Πριν από ακριβώς 20 χρόνια, στις 12 Ιουνίου, η Ευρώπη παραλίγο να εμπλακεί και πάλι στα δεινά ενός πολέμου – με τη Ρωσία αυτήν τη φορά.

«Αυτήν τη φορά δεν ήταν κάποιος στρατιωτικός που του αρέσει να παίζει με τη σκανδάλη, αλλά ο ανώτατος συμμαχικός διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη (SACEUR), στρατηγός τεσσάρων αστέρων Wesley Clark, ο οποίος είχε δώσει εντολή για επίθεση στα ρωσικά στρατεύματα στο Κοσσυφοπέδιο».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Τη διόλου γνωστή επικίνδυνη εκείνη ιστορία θύμισε δημοσίευμα του «deutsch.rt.com/international», που περιγράφει πως ο «ψύχραιμος Βρετανός στρατηγός τριών αστέρων, Sir Mike Jackson, ενεργοποίησε την κυβέρνηση του Λονδίνου και απείλησε με άμεση παραίτησή του, αρνούμενος να εκτελέσει την εντολή. Η βρετανική κυβέρνηση ενεργοποιήθηκε τηλεφωνώντας στην Ουάσινγκτον. Από εκεί, ο SACEUR, ο Clark, διατάχθηκε να κάνει πίσω, αλλά με μεγάλη απροθυμία, όπως αποδείχθηκε αργότερα» (Βλέπε και: «Gene Sir Mike Jackson: Η σύγκρουσή μου με τον αρχηγό του ΝΑΤΟ»).

To δημοσίευμα στο "RT"Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την αυξανόμενη στρατιωτική εξάπλωση του ΝΑΤΟ στα σύνορα με τη Ρωσία με το αίολο επιχείρημα των ΝΑΤΟϊκών πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων για «ρωσική προώθηση», η εντολή εκείνη του αρχηγού του ΝΑΤΟ στις 11 Ιουνίου 1999 που θα πυροδοτούσε πόλεμο έχει επίκαιρη σημασία. Ας θυμηθούμε τα γεγονότα της εποχής.

Ο πόλεμος του Κοσσυφοπεδίου ολοκληρώθηκε στις 11 Ιουνίου 1999 και στην περιοχή εστάλη να εγκατασταθεί κοινή ειρηνευτική δύναμη ΝΑΤΟ-Ρωσίας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Το τέλος της αιματοχυσίας δεν ήταν επιτυχία του επιθετικού πολέμου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ούτε της αμερικανικής διπλωματίας. Η κατάπαυση του πυρός είχε επιτευχθεί με τη διαμεσολάβηση της Ρωσίας.

Ο Αμερικανός γερουσιαστής Cunningham της Καλιφόρνια αναφέρθηκε στο γεγονός, σε συζήτηση στο Κογκρέσο των ΗΠΑ την 1η Ιουλίου 1999, η οποία καταγράφεται στα αρχεία (βλ. Congressional Record, 1 Ιουλίου 1999, σελίδα 14986).

Φυσικό επακόλουθο ήταν ότι η Ρωσία, καθώς και οι μεγάλες χώρες του ΝΑΤΟ, αναμενόταν να είναι υπεύθυνες για τον δικό τους ανεξάρτητο ειρηνευτικό τομέα. Τότε δημιουργήθηκε αναστάτωση στη Μόσχα, όταν απορρίφθηκε αυτό από το ΝΑΤΟ.

Κύκλοι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ θέλησαν να αποτρέψουν τον ξεχωριστό ρωσικό τομέα, με σκοπό οι περιοχές που κατοικούνταν από Σέρβους στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο να ανήκουν στον έλεγχο των Αλβανών αυτονομιστών ανταρτών του «KLA» όπως και στον Νότο, οι οποίοι υποστηρίζονταν από το ΝΑΤΟ.

Ρωσική φάλαγγα φτάνει στην Πριστίνα στις 12 Ιουνίου (Reuters)

Όπως στο Κοσσυφοπέδιο με τον KLA αλλά όπως γίνεται τώρα και στη Συρία με τους ισλαμιστές σφαγιαστές, οι εγκληματίες πολέμου των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ουδέποτε είχαν επιφυλάξεις για συνεργασία με δήθεν «μέτριους» τρομοκράτες, εγκληματικών συμμοριών.

Στις 11 Ιουνίου 1999, φάλαγγα περίπου 30 ρωσικών τεθωρακισμένων οχημάτων, με συνολικά 250 Ρώσους στρατιώτες (που προηγουμένως ανήκε στη διεθνή ειρηνευτική δύναμη SFOR), έφτανε από τη Βοσνία στα σύνορα της Σερβίας και στη σέρβικη επαρχία του Κοσσυφοπεδίου.

Στα ρωσικά οχήματα, οι μεγάλες λευκές σημαίες των διεθνών στρατευμάτων στη Βοσνία «SFOR» είχαν αντικατασταθεί με τις σημαίες της αποστολής του Κοσσυφοπεδίου «KFOR».

Στις 10.30 π.μ., η παρουσία των Ρώσων στο Κοσσυφοπέδιο επιβεβαιώθηκε από το ΝΑΤΟ, ενώ μεταδόθηκαν και εικόνες από το CNN.

Και πολύ πριν οι πρώτοι στρατιώτες του ΝΑΤΟ βρεθούν οπουδήποτε, οι Ρώσοι είχαν εξασφαλίσει το πιο πολύτιμο στρατηγικότερο σημείο σ’ ολόκληρο το  Κοσσυφοπέδιο: τη βάση της Γιουγκοσλαβικής Πολεμικής Αεροπορίας Slatina σε κοντινή απόσταση από το αεροδρόμιο της Πρίστινας.

Η Σλατίνα αποτελείται κατά κύριο λόγο από υπόγεια καταφύγια που έχουν κατασκευαστεί για να αντέχουν σε πυρηνική επίθεση.

Αν και ο διάδρομος του αεροδρομίου ήταν γεμάτος με κρατήρες από τις ΝΑΤΟϊκές βόμβες, η Γιουγκοσλαβική Πολεμική Αεροπορία ξεπέρασε τα εμπόδια και κατόρθωσε να απογειωθούν αεροσκάφη τύπου Mig. Έτσι μία ημέρα μετά το τέλος των αεροπορικών επιθέσεων του ΝΑΤΟ, οι πιλότοι των Mig-29 από τη Slatina άρχισαν να τα μεταφέρουν σε νέα βάση στην κεντρική Σερβία.

Σε ουδεμία περίπτωση αυτό το πολύτιμο στρατηγικό κόσμημα θα έπρεπε να παραμείνει στα χέρια των Ρώσων, ειδικά επειδή το ΝΑΤΟ γνώριζε πως η Μόσχα είχε την ευκαιρία να ενισχύει γρήγορα με νέες δυνάμεις και προμήθειες από αέρος για να ενδυναμώνει τη θέση της με ομάδες και υλικό στο έδαφος.

Σε αυτήν την ατμόσφαιρα, «ο SACEUR-Wesley Clark διέταξε τον Βρετανό διοικητή της KFOR Sir Mike να εκδιώξει τους Ρώσους από τη Σλατίνα με στρατιωτική ισχύ».

Ο Sir Mike ήταν η πρώτη δύναμη του ΝΑΤΟ που έφτασε στην Πρίστινα με την 5η Αεροπορική Ταξιαρχία -αλλά αυτό συνέβη μετά τους Ρώσους.

Στα απομνημονεύματά του, ο Sir Mike περιγράφει τις κρίσιμες στιγμές της επίμονης ανυπακοής του.

Στο σύντομο απόσπασμα φαίνεται πως ο Sir Mike «καθιστά σαφές στον αρχηγό του ΝΑΤΟ ότι έχει μπουχτίσει».

Τότε ο Clark του είπε: «Μάικ, αυτά δεν είναι εντολές της Ουάσιγκτον, είναι δικές μου».

Sir Mike: «Ποιος σας δίνει την εξουσία για αυτό;».
Clark: «Ως SACEUR έχω την εξουσία για αυτό».
Sir Mike: «Όχι, δεν έχετε εξουσία για αυτό».

Clark: «Ξέρω ότι έχω την εξουσία, με τον γενικό γραμματέα να με στηρίζει» (Ο Clark είχε προηγουμένως λάβει πολιτική υποστήριξη από τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, τον Ισπανό «σοσιαλιστή» Javier Solana).

Sir Mike: «Κύριε, δεν θα ξεκινήσω τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο εξαιτίας σας… Είμαι στρατηγός τριών αστέρων και δεν μπορείτε να μου δώσετε εντολές αυτού του είδους, έχω τη δική μου κρίση για την κατάσταση και πιστεύω ότι αυτή η εντολή είναι εκτός της δικαιοδοσίας μας».

Clark: «Mike, είμαι στρατηγός τεσσάρων αστέρων και μπορώ να σας διατάξω αυτά τα πράγματα».

Τελικά, ο Clark συνιστά στον αρχηγό της KFOR να παραιτηθεί αμέσως από τη θέση του.

Εκείνος, αντίθετα, καλεί τους ανωτέρους του στο Λονδίνο, εξηγεί την κατάσταση και ανακοινώνει ότι προτιμά να παραιτηθεί παρά να εκτελέσει την εντολή. Το Λονδίνο υποστηρίζει τον Sir Mike και στη συνέχεια συνεργάζεται για την Ουάσινγκτον για να αποσύρει την εύφλεκτη και παράλογη εντολή του SACEUR.

Δύο μήνες μετά το τέλος της κρίσης της Σλατίνα, ο Sir Mike, ο οποίος θεωρήθηκε ήρωας στο Ηνωμένο Βασίλειο, άφησε τη θέση του KFOR, όπου τον διαδέχτηκε ο Γερμανός στρατηγός Reinhard ως διοικητής.

Τι θα γινόταν αν ο Sir Mike είχε μετατεθεί νωρίτερα; Θα μπορούσε ο νέος Γερμανός στρατηγός να είχε το θάρρος να αρνηθεί τη διαταγή, όταν ο SACEUR και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ βρίσκονταν πίσω από την εντολή με όλη τους την εξουσία;

Η Σλατίνα δείχνει πόσο γρήγορα οι ανεύθυνες πολιτικές των πολιτικών και στρατιωτικών του ΝΑΤΟ μπορούν να μετατρέψουν μία μικρή κρίση σε μεγάλο πόλεμο.

Πληροφορίες από rt.com

Σύνταξη: Κώστας Μπετινάκης

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης