Τα κοινωνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης φιλοξενούν ειδήσεις με το πώς το πρόσφατα καθαρισμένο περιβάλλον από την πανδημία φιλοξενείται στην άγρια φύση. Κάτι που δεν είχαμε προβλέψει εδώ και χρόνια.

Τα δελφίνια κολυμπούν στα βενετσιάνικα κανάλια: Κάτι που είναι πραγματικότητα, όμως κοντά στη Σαρδηνία.  Ναι, αλλά ήταν πάντα εκεί.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Τα κανάλια της Βενετίας μπορεί να είναι καθαρότερα, αλλά η ιστορία με τα δελφίνια είναι ψεύτικη. Τα γεγονότα είναι μικρότερης σημασίας από τον πόνο μας για έναν αμόλυντο κόσμο.

Επιδιώκουμε τον χαμένο κόσμο της παιδικής αθωότητας και, ως εκ τούτου, προβάλλουμε την ελπίδα μας στους νεαρούς ακτιβιστές.
Αλλά υπάρχουν σαφώς οφέλη από τη μειωμένη χρήση ορυκτών καυσίμων, καθώς οι πτήσεις ακυρώνονται και τα ταξίδια με αυτοκίνητα συρρικνώνονται σε επίπεδα που παρατηρήθηκαν για τελευταία φορά σε μακρινές Κυριακές όταν έκλειναν τα καταστήματα.

Σίγουρα αυτό θα ενισχύσει την τρέχουσα επιμονή να μετατραπούν τριάντα, ακόμη και πενήντα, τοις εκατό του πλανήτη σε “προστατευόμενες περιοχές” (Περιοχές – PAs).
Μας είπαν ότι είναι η απάντηση στο χάος του κλίματος και στην προστασία της βιοποικιλότητας – κανένας άνθρωπος, καμία ρύπανση- το πρόβλημα λύνεται;

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Φοβάμαι πως όχι: Ο διπλασιασμός των Προστατευόμενων Περιοχών δεν θα μειώσει την κλιματική αλλαγή, θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Όπως τα δελφίνια στο Μεγάλο Κανάλι, αυτή η αποκαλούμενη “Νέα Προσφορά για τη Φύση” είναι μυθοπλασία.

Οι Προστατευόμενες Περιοχές σε μέρη όπως η Αφρική και η Ασία είναι συχνά καταστροφικές.

 Εκδιώκουν ανθρώπους από τις παραδοσιακές τους χώρες και τους στερούν την αυτάρκεια τους, αναγκάζοντάς τους να φτάσουν σε φτωχογειτονιές της πόλης και σε εχθρική χρηματική οικονομία.

Οι άνθρωποι δέχονται επιθέσεις και πολλές φορές σκοτώνονται αν προσπαθήσουν να επιστρέψουν στη γη τους, ακόμη και για να συλλέξουν καυσόξυλα.

Η δυσαρέσκεια τους μεγαλώνει. Όπου τα πράγματα  είναι αρκετά σκληρά, κόβουν φράχτες και παλεύουν. Αυτό συμβαίνει τώρα στην Κένυα, όπου η συντήρηση θεωρείται ως αποικιοκρατική χερσαία αρπαγή, εμπλουτίζοντας τους ξένους και τις ΜΚΟ, αλλά αυξάνοντας την τοπική εχθρότητα.

Οι συμμορίες ένοπλων δεν θα είναι αρκετές για να προστατεύσουν αυτή την αποικιοκρατική «διατήρηση του φρουρίου».

Εκείνοι που την προωθούν κηρύσσουν τη βιωσιμότητα, αλλά οι ίδιοι επιδιώκουν ένα μη βιώσιμο μοντέλο επειδή δεν θα υπάρξουν PAs που να έχουν μείνει στην Αφρική σε μια γενιά, και θα έχουν ξεπεραστεί από θυμωμένους και πεινασμένους Αφρικανούς.

Η ιδέα μας για την “έρημο” έχει τις ρίζες της στην ευρωπαϊκή λαϊκή παράδοση, αλλά και στη λευκή εξτρεμιστική άγνοια: Οι εμφανείς έρημοι είχαν στην πραγματικότητα διαμορφωθεί από ανθρώπους για χιλιάδες χρόνια.
Ο μύθος αντικατοπτρίζει την Βιβλική Εδέμ, βαμμένη με στιγμιαία απόχρωση.

Συχνά ονομάζεται “οικολογικο-φασισμός”, επειδή υποστηρίζει ότι ορισμένοι άνθρωποι, “αλλοδαποί”, είναι αναλώσιμοι εάν καθίσταται έτσι ο κόσμος «καθαρότερος και πιο αγνός».

Η βιομηχανία της διατήρησης θα πρέπει να προσφέρει τους τεράστιους πόρους της στους ανθρώπους που ζούν πραγματικά εργαζόμενοι στη γη τους υπό τον έλεγχό τους.

Το ογδόντα τοις εκατό της βιοποικιλότητας της Γης βρίσκεται ήδη σε αυτόχθονες περιοχές και αποδεικνύεται ότι οι ντόπιοι μπορούν να επιτύχουν καλύτερη διατήρηση του κόστους από τις εναλλακτικές λύσεις. Πρέπει να απορρίψουμε τον οικολο-φασισμό και να επαναφέρουμε την ανθρώπινη ποικιλομορφία στο κέντρο της διατήρησης.

Πρέπει να το κάνουμε τώρα, επειδή εκείνοι που ζουν με τον πιο διαφορετικό τρόπο από εμάς έχουν μερικές από τις καλύτερες απαντήσεις για το πώς πρέπει να ζήσουμε όλοι.

 

Σύνταξη Κ. Μπετινάκης

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης