Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όσα έχει προκαλέσει η πανδημία στις ΗΠΑ. Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες που έχουν αναγκαστεί να ξεφύγουν από την τοπική βία και την ανέχεια στις χώρες τους περιμένουν μήνες για να λάβουν τη βίζα παραμονής. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να κολλήσουν τώρα μέσα στην καραντίνα, ανίκανοι να εργαστούν, ακόμη και ανεπίσημα.
Σε διάστημα μικρότερο των δύο εβδομάδων, περίπου 7.000 μετανάστες απελάθηκαν από τις ΗΠΑ, με τη δικαιολογία τον ιό. Επίσης, το Μεξικό εκτοπίζει πρόσφυγες και μετανάστες στα σύνορα της Γουατεμάλας, παρόλο που αυτά είναι κλειστά.
Από την Ονδούρα και αλλού, υπάρχει εξίσου αδιέξοδο, χωρίς να υπάρχει τρόπος να επιστρέψουν στη χώρα τους. Πολλοί από αυτούς μπορεί ακόμα και να σκοτωθούν σε περίπτωση που επιστρέψουν.
Μέχρι στιγμής, τα μέτρα έκτακτης ανάγκης φαίνεται να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό.
Γνωρίζουμε επίσης ότι με το 65% του εργατικού δυναμικού να είναι ανεπίσημο και χωρίς παροχές ανεργίας, ο οικονομικός αντίκτυπος της απομόνωσης θα είναι καταστροφικός για όλους.
Ήδη, στην πόλη Πουέμπλα, ο μισός πληθυσμός δεν έχει πρόσβαση σε νερό ή αυτό δεν επαρκεί. Σύντομα, οι άνθρωποι θα εκδιωχθούν από τα σπίτια και θα έρθουν αντιμέτωποι με την πείνα.
Όσοι αντέχουν, παίρνουν στα σοβαρά την καραντίνα. Επίσης, πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να μείνουν στο σπίτι.
Μία ηλικιωμένη γυναίκα έξω από το κατάστημα Oxxo εξακολουθεί να σερβίρει φαγητό, οι πάγκοι του δρόμου που πωλούν θήκες τηλεφώνου και gadgets στον δρόμο είναι ακόμα εκεί. Υπολογίζεται ότι περίπου το 60% των καταστημάτων και των πάγκων συνεχίζουν να λειτουργούν.
Στην Κεντρική Αμερική και το Μεξικό, μόνο το 20% των ηλικιωμένων έχουν σύνταξη.
Πολλοί εξακολουθούν να εργάζονται, σε συνθήκες που μοιάζουν απάνθρωπες. Και στη Νότια Αφρική, οι οικισμοί διαθέτουν μόνο 380 τουαλέτες για 20.000 άτομα.
Ο κίνδυνος, ο φόβος και η βία, αποτελούν μέρος της ζωής για πολλούς ανθρώπους στις φτωχές χώρες. Η φτώχεια είναι ο ατέρμονος πόλεμος και το να είμαστε ανυπεράσπιστοι και ανασφαλείς – για την υγεία και οικονομικά, σημαίνει ότι η ζωή είναι έτοιμη για αρπαγή όλη την ώρα.
Είναι κατανοητό τότε ότι οι άνθρωποι αντιδρούν με κάποια αδιαφορία για την καραντίνα.
Γι’ αυτό δεν είναι λογικό να λαμβάνονται κινεζικά και ευρωπαϊκά μοντέλα για την αντιμετώπιση της πανδημίας και τη «μεταμόσχευσή τους» σε φτωχότερες χώρες.
Ο λεγόμενος «τρίτος» κόσμος στην πραγματικότητα δεν είναι διαθέσιμος.
Το έτος 2008 είχε προκαλέσει «χρηματοπιστωτική κρίση», αλλά η συνεχιζόμενη παγκόσμια ανισότητα που αφήνει περισσότερο από τον μισό κόσμο να ζει σε άθλιες συνθήκες δεν αποτελεί κρίση, αλλά απαράδεκτη κατάσταση.
Οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες των μέτρων πανδημίας έκτακτης ανάγκης θα είναι πολύ πιο σοβαρές στις φτωχότερες χώρες και τις φτωχότερες κοινότητες.
Ήδη, περίπου 2.500 άνθρωποι σκοτώνονται κάθε μήνα στο Μεξικό και το βίαιο έγκλημα είναι πιθανό να αυξηθεί μόνο καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι χάνουν τα εισοδήματά τους.
Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη έχουν πρόσβαση σε ιατρικό εξοπλισμό, μάσκες και άλλα απαραίτητα υλικά. Οι New York Times ανέφεραν ότι οι κατασκευαστές της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής έχουν δηλώσει ότι οι παραγγελίες για απαραίτητα κιτ δεν θα συμπληρωθούν για μήνες, επειδή σχεδόν όλα που παράγουν πηγαίνουν στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Οι τιμές αυτών των αγαθών έχουν επίσης ανεβεί στα ύψη, καθιστώντας πιο δύσκολο για τις φτωχότερες περιοχές να τα αποκτήσουν.
Μέχρι στιγμής, ο αριθμός των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων σε φτωχότερες χώρες είναι χαμηλότερος, αλλά η ανάλυση αυτών των αριθμών πρέπει να λάβει υπόψη ότι αυτές οι χώρες δεν έχουν πρόσβαση στα αντιδραστήρια που χρησιμοποιούνται για δοκιμές, ανίκανες να εξετάσουν ακόμη και τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας.
Σύνταξη Κ. Μπετινάκης
