Του Κώστα Μπετινάκη

Παρά την αισιόδοξη εικόνα που δημιούργησε η συνάντηση του προέδρου των ΗΠΑ με τον Βορειοκορεάτη ηγέτη, πληθαίνουν οι φωνές που διαμαρτύρονται για την φιλοπόλεμη ατμόσφαιρα που έχει δημιουργήσει η σημερινή αμερικανική διακυβέρνηση.

Θυμίζουμε πως στις 30 Μαΐου ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Τζέιμς Μάτις, είχε ανακοινώσει σημαντικές αλλαγές στην παγκόσμια αμερικανική στρατηγική, μετονομάζοντας την Αμερικανική Διοίκηση Ειρηνικού -U.S. Pacific Command (PACOM), σε Διοίκηση Ινδο-Ειρηνικού Indo-Pacific Command (INDOPACOM).

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Η αλλαγή του ονόματος, δεν είναι απλώς συμβολική, αλλά όπως εξήγησε ο Μάτις, «αντικατοπτρίζει την αύξηση της συνεκτικότητας ανάμεσα στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, οι οποίοι για την Ουάσινγκτον αποτελούν αποφασιστικής σημασίας για να διατηρηθεί ως κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή τους».
Κι όμως στα αμερικανικά ΜΜΕ, η δήλωση αυτή του Μάτις πέρασε στα ψιλά, ενώ εξακολουθεί να παρασιωπείται η συνεχιζόμενη αμερικανική επιθετική δραστηριότητα.
Όπως γράφει ο Lee Camp σε άρθρο του στην ιστοσελίδα «Information Clearing House»: «Οι αμερικανικές στρατιωτικές δομές βομβαρδίζουν με εκρηκτικά μεγάλης ισχύος, σε περιοχές όπου έχουν ανάμειξη, κάθε 12 λεπτά. Κι όμως. Και ενώ στην πραγματικότητα δεν βρίσκονται επίσημα, σε εμπόλεμη κατάσταση με κάποια χώρα στον κόσμο».

Για να υπενθυμίσει: «Οι Αμερικανοί στρατιωτικοί επί προεδρίας George W. Bush είχαν ρίξει 70.000 βόμβες σε πέντε διαφορετικές χώρες. Παρ΄όλο τον υπερβολικά μεγάλο αυτόν αριθμό βομβών, μόλις 57 από αυτές είχαν προκαλέσει διεθνή αντίδραση. Επρόκειτο για 57 πλήγματα εναντίον του Πακιστάν, της Σομαλίας και της Υεμένης. Χώρες με τις οποίες οι ΗΠΑ δεν βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση».

O πρωτοφανής καταστροφικός αεροπορικός βομβαρδισμός της Βαγδάτης το 2003, είχε προκαλέσει παγκόσμιο σοκ.
Κι όμως, δημοσκοπήσεις έχουν δείξει πως η κοινή γνώμη σε ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο, έχουν τη βεβαιότητα πως δεν ξεπερνούν τους 10.000 οι νεκροί Ιρακινοί, λόγω της αμερικανο-βρετανικής εισβολής του 2003.
Παρ΄όλο που τα στοιχεία που δεν ήταν δυνατόν να υπολογισθούν με ακρίβεια, λόγω του ασφυκτικού ελέγχου από τις δυνάμεις κατοχής, υπολογίζουν τους νεκρούς Ιρακινούς από 150.000 έως ακόμη και 1,2 εκατομμύρια.
Αργότερα, η ιστοσελίδα του Γραφείου Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (Bureau of Investigative Journalism), είχε αποκαλύψει πως επί προεδρίας Ομπάμα, είχαν πραγματοποιηθεί «563 συγκαλυμμένοι βομβαρδισμοί με τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη (drones) στο Πακιστάν, τη Σομαλία και την Υεμένη…».

Δεν αποτελεί γεγονός για την αμερικανική προεδρία ότι βομβαρδισμοί εκτός πολεμικής ζώνης είναι τρομακτική παραβίαση του διεθνούς νόμου και των παγκόσμιων εφαρμογών. Αλλά αποδεικνύει ότι έχει ξεπερασθεί κάθε ηθικός φραγμός στο περιεχόμενο καθορισμού των εγκληματικών πράξεων.

Πράξεων που περιγράφονται και στιγματίζονται ακόμη και στην κινηματογραφική ταινία του Tom Cruise «Minority Report».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Αλλά εάν η Τέχνη επηρέαζε πραγματικά την αμερικανική πολιτική, τότε μόνο η ανάγνωση του «1984» δεν θα επέτρεπε τη δημιουργία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (National Security Agency).

Δεν βρέθηκε όμως στις ΗΠΑ κάποιο από τα αποκαλούμενα «ΜΜΕ του συρμού», να γράψει πως οι 70.000 βόμβες που έριξε ο Μπους, ξεπεράσθηκαν κατά 30.000 από τον Ομπάμα, σε δύο επιπλέον χώρες. Κι όμως ο Ομπάμα, είχε προκαταβολικά βραβευθεί με Νομπέλ Ειρήνης.

Ήρθε ωστόσο η σειρά του σημερινού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να σπάσει το ρεκόρ: Όπως αποκαλύπτουν οι αριθμοί του Πενταγώνου, επί της οκτάχρονης προεδρίας Μπους έπεφταν 24 βόμβες την ημέρα σε διάφορες χώρες – κάπου 8.750 τον χρόνο.

Επί Ομπάμα, οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι του έριχναν 34 βόμβες καθημερινά, δηλαδή 12.500 το χρόνο.

Οι στρατιωτικοί του Τραμπ τους ξεπέρασαν με μέσο όρο 121 βόμβες την ημέρα. Δηλαδή στον πρώτο κιόλα χρόνο της προεδρίας του έριξαν 44.000 βόμβες. Κάπου πέντε βόμβες κάθε ώρα, καθημερινά. Δηλαδή ο μέσος όρος είναι μία βόμβα κάθε 12 λεπτά.

Χωρίς να υπάρχει ακριβής απολογισμός των νεκρών και των καταστροφών που έχει προκαλέσει η αμερικανική επιθετικότητα σε διαφορετικές χώρες.
Όπως είχε γράψει η δημοσιογράφος Witney Webb τον Φεβρουάριο στο mintpressnews.com «προκαλεί σοκ επειδή περισσότεροι από εκείνους που σκοτώθηκαν ουδέποτε ταυτοποιήθηκαν και τα έγγραφα της C.I.A αποκαλύπτουν ότι οι περισσότεροι δεν γνώριζαν ποιοι τους σκοτώνουν.

Παραλείποντας να αναφέρει ακριβώς, ακόμη και τις ζώνες που επλήγησαν χαρακτηρίζοντάς τις απλώς ως «εχθρικές».

Κι όλα αυτά συμβαίνουν καθώς εδώ και μία εβδομάδα η Γερουσία ενέκρινε την πρόταση νόμου του «John S. McCain National Defense Authorization Act for Fiscal Year 2019».

Ο νόμος εγκρίθηκε με ψήφους 85-10 με ολοφάνερη την αποδοχή και από τα δύο κόμματα της Γερουσίας με προβλεπόμενη αύξηση δαπανών, κατά 82 δισεκατομμύρια δολάρια για τον επόμενο χρόνο.

Αντίστοιχα, ο αμυντικός προϋπολογισμός της Ρωσίας είναι 165 δις δολάρια και της Κίνας 150 δις δολάρια.
Παραδοσιακά, και τα δύο κόμματα στις ΗΠΑ ψηφίζουν τις αυξήσεις στον αμυντικό προϋπολογισμό και δεν υπάρχει αντίσταση ούτε στο Κογκρέσο για το θέμα αυτό, πλην ελαχίστων αρνητικών ψήφων.

Παρά την πολυδιαφημισμένη διεθνώς «φιλική» συνάντηση Τραμπ-Κιμ για την αποπυρηνικοποίηση της Κορέας, ουδείς μπορεί να διανοηθεί πως οι ΗΠΑ παραμελούν το δικό τους πυρηνικό πρόγραμμα.
Άλλωστε ο Ντόναλντ Τραμπ, έχει διακηρύξει στον περίφημο λόγο του «Πρώτα η Αμερική», το Δεκέμβριο του 2017 ότι «δεν θα πρέπει να παραμεληθεί το αμερικανικό πρόγραμμα πυρηνικών όπλων, για να μην χαθεί το αμερικανικό πεπρωμένο και το όραμα για την αμερικανική κυριαρχία».

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης