Η εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών εστιάζεται σε μεγάλο βαθμό στον έλεγχο των πετρελαϊκών πόρων ως μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την υποστήριξη του δολαρίου.
Η δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί είχε ως στόχο να κλιμακώσει την παρουσία της Αμερικής στο Ιράκ για να διατηρήσει τον έλεγχο των πετρελαϊκών αποθεμάτων της περιοχής . Αλλά και να στηρίξει τα Wahabi στρατεύματα της Σαουδικής Αραβίας (Isis, Al Quaeda Al Nusra και άλλα τμήματα της αλλοτινής αμερικανικής λεγεώνας) στο Ιράκ, τον έλεγχο του πετρελαίου της Εγγύς Ανατολής με αντάλλαγμα την ενίσχυση του αμερικανικού δολαρίου.
Αυτό παραμένει το κλειδί για την κατανόηση αυτής της πολιτικής, και όχι ως απλώς μια διαδικασία κλιμάκωσης.
Βασικά, η τάση των ΗΠΑ να προκαλέσουν τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα δημιούργησε την ανάγκη της πώλησης πολλών κρατικών χρεών.
Αλλά τι γίνεται αν δεν υπάρχει αρκετή παγκόσμια ζήτηση για αμερικανικό χρέος; Αυτό θα σήμαινε ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε να πληρώσουν περισσότερους τόκους για το χρέος τους. Ή, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αποκομίσουν κέρδος από το χρέος μέσω της κεντρικής τράπεζας.
Αλλά αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει τη συντριβή της αξίας του δολαρίου. Έτσι, το αμερικανικό καθεστώς συνειδητοποίησε ότι πρέπει να βρει τρόπους για να αποτρέψει την πτώση του δολαρίου και του χρέους. Ευτυχώς για το αμερικάνικο καθεστώς, αυτό μπορεί να διαχειριστεί εν μέρει, όπως αποδεικνύεται, μέσω της εξωτερικής πολιτικής.
Η λύση (στο πρόβλημα της διατήρησης της ζήτησης για δολάρια) αποδείχθηκε ότι αντικατέστησε το χρυσό με τίτλους του Δημοσίου των ΗΠΑ (IOU) ως βάση των αποθεμάτων ξένων κεντρικών τραπεζών.
Μετά το 1971, οι ξένες κεντρικές τράπεζες είχαν λίγες επιλογές για το τι πρέπει να κάνουν με τις συνεχείς εισροές τους σε δολάρια, εκτός από την ανακύκλωσή τους στην αμερικανική οικονομία αγοράζοντας τίτλους του Δημοσίου ΗΠΑ.
Στην πραγματικότητα, οι στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ για επιχειρήσεις στο εξωτερικό βοήθησαν στη χρηματοδότηση του εγχώριου ελλείμματος του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού των ΗΠΑ
Σημαντικό κομμάτι αυτής της στρατηγικής ήταν η συνεχιζόμενη συμμαχία με τη Σαουδική Αραβία.
Η Σαουδική Αραβία διατηρεί τη μεγαλύτερη παραγωγή πετρελαίου παγκοσμίως και ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός αργού για το μεγαλύτερο μέρος της περιόδου από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έως το 2018, οπότε οι ΗΠΑ υπερέβησαν τόσο την Σαουδική Αραβία όσο και την Ρωσία.
Αλλά η Σαουδική Αραβία παραμένει κάτω από τον αντίχειρα των ΗΠΑ.
Όσα η Σαουδική Αραβία εξοικονομεί από τα έσοδα από την εξαγωγή πετρελαίου, τα δαπανά για την αγορά όπλων των ΗΠΑ.
Αυτό επιτρέπει στις Ηνωμένες Πολιτείες να απενεργοποιήσουν οποιαδήποτε στιγμή το στρατιωτικό υλικό της Σαουδικής Αραβίας σε περίπτωση που οι Σαουδάραβες προσπαθήσουν να ενεργήσουν ανεξάρτητα από την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Έτσι διατηρώντας το δολάριο ως το αποθεματικό νόμισμα του κόσμου το Ριάντ έγινε ένας στυλοβάτης των στρατιωτικών δαπανών των ΗΠΑ.
Χρηματοδοτούν απλώς το αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών και το τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ.
Σύνταξη: Κ. Μπετινάκης
