Ο Ταγίπ Ερντογάν άρχισε την πολιτική του καριέρα το 1994 κερδίζοντας το αξίωμα του δημάρχου Κωνσταντινούπολης το οποίο διατήρησε μέχρι το 1998. Προσωπικά για τον πρόεδρο της Τουρκίας η απώλεια του πολιτικού ελέγχου σε αυτήν την πόλη ισοδυναμεί με μια πολιτική ήττα που δεν έχει μόνο μια συμβολίκη σημασία.
Η Κωνσταντινούπολη – είναι ένας πολεοδομικός γίγας με 18 εκατ. κατοίκους – στην οποία το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ταγίπ Ερντογάν ασκούσε τον πλήρη πολιτικό έλεγχο για περίπου 25 χρόνια.
Όμως το πολεοδομικό αυτό συγκρότημα και στις δύο όχθες του Βοσπόρου είναι ο μεγαλύτερος αρωγός οικονομικά. Μόνο το 2017 η Κωνσταντινούπολη ως μητροπολιτικός δήμος συνεισέφερε στην τουρκική οικονομία 1 τρις λίρες δηλαδή 266 δις δολάρια, δηλαδή περίπου το 1 τρίτο του συνολικού ακαθάριστου εισοδήματος της Τουρκίας.
Ο Ερντογάν έχασε την Κωνσταντινούπολη για περίπου 28.000 ψήφους, δηλαδή σχέδον τίποτε, αν υπολογίσει κανείς πως οι ψηφοφόροι του μητροπολιτικού δήμου ξεπερνούν τα 10 εκατ. πολίτες. Αυτές οι 28.000 ψήφοι θα στερήσουν από τον κομματικό μηχανισμό του (AKP) μία σειρά από εταιρείες και άλλες πηγές εσόδων.
Η Κωνσταντινούπολη, γνωστή στην τουρκική οικονομία ως IBB (INSTABUL BELEDIYE BASKANLIGI), είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης και ταυτόχρονα ο μεγαλύτερος οικονομικός παράγων της χώρας.
Περίπου 19.000 άνθρωποι εργάζονται στην κεντρική οργάνωση του δήμου από την οποία ελέγχονται 30 εταιρείες οι οποίες είναι κολοσσοί. Πρόκειται για την «Igdas» που είναι ο τροφοδότης φυσικού αερίου του πολεοδομικού συγκροτήματος, την «ISFLAT» η οποία είναι εταιρεία κατασκευών αυτοκινητοδρόμων και την «ISPARK» που διαθέτει ένα τεράστιο χαρτοφυλάκιο με πάρκινγκ ιδιωτικών αυτοκινήτων αλλά και μεγαλύτερων οχημάτων.
Αυτό το σύμπλεγμα εταιρειών αλλά και την τεράστια γραφειοκρατική μηχανή του μητροπολιτικού δήμου θα απολέσει ο Ερντογάν σε δύσκολες εποχές. Η «υπερθέρμανση» της οικονομίας και η κλιμακούμενη κρίση με τις ΗΠΑ έστειλαν την τουρκική οικονομία στην ύφεση και τον πληθωρισμό να σκαρφαλώνει στο 20% ετησίως. Μερικοί αριθμοί ακόμη για να έχει ο Έλληνας αναγνώστης μια πλήρη εικόνα του οικονομικού μεγέθους της Κωνσταντινούπολης. Το 2019 ο μητροπολιτικός δήμος θα έχει έξοδα της τάξης των 23,8 δις λιρών και έσοδα 20,6 δις λιρών που σημαίνει πως η Κωνσταντινούπολη είναι υποχρεωμένη να δανειστεί, σε περίπτωση που δεν έχει δανειστεί ακόμη, τρία δις λίρες.
Σε αυτά θα πρέπει να προστεθεί πως ο μητροπολιτικός δήμος της Πόλης έχει εμπλακεί σε βάθος σε μία σειρά από κατασκευαστικά projects που αφορούν τα φαραωνικά έργα που έχει εξαγγείλει ο Ερντογάν. Αυτοκινητόδρομοι, ένα τούνελ κάτω από τον Βόσπορο καθώς και το νέο αεροδρόμιο, το τρίτο στη σειρά, αυτά είναι κάποια απο τα φαραωνικά έργα που είναι υπό κατασκευή.
Εδώ να προστεθούν και τα σχέδια για την κατασκευή ενός νέου μουσείου ακριβώς δίπλα απο το Τοπ Καπί καθώς και η πλήρης αναδόμηση της μεγαλύτερης πλατείας του δήμου, της πλατείας Ταξίμ. Είναι αυτό το σχέδιο ανάπλασης που είχε προκαλέσει το 2013 το «τσουνάμι» λαϊκών διαμαρτυριών και τις βίαιες συγκρούσεις μεταξύ πολιτών και αστυνομίας.
Από το 1994, το AKP διασφάλιζε την πλήρη κυριαρχία του στον τεράστιο μηχανισμό διακυβέρνησης του μητροπολιτικού αυτού κέντρου. Δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις αλλά και τοποθέτηση στελεχών σε σημαντικές θέσεις τόσο στη γραφειοκρατία του δήμου όσο και στις διάφορες εταιρείες διασφάλιζαν στο AKP, όχι μόνο τον πολιτικό έλεγχο αλλά και έσοδα.
Μετά τις εκλογές της Κυριακής η αντιπολίτευση θα είναι υποχρεωμένη όχι μονο να φέρει σε πέρας τις μεγάλες δανειακές υποχρεώσεις του δήμου μέσα σε ένα εχθρικό οικονομικά περιβάλλον και με τις τράπεζες που βρίσκονται σε κυβερνητικό έλεγχο να αντιμετωπίζουν αρνητικά, την όποια διευκόλυνση του δήμου αλλά και να επιχειρήσει σταδιακά την αλλαγή φρουράς στον γραφειοκρατικό μηχανισμό διακυβέρνησης της Κωνσταντινούπολης.
Είναι προφανές πως δεν αρκεί μια τετραετία για ένα τέτοιο εγχείρημα, όταν μάλιστα ο Ερντογάν είναι σε θέση να «κλειδώσει» την οποιαδήποτε οικονομική αρωγή ή ακομη και την χρηματοδότηση του δήμου.
Η Κωνσταντινούπολη ήταν το διαμάντι του στέμματος του Ερντογάν από το 1994 μέχρι το 2019.
Είναι ο ίδιος, ο οποίος ως δήμαρχος κατάφερε τότε να πραγματοποιήσει ένα όνειρο γενεών που στα αυτιά των ευρωπαίων πολιτών ηχεί παράξενα. Να καταφέρει δηλαδή να διασφαλίσει σ΄όλο τον μητροπολιτικό δήμο νερό κατάλληλο για κατανάλωση από τους πολίτες. Μέχρι τότε, θα θυμούνται οι παλαιότεροι κάθε καλοκαίρι πως ο τουρκικός Τύπος αφιέρωνε σελίδες για περιστατικά τυφοειδούς πυρετού αλλά και μεμονωμένα κρούσματα χολέρας στην περιφέρεια της Κωνσταντινούπολης.
Μετά από τόσα χρόνια απόλυτης κυριαρχίας ο Ταγίπ Ερντογάν διαθέτει τα εργαλεία για να «στραγγαλίσει» τον νέο δήμαρχο της μητροπολιτικής Κωνσταντινούπολης. Τα εργαλεία αυτά είναι οικονομικά και νομικά και όπως έχει δείξει ο Ερντογάν είναι ικανός να τα χρησιμοποιήσει ένα προς ένα.
