Τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη τύπου Bairaktar κατάφεραν το ακατόρθωτο. Βομβάρδισαν με ακρίβεια τα τσιμεντένια τολ τα οποία προστάτευαν τις δύο πυροβολαρχίες που μόλις είχαν φθάσει από τη Ρωσία με το πυραυλικό σύστημα Pantsir. Η πρώτη επίθεση διέλυσε σχεδόν όλη τη σκεπή του τολ, με αποτέλεσμα τα κομμάτια τσιμέντου να καταστρέψουν πλήρως τη μία μονάδα των ρωσικών πυραύλων.
Η δεύτερη επίθεση με τα τουρκικά drone ήταν επίσης επιτυχής, διότι το κύμα της φωτιάς έκαψε το πυραυλικό 
σύστημα χωρίς όμως να το καταστρέψει. Οι δυνάμεις του πρωθυπουργού Φαγέζ Αλ Σαράζ δεν έχασαν τον χρόνο τους.
Φόρτωσαν το σύστημα Pantsir πάνω σε δύο φορτηγά και άρχισαν να παρελαύνουν στους δρόμους της Τρίπολης επιδεικνύοντας το τρόπαιό τους. Αυτά συνέβησαν την εβδομάδα που μας πέρασε. Λίγες ημέρες μετά και συγκεκριμένα την Παρασκευή το μεσημέρι τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων μετέδωσαν την πληροφορία ότι τουλάχιστον οκτώ ρωσικής κατασκευής μαχητικά, έξι MiG-29 της σοβιετικής περιόδου και δύο Sukhoi 24 πιο πρόσφατης ρωσικής κατασκευής εθεάθησαν κάπου στην ανατολική Λιβύη.
Την ίδια ώρα πληροφορίες από τη Συρία ανέφεραν ότι αυτά τα οκτώ ρωσικά μαχητικά είχαν απογειωθεί από ρωσική βάση σε συριακό έδαφος με κατεύθυνση τη Λιβύη. Οι πάντες υπέθεσαν πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν ήταν αποφασισμένος να δώσει ένα μάθημα στους «υπερόπτες» Τούρκους στρατιωτικούς που είχαν καταφέρει κάτι που κανείς δεν το πίστευε πριν από έξι μήνες. Όχι μόνο να ανακόψουν την πρόοδο των στρατευμάτων του Χαλίφα Χαφτάρ, αλλά και να ανατρέψουν την κατάσταση υποχρεώνοντας τον αυτοαποκαλούμενο στρατάρχη να διατάξει οπισθοχώρηση και ανασυγκρότηση των δυνάμεών του. Όμως κάτι άλλαξε, διότι την Κυριακή που μας πέρασε, δηλαδή 24 Μαΐου, παρατηρήθηκε μαζική αποχώρηση των μισθοφόρων της ρωσικής δύναμης Wagner, η οποία εδώ και 13 μήνες πολεμούσε στο πλευρό του Χαλίφα Χαφτάρ.
Στην αρχή αποχώρησαν 1.000 άνδρες συντεταγμένα με τα οχήματά τους και το υλικό και στη συνέχεια ακολούθησαν άλλοι 400 μισθοφόροι, σύνολο δηλαδή περίπου μία ελαφρά ταξιαρχία Ρώσων κομάντο. Η ρωσική δύναμη κατευθυνόταν 150 χλμ. (93 μίλια ακριβώς) νότια της πρωτεύουσας Τρίπολης προς την αεροπορική βάση Bani Walid. Η βάση αυτή ελέγχεται πλήρως από τις δυνάμεις του Χαλίφα Χαφτάρ και άρα δεν υφίσταται πρόβλημα ασφαλείας για τους Ρώσους μισθοφόρους.
Οι παρατηρητές του ΟΗΕ στην πρωτεύουσα της Λιβύης προφανώς και διερωτήθηκαν αμέσως τι ακριβώς συμβαίνει. Απάντηση στο ερώτημά τους δεν υπάρχει και ο κάθε παρατηρητής πρέπει να πιστέψει τι βλέπουν τα μάτια του και τι ακούν τα αυτιά του και όχι αυτά που γράφονται στις εκθέσεις των ειδικών, οι οποίες δεν είναι τίποτα άλλο παρά παραρτήματα προπαγάνδας ένθεν κακείθεν.
Επισημαίνεται ότι, εκτός από τους Ρώσους, τον Χαλίφα Χαφτάρ υποστηρίζουν μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι αράδες τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος. Τι συνέβη και τις τελευταίες ημέρες, παρά τις αλλεπάλληλες ήττες του Χαλίφα Χαφτάρ, δεν διαπίστωσε κανένας παρατηρητής στρατιωτικός ή διπλωματικός να εμφανίζονται στον ουρανό της Λιβύης είτε τα ρωσικά αεροσκάφη που προαναφέραμε είτε τα έξι Mirage 2000e που θεωρητικά είχαν στείλει τα αραβικά εμιράτα την εβδομάδα που μας πέρασε και που έκτοτε είναι προσγειωμένα σε μια αιγυπτιακή αεροπορική βάση πολύ κοντά στα σύνορα Λιβύης-Αιγύπτου.
Ένα δεύτερο ερώτημα που χρήζει άμεσης απάντησης είναι πώς 1.400 Ρώσοι μισθοφόροι με πλήρη εξάρτηση και με ένα τεράστιο κομβόι οχημάτων που μετέφερε το υλικό τους κατάφεραν να απαγκιστρωθούν από την Τρίπολη χωρίς να πέσει τουφεκιά και χωρίς καμία απώλεια, να διασχίσουν 150 χιλιόμετρα ερήμου, δηλαδή το απόλυτο ίσωμα, και να φθάσουν με πλήρη ασφάλεια στην αεροπορική βάση Bani Walid χωρίς να εμφανιστεί στον ουρανό ούτε ένα μη επανδρωμένο τουρκικό αεροσκάφος τύπου Bairaktar. Όντως αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντηθεί διότι οι στρατιωτικοί και διπλωματικοί παρατηρητές στην Τρίπολη συμφωνούν πως είναι πλέον οφθαλμοφανές πως υπήρξε ανεπίσημη συμφωνία Τουρκίας-Ρωσίας για την ασφαλή μετάβαση της ρωσικής ελαφράς ταξιαρχίας προς τα νότια της Λιβύης.
Η αλήθεια είναι πως τους τελευταίους μήνες ο Χαλίφα Χαφτάρ, συμμαθητής του Μουαμάρ Καντάφι 
στη στρατιωτική ακαδημία, πράκτορας της CIA μετά το λιντσάρισμα του πρώην αρχηγού του, με κατοικία νοικιασμένη ούτε 10 χιλιόμετρα από την πύλη του Λάνγκλεϊ, έδρα της CIA, απογοήτευσε πολλούς φίλους του. Απογοήτευσε τους Ρώσους στη διάσκεψη της Μόσχας, απογοήτευσε ξανά τους Ρώσους και τους Ευρωπαίους στη διάσκεψη του Βερολίνου και γενικά έδειξε πως παίζει περίεργα προσωπικά παιχνίδια. Μέχρι να δοθούν οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα, το Γενικό Επιτελείο των ενόπλων δυνάμεων της Άγκυρας προφανώς και θριαμβολογεί, ενώ ο Ταγίπ Ερντογάν χαμογελά διαβάζοντας ανταποκρίσεις σε ξένα περιοδικά και εφημερίδα με τίτλους του τύπου: «Η Λιβύη ανήκει πια στην Τουρκία!».
Έγινε γνωστό πως μετά από αυτές τις εξελίξεις στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, που απέχει από τα τεκταινόμενα αφήνοντας τη λήψη αποφάσεων και τους σχεδιασμούς στα νατοϊκά και ευρωπαϊκά επιτελεία, κινήθηκε εκδηλώνοντας την επιθυμία να επιστρέψει πάραυτα στην Αθήνα ο πρέσβης της Λιβύης και εκπρόσωπος της κυβέρνησης της Τρίπολης και του Αλ Σαράζ, τον οποίο ο Νίκος Δένδιας, ο Έλληνας ΥΠΕΞ, με δική του απόφαση είχε απελάσει πριν από λίγους μήνες. Σημειωτέον πως η Αθήνα δεν διαθέτει ανοιχτή πρεσβεία στην Τρίπολη (όπως και στη Συρία), με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να έχει πλήρη και αντικειμενική πληροφόρηση για τις εξελίξεις.
Και κάτι τελευταίο. Σύμφωνα με πληροφορίες που προέρχονται από το τουρκικό ΥΠΕΞ και το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας, αναμένεται περί τα τέλη Ιουλίου να αποσταλεί τουρκικό γεωτρύπανο νότια-νοτιοανατολικά της Κρήτης και εντός του πλαισίου των συντεταγμένων που καθορίζει το τουρκολιβυκό σύμφωνο καταμερισμού των ΑΟΖ Λιβύης-Τουρκίας.
