί μου είχε το 0,01 €, θα ήμουν τόσο «Ανεπανάληπτος Μαλάκας»,
που δεν θα επήγαινε η καρδιά σε οποιονδήποτε
να με χαρακτηρίσει με αυτόν τον άκαρδο τρόπο.
Διότι, όποιος θυσιάζει τα Φράγκα στον Βωμό τού Ηρωϊσμού,
δεν είναι μαλάκας.
Είναι ΤΡΕΛΟΣ!
*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
