Ήταν Νοέμβριος τού 2011
όταν καταργούσα οριστικά και αμετάκλητα τον Αυτιά
και την ανυπόφορα λαϊκίστικη εκπομπή του
από την τηλεόρασή μου.
Αιτία,
το γεγονός ότι αναφερόμενος στον Σόϊμπλε,
και θέλοντας να προσποριστεί την οργή που προκαλούσαν στον Ελληνικό Λαό
οι χειρισμοί τής κυβέρνησης Μέρκελ,
εχρησιμοποίησε για τον Υπουργό Οικονομικών τής Γερμανίας
-και μάλιστα, με καμάρι- τον προσδιορισμό «καροτσάκιας».
Ο Αυτιάς είναι καραμπινάτο κατασκεύασμα τού τηλεοπτικού συστήματος·
μιλάμε για ένα σύστημα που, όχι μόνο αρέσκεται,
αλλά και επιδιώκει να εξηλιθιώνει, να αποβλακώνει τον Πολίτη,
χαϊδεύοντάς του με λυσσαλέα δουλικότητα τα αφτιά.
Ο Αυτιάς, λοιπόν, πέρα από τις αναμφισβήτητες γνώσεις του στα Οικονομικά,
είναι κατά τ’ άλλα ένας κάκιστος συντονιστής συζητήσεων,
ένας κάκιστος παρουσιαστής,
ο οποίος έχει ως βασικό του όπλο
ότι ξέρει να χαϊδεύει τα αφτιά τού γηραλέου ακροατηρίου του.
Βεβαίως,
δεν παραλείπει να παίζει συχνά
με τούς φόβους αυτού τού απελπισμένου ακροατηρίου,
υπερτονίζοντας καταστάσεις μηδενικής βαρύτητας
(παρεμπιπτόντως,
να διευκρινίσω ότι η διαφορετική γραφή που βλέπετε να χρησιμοποιώ
για τον Αυτιά και για τα αφτιά,
είναι διότι το συγκεκριμένο αισθητήριο όργανό μας γράφεται όντως με «-φ-»·
όσο για το επώνυμο τού περί ου ο λόγος,
το αφήνω όπως το συστήνει ο ίδιος).
*** Όταν, λοιπόν, ο Αυτιάς,
προέβη στην κατάπτυστη και θρασύδειλη ενέργεια
να χρησιμοποιήσει τον χαρακτηρισμό «καροτσάκιας» για τον Σόϊμπλε,
ολοκλήρωσε το παζλ τής περσόνας του με τον χειρότερο τρόπο.
Όχι, δεν αγιοποιώ,
ούτε αθωώνω a priori όλα τα άτομα που έχουν κάποια αναπηρία·
φυσικά και υπάρχουν ανάπηροι που είναι κακοί άνθρωποι,
που είναι παιδόφιλοι, που είναι έμποροι ναρκωτικών,
που με τον χαρακτήρα τους και τη συμπεριφορά τους
προκαλούν ζημιά και οδύνη στην Κοινωνία.
Όμως, στην περίπτωση τού Αυτιά, με είχαν ενοχλήσει αφόρητα δύο στοιχεία.
Από τη μία,
είχαμε την ανερυθρίαστη και ποταπή προσπάθεια καπηλείας τού Συλλογικού Θυμικού·
από την άλλη,
είχαμε τον υφέρποντα, θρασύδειλο ρατσισμό,
ο οποίος εν’ τέλει δεν γκετοποιούσε μόνο τον Σόϊμπλε,
αλλά την Αναπηρία εν’ τω συνόλω της.
Ναι,
πίσω από τη φαινομενική πρόθεση να απαξιωθεί ο «Γερμαναράς» δυνάστης,
υπήρχε διάχυτη η απαξίωση και η καιαδοποίηση όλων των αναπήρων.
