QVO VADIS AMERICA θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος του περιοδικού ΤΙΜΕ τυπωμένος πάνω σε αυτό το κατακόκκινο εξώφυλλο-ντροπή για το αμερικανικό σύστημα που έφτασε στο σημείο δια νόμου να χωρίζει τα παιδιά από τους μετανάστες γονείς τους στα σύνορα με το Μεξικό.
Αντ’ αυτού η συντακτική ομάδα του αμερικανικού περιοδικού προτίμησε το πιο σαρκαστικό
«Καλωσορίσατε στην Αμερική». Μόνο που η ειρωνεία σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι πάντα αποτελεσματική. Ενδεχομένως να μην είναι και καθόλου αποτελεσματική όταν ένα τερατώδες κράτος όπως αυτό των ΗΠΑ φθάνει στο σημείο να νομιμοποιήσει τέτοιες βάρβαρες πρακτικές.
Μέχρι τώρα οι νέες γενιές μετά τον πόλεμο παρακολουθούσαν τέτοιες σκηνές μόνο σε ταινίες που επανέφεραν στην μνήμη τον διαχωρισμό των παιδιών από τους γονείς τους στα ξεχειλισμένα βαγόνια από ανθρώπους που έστελναν οι Ναζί στα κρεματόρια.
Έπρεπε να το δουν με τα μάτια τους οι Αμερικανοί πολίτες έτσι ώστε να αντιδράσουν. Και οι αντιδράσεις ήρθαν από παντού. Από τις ελίτ των πανεπιστημίων, από το Χόλιγουντ ακόμη και από την κόρη του Ντόναλντ Τραμπ Ιβάνκα. Μα πάνω απ’ όλα οι αντιδράσεις στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου ήταν αυτές που ώθησαν τον πρόεδρο των ΗΠΑ να υπογράψει μόλις χτες ένα διάταγμα με το οποίο απαγορεύει στους συνοριοφύλακες να απομακρύνουν τα παιδιά από τους γονείς τους μόλις αυτοί συλλαμβάνονται πάνω στη συνοριακή γραμμή κατά μήκος του Ρίο Γκράντε.
Υπενθυμίζεται πως ο Ντόναλντ Τραμπ εξελέγη και γιατί υποσχέθηκε την οικοδόμηση ενός τοίχους που θα θύμιζε το Σινικό κατά μήκος των συνόρων των ΗΠΑ με το Μεξικό. Επισημαίνεται πως έλαβε τις ψήφους των Αμερικανών πολιτών δεσμευόμενος πως τα κονδύλια που είναι αναγκαία για την οικοδόμηση αυτού του τοίχους θα τα έπαιρνε από το Μεξικό εξαναγκάζοντας την κυβέρνησή του να τα δώσει. Τελικά δεν έγινε τίποτα από τα δύο. Ένα μικρό κομμάτι του γιγαντιαίου αυτού οικοδομήματος απλά άρχισε να χτίζεται για να κλείσουν τα στόματα, ενώ ο πρόεδρος του Μεξικό αρνήθηκε κάθε κουβέντα σαρκάζοντας και καταγγέλλοντας των Αμερικανό πρόεδρο.
Το ζήτημα δεν είναι αν και κατά πόσο ο σημερινός Λευκός Οίκος παράγει τέτοιου είδους διατάγματα και νόμους. Το ζήτημα είναι πως οι ΗΠΑ, αυτή η χώρα της ελευθερίας και των ευκαιριών έφθασε στο σημείο να προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες με το πρόσχημα της αυτοπροστασίας.
Μπορεί το περιοδικό ΤΙΜΕ να ανοίγει τον φάκελο της ντροπής παρουσιάζοντας την ωμότητα με την οποία λειτουργεί το σημερινό αμερικανικό κράτος στα υψηλότερα κλιμάκια του. Ωστόσο η κουβέντα που υφέρπει στην Ευρώπη και η οποία παίρνει σάρκα και οστά με αφετηρία την μίνι Σύνοδο Κορυφής της ερχόμενης Κυριακής στις Βρυξέλλες για το προσφυγικό δείχνει πως το σύνολο σχεδόν του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου, επιχειρεί να αντιμετωπίσει με τρόπους παράταιρους και επικίνδυνους το φαινόμενο της μετανάστευσης που ο ίδιος αυτό κόσμος προκάλεσε.
Άρχισε και η Ευρώπη να μιλάει για τη δημιουργία hot spots σε μη ευρωπαϊκά εδάφη που θα συγκεντρώνονται οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Δηλαδή δημιουργία θυλάκων βαρβαρότητας και πόνου με βασικό μέλημα να μην μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να φθάσουν στις Γαίες της Επαγγελίας. Κλείνουν τα μάτια σε ένα φαινόμενο που προκάλεσαν οι πόλεμοι, ο πόνος και η μιζέρια που αυτές οι πολιτισμένες χώρες προκάλεσαν με την χαώδη διαχείριση των συμφερόντων τους σε όλες αυτές τις περιοχές του πλανήτη όπου αυτή τη στιγμή συγκρούονται η λογική με την βαρβαρότητα.
Η Ευρώπη και ο δυτικός κόσμος κλείνουν τα μάτια και σε κάτι άλλο. Στο γεγονός πως αυτή η κατάσταση έχει προκαλέσει και ένα άλλο φαινόμενο που επίσης προσλαμβάνει διαστάσεις πλημμυρίδας. Γιατί μαζί με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ταξιδεύει σαν σκιά διαπερνώντας τα συρματοπλέγματα και τα τσιμεντένια τείχη των συνόρων και το μίσος με την μορφή της εκδίκησης. Το φανατικό Ισλάμ, η Τζιχάντ δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα ιδεολογικά προϊόντα αυτής της παρατεταμένης αδικίας. Κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν και πολλοί περισσότεροι το έκαναν σημαία.
Βεβαίως ο Ντόναλντ Τραμπ δεν προκάλεσε αυτή τη λαίλαπα αντιδράσεων γιατί φοβήθηκε τη Τζιχάντ από το Μεξικό. Ούτε Τζιχάντ υπάρχει στη Λατινική Αμερική ούτε και κίνδυνος της ανατροπής της εξουσίας του συστήματος WASP (Λευκός – Άρειος Σάξονας Προτεστάντης). Το αρκτικόλεξο πάνω στο οποίο είναι βασισμένο το σύστημα εξουσίας της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ. Η σημερινή διακυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών απλά προσπαθεί να αποφύγει την ανατροπή των δημογραφικών δεδομένων όπως παλαιότερα προσπαθούσε να ελέγξει την δημογραφική άνοδο των Αφροαμερικανών. Τα ισπανικά είναι αυτή τη στιγμή η δεύτερη γλώσσα που μιλιέται στην βόρειο Αμερική.
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πολύ σύντομα τα αγγλοσαξωνικά θα έχουν ένα πρόβλημα κυριαρχίας τουλάχιστον στους δρόμους ή και τις γειτονιές των αμερικανικών μεγαλουπόλεων και τις Πολιτείες του Αμερικανικού Νότου. Μήπως τελικά ο στρατηγός Σάντα Άννα παίρνει την εκδίκησή του 200 χρόνια αργότερα και το Μεξικό ανακαταλαμβάνει φυσικό του χώρο στο Τέξας και την Καλιφόρνια; Μήπως το Λος Άντζελες θα γίνει Λος Ανχελές όπως ήταν παλαιότερα;
Διαβάστε επίσης:
