Δεν πέρασαν λίγες ώρες μετά την αιφνιδιαστική ανακοίνωση μέσω ανάρτησης στο twitter, της απόφασης του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, να αποσύρει τους αμερικανούς στρατιώτες από τη Συρία.
Ήδη οι ευρωπαϊκές Καγκελαρίες καθώς και οι εμπλεκόμενες χώρες στο συριακό «κομφούζιο» είχαν εκφράσει τον ενδοιασμό τους από την πρώτη στιγμή, που το tweet του αμερικανού προέδρου έκανε τον γύρο του διαδικτύου. Το πρωί της Πέμπτης, 20 Δεκεμβρίου, ειδικοί αναλυτές και στρατιωτικοί παράγοντες στη Μέση Ανατόλη και στην Ευρώπη, εξέφρασαν ανοιχτά το ερώτημα σχετικά με το τι κρύβεται πίσω από την αιφνιδιαστική απόφαση της Ουάσινγκτον.
Την πλήρη αντίθεσή του στην κίνηση αυτή των ΗΠΑ εξέφρασε και ο Υφυπουργός Άμυνας της Μεγάλης Βρετανίας Tobias Ellwood, γράφοντας και αυτός στο twitter: «Διαφωνώ καθέτως. Το ισλαμικό χαλιφάτο λαμβάνει νέες μορφές εξτρεμισμού και η απειλή εξακολουθεί να είναι υπαρκτή». 
Το απόγευμα της Πέμπτης και το ΥΠΕΞ της Γερμανίας εξέφρασε την απορία του και στη συνέχεια την ανησυχία του για την αμερικανική αυτή απόφαση.
Το γνωστό περιοδικό Foreign Police, το οποίο εκτός από διπλωματική επιθεώρηση είναι ένα σημαντικό «think tank» των Δημοκρατικών, εξέφρασε την Πέμπτη μία σειρά από ερωτήματα και απορίες σχετικά με την απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει άμεσα τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία. Η μόνη χώρα που χειροκρότησε αυτήν την πρωτοβουλία ήταν η Ρωσία για ευνόητους λόγους. Ακόμη και η Άγκυρα κράτησε μια επιφυλακτική στάση αναμένοντας τις εξελίξεις.
Σιώπη κυριάρχησε και στην Τεχεράνη, ενώ το Ισραήλ προτίμησε να διατηρήσει στάση αναμονής περιμένοντας να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Ωστόσο, τα σημαντικά παγκόσμιας εμβέλειας ΜΜΕ, κυκλοφόρησαν την Πέμπτη προσπαθώντας να περιγράψουν την πραγματική εικόνα.
Tα συμπεράσματα ήταν περίπου κοινά. Αναμφισβήτητα, νικητές μετά από αυτήν την εξέλιξη στο συριακό θέατρο αντιπαράθεσης είναι η Ρωσία, το Ιράν, ο Άσαντ και… ο Ερντογάν. Αυτή είναι η πρώτη ανάγνωση.
Σε αυτήν την εικόνα όλοι αυτοί που επιχείρησαν να εξηγήσουν τη στάση του Τραμπ προσπάθησαν να εξηγήσουν την πρώτη ανάγνωση: «Περιμένουμε τη συλλογή επιπρόσθετων πληροφοριών σχετικά με το τι κρύβεται πίσω από την ανακοίνωση του Αμερικανού προέδρου».
Το κουρδικό ζήτημα, η Τουρκία και η αμερικανική υποχώρηση
Πριν από περίπου μια εβδομάδα ο Ερντογάν σε ομιλία του ανακοίνωσε, την επίθεση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων εντός της Συρίας και ανατολικά του Ευφράτη. Ο πρόεδρος της Τουρκίας δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης των προθέσεων της Άγκυρας όσον αφορά τον βόρειο τομέα της Συρίας. Η σιγουριά που απέπνεαν οι δηλώσεις του Ερντογάν ακόμα και στους εχθρούς του, δεν άφηναν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης των προθέσεων της Άγκυρας, όσον αφορά τον βόρειο τομέα της Συρίας. Καθώς, οι πάντες γνώριζαν ότι οι Αμερικανοί που είναι παρόντες σε αυτήν την περιοχή δεν άφηναν το τουρκικό εκστρατευτικό σώμα να απειλεί τις περιοχές που ελέγχουν.
Λίγες μερες μέτα η ανακοίνωση του Τραμπ, επιβεβαίωσε τη σιγουριά του Ταγίπ Ερντογάν. Επί της ουσίας η Ουάσινγκτον άναψε το «πράσινο φως» στο τουρκικό επιτελείο, προκειμένου να υλοποιήσει τον πολεμικό σχεδιασμό του.
Αργά το πρωί της Πέμπτης, ο Υπουργός Άμυνας της Τουρκίας στρατηγός Χουλουσί Ακάρ, προέβη σε μία δήλωση που δεν άφηνε περιθώρια ερμηνείας. «Ό,τι και να κάνουν οι Κούρδοι στη Συρία…ό,τι και να σκάψουν, ορύγματα ή τούνελ, θα θαφτούν μέσα σε αυτά», δήλωσε ο αιμοχαρής πρώην στρατηγός και νυν Υπ. Άμυνας.