Η οριστική και αμετάκλητη απέχθειά μου για τον Αυτιά,
σφραγίστηκε από μία σκέψη που έκανα·
αυτήν την σκέψη σάς τη θέτω ευθύς αμέσως υπό μορφήν ερωτήσεως..:
Αν ο Σόϊμπλε ήταν Έλληνας,
αν ο Σόϊμπλε ήταν Έλληνας πολιτικός,
ακόμη κι αν ο Σόϊμπλε ήταν ο πιο απατεώνας Έλληνας πολιτικός,
υπήρχε περίπτωση ο Αυτιάς να τον απεκαλούσε
με την αισχρά υποτιμητική λέξη «καροτσάκιας»;
Όχι, ούτε μία πιθανότητα να έκανε ή να κάνει κάτι τέτοιο ο Αυτιάς,
διότι ξέρει πως οι κουτσαβακισμοί του έχουν ανύπαρκτο κύρος
και αποτελούν πομφόλυγες
που καταναλώνονται μόνο από ένα συνδρομοκατοχικό ακροατήριο.
Διόλου τυχαίο ότι η δημοσιογραφική κατάληξη τού Αυτιά είναι ο «Σκάϊ».
*** Καιαδοποίησης και Αριοφυλετισμού συνέχεια…
Σάββατο 13 Απριλίου 2019, τοποθεσία «Σκάϊ»,
εκπομπή «Ακραία Φαινόμενα» με τούς Τάκη Χατζή και Δημήτρη Καμπουράκη.
Ο Καμπουράκης επιστρέφει μπροστά από τις κάμερες,
έχοντας κάνει προσφάτως μία επέμβαση στο μάτι του.
Φοράει μαύρα γυαλιά.
Ο Χατζής υποδέχεται τον συμπαρουσιαστή του,
κινούμενος αρχικώς στα όρια τού Χιούμορ..:
«Ο Στίβι Γουόντερ είναι δίπλα μου.».
Αμέσως μετά, όμως, όχι μόνο υπερβαίνει τα χιουμοριστικά εσκαμμένα,
όχι μόνο φέρνει σε αμήχανη θέση τον Δημήτρη Καμπουράκη
(ο οποίος, σημειωτέον,
έχει άνθρωπο με αναπηρία στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον του),
αλλά επιδίδεται σε μία αισχρή και άκρως προσβλητική διακωμώδηση
των ανθρώπων που έχουν προβλήματα όρασης..:
«Κάτσε μισό λεπτό, δεν έχω και ψιλά να σού δώσω,
γιατί, έτσι που έχεις έρθει, δεν κρατάω ψιλά να σού δώσω.»,
λέει χασκογελώντας και ψάχνοντας στις τσέπες του·
δεν βρίσκει κέρματα και ζητάει από τον floor manager,
ο οποίος ως πειθήνιο όργανο σπεύδει να φέρει μερικά «ψιλά».
Ξεσπάει σάλος
και εν’ ριπή οφθαλμού το Διαδίκτυο κατακλύζεται από φωνές διαμαρτυρίας
και καταγγελτικά σχόλια για την απαράδεκτη συμπεριφορά τού παρουσιαστή·
όπως είναι φυσικό,
το κομβικό σημείο που έχει προκαλέσει την ακαριαία αντίδραση των πολιτών
είναι το «αστειάκι» με την… ελεημοσύνη.
Ο Τάκης Χατζής -έστω ακουσίως, έστω χωρίς πρόθεση-
ενσαρκώνει τη «Σπιναλόγκα» και το «Κωσταλέξι»,
βγάζοντας να δώσει «ψιλά» σε έναν «τυφλό»·
καταστρατηγεί με αυτόν τον μεσαιωνικό τρόπο
την αξιοπρέπεια των ανθρώπων με αναπηρία,
προσδιορίζοντάς τους -εμμέσως πλην σαφώς- ως (εν’ δυνάμει) επαίτες
και καθιστά την Αναπηρία ως συνώνυμη με τη Ζητιανιά.
Τις επόμενες ώρες η κοινωνική κατακραυγή κορυφώνεται.
Ο Χατζής αναρτά στο Twitter τρία μηνύματα-συγγνώμες
(στις 15:59, στις 16:24 και στις 17:24).
Σάς τα παραθέτω με πρώτο το πιο πρόσφατο…
*** Κατ’ αρχάς και κατ’ αρχήν,
όταν ένας άνθρωπος ζητάει συγγνώμη,
πρόκειται για κίνηση που είναι άξια σεβασμού και παράγει επιείκεια.
