Η Ρέα Τουτουνζή σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για τον θάνατο της μητέρας της, όταν η ίδια ήταν μόλις 12 χρόνων, αλλά και για την ηρωίδα γιαγιά της που τη μεγάλωσε. Διαβάστε τι γράφει το govastileto.gr:
Ο χαμός της μητέρας της: «Έχασα τη μητέρα μου στα 12 μου χρόνια, πληγώθηκα πολύ, ήμουν και τόσο μικρή. Ένα κορίτσι χρειάζεται τη μητέρα του ειδικά σε αυτή την ηλικία. Μόνη μου αντιμετώπισα τους προβληματισμούς μου με τα αγόρια, όλα τα θέματα που απασχολούν μια έφηβη. Δεν είχα έναν άνθρωπο να συμβουλευτώ, να με καθοδηγήσει. Η γιαγιά τι να μου έλεγε; Υπήρχε χάσμα ανάμεσά μας. Η μαμά είναι απαραίτητη. Αναντικατάστατη. Το ότι έμεινα ορφανή από μαμά με πληγώνει ακόμη, το κουβαλώ μέσα μου. Δεν θα ήθελα ποτέ το παιδί μου να ζήσει κάτι τέτοιο».
Ο χωρισμός των γονιών της: «Οι γονείς μου χώρισαν πολύ νωρίς, όταν ήμουν πέντε χρονών. Ο πατέρας μου ζούσε πάντα στην Αίγυπτο και εγώ έμενα με τη μαμά, τον παππού και τη γιαγιά. Όταν όμως χώρισαν, έγιναν. αχώριστοι. Δεν ήταν γραφτό να συνεχίσουν ως ζευγάρι. Υπήρχε καλύτερη συνεννόηση μετά, γι’ αυτό δεν πείραξε ούτε εμένα».
Η γιαγιά της που ανέλαβε την ανατροφή της: «Η μαμά μου ήταν Ελληνίδα, από τη Χίο, και επειδή βρισκόμουν ήδη Ελλάδα, με μεγάλωσε η γιαγιά μου. την έχω ακόμη τη γιαγιά μου, είναι 96 ετών. Είναι ο ήρωάς μου. Έχασε το παιδί της, μεγάλωσε το εγγόνι της, παράλληλα έχασε τον άνδρα της, έμεινε ολομόναχη και ανέλαβε την ευθύνη της ανατροφής μου στα χειρότερα χρόνια, όταν έμπαινα στην εφηβεία, όπου ήμουν τύραννος. Δεν ήθελα καθόλου να βρίσκομαι μέσα στο σπίτι. Γιατί εκεί ήταν η γιαγιά μου, η οποία πενθούσε, και το κλίμα ήταν μόνιμα βαρύ, συν του ότι μου θύμιζε την μητέρα μου».
Η βοήθεια της μητέρας της: «Το μόνο που ήθελα ήταν να γυρνώ με τους φίλους μου. Να αλητεύω δηλαδή, γιατί αυτό στην ηλικία των 13 σημαίνει αλητεία και είναι πολύ επικίνδυνο. Ωστόσο μέσα στην ατυχία μου ήμουν τρομερά τυχερή. Κι αυτό γιατί πιστεύω ότι είχα βοήθεια από τη μητέρα μου. Με πρόσεχε από εκεί πάνω. Όταν πήγαινα να παραστρατήσω ή κινδύνευα να μου συμβεί κάτι κακό στη ζωή μου, πάντα έβλεπα ένα φως να με τραβά και να με προσέχει. Δεν έφτασα ποτέ στο σημείο να νιώσω ότι κινδυνεύει η ζωή μου».
Η δημόσια εξομολόγηση για τις καταχρήσεις: «Παίζει ρόλο το στομάχι που έχεις και το πόσο αντράκι είσαι. Εγώ θεωρώ τον εαυτό μου αντράκι και μου αρέσει η συμπεριφορά μου να είναι ανάλογη. Δεν αντέχω τα κουτσομπολιά τις υπεκφυγές και τα υπονοούμενα. Έχω μπέσα. Και πρόσφατα όταν ρωτήθηκα από τη Ναταλία Γερμανού στην εκπομπή της, της απάντησα ευθέως. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι δεν πρέπει να πω κάτι, να το κρύψω. Γιατί να το κάνω άλλωστε; Είναι ένα κομμάτι της ζωής μου, είναι μάθημα και λέγοντάς το μπορεί να βοηθήσω και κάποια παιδιά. Είναι λάθος να ντρέπεσαι για την πορεία σου», δήλωσε στο περιοδικό ΕΓΩ.