Επί του εδαφους οι μοναδες των Κούρδων ανταρτών (YPG), ήξεραν ότι στο μέλλον, τις επόμενες εβδομάδες, θα ειναι μόνοι τους απέναντι σε ενα οργανωμένο, νατοϊκού επιπέδου, τουρκικό στρατό.
Όσο και εάν έχουν εξοπλιστεί τα τελευταία δύο χρόνια από τους αμερικανούς συμβούλους, που βρέθηκαν εκεί, όσο και εάν εκπαιδεύτηκαν, είναι αδύνατο να αντιμετωπίσουν την τουρκική πολεμική μηχανή, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά.
Ομοίως αιφνιδιάστηκαν και οι Γάλλοι και οι Βρετανοί, οι οποίοι και αυτοί έχουν στείλει εκστρατευτικό σώμα στη Βόρεια Συρία και βρίσκονται με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Χωρίς τους Αμερικανούς, η γαλλική και η βρετανική παρουσία στην περιοχή είναι αναποτελεσματική.
Προφανώς Λονδίνο και Παρίσι προσπαθούν από το βράδυ της Τετάρτης να συνεννοηθούν για να καταλήξουν σε μία κοινή απόφαση.
Πάντα επί του εδάφους και επί του θεάτρου των επιχειρήσεων, οι Ρώσοι επιχαίρουν, αφού κανείς πια δεν φαίνεται να τους απειλεί, οι Ιρανοί ζητωκραυγάζουν, αφού κανείς δεν ειναι ικανός να τους αναγκάσει να αποχωρήσουν και ο πρόεδρος Άσαντ στη Δαμασκό χειροκροτεί, αφού ως δια μαγείας μία από τις σημαντικότερες απειλές για έναν συμπαγή χαρακτήρα που βρίσκεται στη Συρία εξαφανίζεται. Δηλαδή, η ανακήρυξη ισχυρής αυτόνομης και συμπαγούς κουρδικής περιοχής στα βόρεια της χώρας και κατά μήκος της τουρκοσυριακής περιοχής.
Με ένα σμπάρο τέσσερα τρυγόνια, δηλαδή. Το ερώτημα, ωστόσο παραμένει αναπάντητο, πως μια αυτοκρατορία εγκαταλείπει ένα θέατρο επειχειρήσεων, που είναι ενεργό και αποσύρεται αμαχητί;
Όπως ήδη εχουν επισημάνει στρατιωτικοί και διπλωματικοί κύκλοι στην Ουάσινγκτον, «ποιο είναι το μήνυμα που στέλνουν οι ΗΠΑ στους κατά τόπους συμμάχους τους με αυτήν την ενέργεα; πως το εκλαμβάνουν οι στρατιωτικοί σχηματισμοί στο Αφγανιστάν που μάχονται κατά των Ταλιμπάν; πως το εκλαμβάνουν οι Σομαλοί και οι Ιρακινοί, οι οποίοι θεωρούνται σύμμαχοι των ΗΠΑ;».
Το μηνυμα δεν μπορεί παρά να είναι αρνητικό, επισημαίνουν οι παραπάνω κύκλοι. «Τι κερδίζουν οι ΗΠΑ;», το ότι δεν θα ξοδέψουν τόσα χρήματα για την στρατιωτική τους παρουσία στη Συρία; Το ότι δεν θα διακινδυνεύσουν τη ζωή αμερικανών στρατιωτών;
Μα πότε αυτά τα ερωτήματα απασχόλησαν το αμερικανικό Πεντάγωνο; Το απασχόλησαν τότε που ο Τζ. Μπους ο πρώτος υλοποίησε την «Καταιγίδα της Ερήμου» για να διεσωθή το Κουβέιτ; Ή μήπως το αμερικανικό Πεντάγωνο εξέφρασε ανάλογα ερωτήματα όταν, ο Τζ. Μπους ο δεύτερος εξαπέλυσε την επίθεση στο Ιράκ;
Επί της ουσίας το πρωταρχικό ερώτημα παραμένει… τι ακριβώς έχουν συμφωνήσει οι Αμερικανοί με τους υπόλοιπους παράγοντες που έχουν εμπλακεί στο συριακό ζήτημα και ποια είναι η συμφωνία για τον νέο χάρτη σε αυτήν την περιοχή του κόσμου. Τι έχει ειπωθεί τις τελευταιες ημέρες μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας και ποιες είναι ακριβώς οι προθέσεις των ΗΠΑ έναντι του Ιράν, στο οποίο έχουν κηρύξει ολοκληρωτική αντιπαράθεση;
Δεν είναι λίγοι από το στρατόπεδο των αντιπάλων του Τραμπ που ήδη σκέπτονται ότι αυτή η ενέργεια θα τον οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε μία ταπεινωτική πολιτική ήττα εντός των ΗΠΑ. Αυτή η προσέγγιση θα ήταν επιπόλαιη, διότι δεν λαμβάνει υπόψη της το τι ακριβώς κρύβεται πίσω από την αιφνιδιαστική αποχώρηση των Αμερικανών από τη Συρία.