Όμως, υπάρχουν «όμως».
Αφού αναφέρω -χωρίς να δώσω περαιτέρω έκταση-
ότι προκαλούν εντύπωση τα τρία tweets συγγνώμης
(καθώς, ένα και ειλικρινές θα αρκούσε),
να μπω στα πιο σημαντικά…
Το αισχρό «χωρατό» με τα «ψιλά»
δεν το κάνεις αν δεν είναι εγκατεστημένο μέσα σου·
δεν κάνεις τέτοιο «αστείο»
αν δεν έχεις υϊοθετήσει την αντίληψη
ότι οι ανάπηροι είναι (εν’ δυνάμει) ζήτουλες.
Όσοι πολίτες εξαγριωθήκαμε με τον τραγικό χαβαλέ τού Χατζή,
όταν δούμε ανάπηρο -και δη, τυφλό- μπροστά μας,
έχουμε μεν στο μυαλό μας να τού παράσχουμε οποιανδήποτε αρωγή χρειαστεί,
αλλά όχι να τού κάνουμε επίδειξη ανωτερότητας
βάζοντας το χέρι μας στην τσέπη και πετώντας του μερικά κέρματα.
Και το ακόμη χειρότερο σε αυτήν την ιστορία,
είναι η διατύπωση με την οποία κλείνει ο Χατζής τις τρεις συγγνώμες του.
«Δεν είχαμε πρόθεση να προσβάλουμε κάποιον.
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.».
Ρε παίδες, δεν θα βρεθεί επιτέλους ένας μάγκας σε αυτήν την χώρα,
να βγει και να πει ευθαρσώς και χωρίς πλουμίδια
«Συγγνώμη. Είπα Μαλακία.»,
«Συγγνώμη. Έκανα Μαλακία.».
Αυτό. Μόνο του. Σκέτο.
Διότι με τον επίλογό του, τι μάς λέει ο Χατζής;
Επί τής ουσίας,
αποσύρει -αν μη τι άλλο, μερικώς- την ίδια του τη συγγνώμη
και μεταφέρει την ευθύνη στους «κάποιους» που «το κατέλαβαν διαφορετικά».
Δηλαδή, σαν να λέει..:
«Δεν είπα εγώ μαλακία. Εσείς καταλαβαίνετε μαλακίες.».
*** Κι όμως,
ο «Χείριστος τής Ιστορίας» δεν είναι ο Χατζής.
Ο «Χείριστος τής Ιστορίας» είναι ο «Νεοέλληνας πολίτης»
και θα (σάς) το τεκμηριώσω ευθύς αμέσως
με το πλέον αδιάψευστο παράδειγμα…
Διαβάζοντας τα εκατοντάδες σχόλια που γίνονταν επί τού θέματος στο Twitter,
υπήρχαν και κάμποσα υποστηρικτικά προς τον Τάκη Χατζή
(ναι, σωστά το σκεφτήκατε·
άπαντα είχαν πολιτικό κίνητρο από πίσω τους).
Το πιο αποτρόπαιο από όλα,
ήταν αυτό εδώ..:
Ένας θλιβερός τύπος, ο οποίος είχε πατέρα τυφλό επί 14 χρόνια,
δεν αισθάνθηκε ότι προσβαλλόταν από το απαράδεκτο σκηνικό
(προφανώς,
αν κρίνουμε από τον παρελθοντικό χρόνο που χρησιμοποιείται στο tweet,
ο άνθρωπος δεν είναι πια στη ζωή,
και ως εκ’ τούτου, επέθανε τυφλός).
Ο Χατζής έλεγε στον θλιβερό τύπο
«Ο επί 14 χρόνια τυφλός πατέρας σου
ήταν για να τού πετάμε κέρματα.»,
αλλά αυτός δεν αισθάνθηκε να προσβάλλεται.
Όταν είδα το συγκεκριμένο σχόλιο έφριξα.
Δεν εγνώριζα το ποιόν τού αναρτούντος, ούτε και ήθελα να το(ν) μάθω.
Το μόνο που έκανα, ήταν να μπω σήμερα στο προφίλ του,
ώστε -για τις ανάγκες τού άρθρου- να κοπιάρω το συγκεκριμένο tweet.
Και τι βλέπω λέτε;
Ο θλιβερός τύπος που δεν αισθάνθηκε προσβεβλημένος,
έχει ως «header», ως επικεφαλής εικόνα στον λογαριασμό του,
αυτήν εδώ..:
*** Αυτός ο θλιβερός τύπος είναι ο Νεοέλληνας.
Ο Τιμητής, ο Μεροληπτικός, ο Κατά Συνθήκην Αξιοπρεπής, ο Υποτακτικός.
Ο Τιμητής,
που λειτουργεί πάντοτε με γνώμονα το τομάρι του και το συμφέρον του.
Ο Μεροληπτικός,
που -για το ίδιο πράγμα- θα σε αθωώσει ή θα σε καταδικάσει,
ανάλογα με την εξάρτησή του από εσένα.
Ο Κατά Συνθήκην Αξιοπρεπής,
που είναι έτοιμος να γίνει «ρόμπα»,
μόνο και μόνο για να μην ομολογήσει ότι έχει κάνει λάθος στην επιλογή του.
Ο Υποτακτικός,
που θα είναι πάντοτε ένα συρόμενο και φερόμενο τής Εξουσίας.
Προσέξτε τη σοκαριστική λεπτομέρεια..:
Αυτός ο θλιβερός τύπος, αυτός ο αισχρός νεοέλληνας πολίτης,
γίνεται «βασιλικότερος τού βασιλέως»
και προσπαθεί να πουλήσει εκδούλευση στον Χατζή,
αθωώνοντάς τον.
Τον αθωώνει,
την ίδια στιγμή που αυτός αναγνωρίζει μετ’ επιτάσεως ότι έκανε λάθος
και ζητάει επανειλημμένα συγγνώμη.
Ο Παραλογισμός τής Δουλικότητας.
Εν’ κατακλείδι,
ο κάθε «Αυτιάς» και ο κάθε «Χατζής» οφείλουν την τηλεοπτική ύπαρξή τους
σε ένα πολυπληθές θλιβερό ακροατήριο,
το οποίο (σού) συγχωρεί τα πάντα επειδή δεν ξέρει να συγχωρεί.
Μ’ έναν τρόπο, κι ο Αυτιάς κι ο Χατζής είναι θύματα·
θύματα ενός κόσμου που τούς προτρέπει να είναι θύτες·
θύματα ενός κόσμου που θα ήθελε πολύ να είναι θύτης ο ίδιος,
αλλά δεν έχει τα «κότσια» να το κάνει.
Φυσικά, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία,
ότι αν ο Χατζής ήταν φιλοκυβερνητικός,
ότι αν ο Χατζής εργαζόταν σε φιλοκυβερνητικό κανάλι,
το tweet τού εν’ λόγω θλιβερού τύπου θα ήταν κάπως έτσι..:
«Ο πατέρας μου ήταν τυφλός 14 χρόνια.
Κάθαρμα προδότη Αριστερέ,
δεν θα σε συγχωρήσω ποτέ για την προσβολή που έκανες στον πατέρα μου
και για την στεναχώρια που μου προκάλεσες με το ανάλγητο αστειάκι σου.
Σταλινοφασίστες αναρχοάπλυτοι, είστε εχθροί της Ελληνικής Οικογένειας.
Χατζή, είσαι ντροπή για τη Δημοσιογραφία.».
*** Συμπληρωματική Σημείωση:
Αν υπάρχει «μετά θάνατον ζωή»,
ένας άνθρωπος που ήταν τυφλός τα τελευταία 14 χρόνια τής ζωής του,
θα βλέπει τον κανακάρη του
να αθωώνει αυτούς που θεωρούν ότι ο Τυφλός είναι «Ζητιάνος Κερμάτων».
Αν υπάρχει «μετά θάνατον ζωή»,
ένας άνθρωπος που επέθανε τυφλός,
θα εύχεται να μην υπήρχε «μετά θάνατον ζωή».
Ο Υπο-Κοσμικός
