Σίγησε η φωνή της μπλουζ

Ο κόσμος των μπλουζ, αλλά και η σύγχρονη μουσική σκηνή γενικότερα, έχασε μια εμβληματική φωνή: ο Μπι Μπι Κινγκ δεν θα εμφανιστεί ποτέ ξανά επί σκηνής. Ο Aμερικανός κιθαρίστας της μπλουζ και τραγουδοποιός πέθανε σε ηλικία 89 ετών στο Λας Βέγκας. Toν θάνατό του ανακοίνωσε ο δικηγόρος του, ο οποίος τόνισε ότι ο Μπι Μπι Κινγκ άφησε την τελευταία του πνοή ενώ κοιμόταν. Από τον Απρίλιο νοσηλευόταν σε νοσοκομείο του Λας Βέγκας λόγω επιπλοκών που παρουσίασε η υγεία του εξαιτίας του διαβήτη που τον ταλαιπωρούσε.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Η είδηση του θανάτου του βύθισε στο πένθος εκατομμύρια θαυμαστές του, οι οποίοι έχουν «ταξιδέψει» επανειλημμένως με τη μουσική και τη μαγευτική φωνή του. Με αμέτρητες επιτυχίες στο ενεργητικό του, είχε τη δική του ξεχωριστή θέση στην παγκόσμια μουσική, καταφέρνοντας να δημιουργήσει ολόκληρη «σχολή» με τον τρόπο που έπαιζε την κιθάρα του. Ήταν από τους πιο γνωστούς μουσικούς της λαϊκής μουσικής των Αφροαμερικανών.

Τα τραγούδια του αλλά και ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο χειριζόταν την κιθάρα του αποτελούν την καλύτερη παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του. Όπως είχε επανειλημμένως τονίσει, ήθελε να τον αποκαλούν «κιθαρίστα κι όχι τραγουδιστή».

Ο βασιλιάς της μπλουζ

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Ο βασιλιάς της μπλουζ Μπι Μπι Κινγκ ήταν Αμερικανός κιθαρίστας και τραγουδοποιός, από τους πιο γνωστούς μουσικούς του συγκεκριμένου είδους μουσικής.

Από τον Απρίλιο νοσηλευόταν σε νοσοκομείο του Λας Βέγκας λόγω επιπλοκών που παρουσίασε η υγεία του εξαιτίας του διαβήτη που τον ταλαιπωρούσεΣήμα κατατεθέν του ήταν η κιθάρα με το προσωνύμιο «Lucille», μια «ειδικής κατασκευής» Gibson που ξεκίνησε να χρησιμοποιεί τη δεκαετία του ’50. Με το πέρασμα των χρόνων τα χέρια του κράτησαν διάφορες «Lucille», ουσιαστικά όμως επρόκειτο για το ίδιο μοντέλο κιθάρας προσαρμοσμένο στις ανάγκες του καλλιτέχνη. Είχε άδεια πιλότου, ήταν γνωστός τζογαδόρος και χορτοφάγος, δεν έπινε ποτέ αλκοόλ και ούτε κάπνιζε.

Το 1949 ο Κινγκ ξεκίνησε να ηχογραφεί δίσκους στην εταιρεία RPM Records, η οποία έδρευε στο Λος Άντζελες. Πολλές από τις πρώτες δουλειές του καλλιτέχνη ηχογραφήθηκαν από τον Σαμ Φίλιπς, ο οποίος αργότερα ίδρυσε τη θρυλική «Sun Records» και ανακάλυψε τον Έλβις Πρίσλεϊ. Ο Κινγκ ήταν επίσης «disc jockey» στο Μέμφις, όπου και του δόθηκε το παρατσούκλι «Beale Street Blues Boy», αργότερα γνωστό σαν B.B.

Τη δεκαετία του ’50, ο Κινγκ έγινε ένα από τα πιο σημαντικά ονόματα της R&B μουσικής, με κομμάτια όπως: You Know I Love You, Woke Up This Morning, Please Love Me, When My Heart Beats like a Hammer, Whole Lotta Love, You Upset Me Baby, Every Day I Have the Blues, Sneakin’ Around, Ten Long Years, Bad Luck, Sweet Little Angel, On My Word of Honor, και Please Accept My Love.

Το 1962 υπέγραψε με την εταιρεία ABC-Paramount Records.

Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήρθε με το κομμάτι The Thrill Is Gone, το οποίο ήταν επανεκτέλεση (πρώτος εκτελεστής ο Ρόι Χόκινς). Το τραγούδι ανέβηκε στις πρώτες θέσεις στα charts της R&B αλλά και της pop μουσικής, κάτι πρωτόγνωρο για έναν R&B καλλιτέχνη. Όλα τα βλέμματα συγκεντρώθηκαν πάνω του το 1969, όταν έκανε το άνοιγμα στις συναυλίες των Rolling Stones κατά τη διάρκεια περιοδείας τους στις ΗΠΑ. Η επιτυχία του King συνεχίστηκε τη δεκαετία του ’70 με τραγούδια όπως το Know You Is to Love You και το I Like to Live the Love. Από το 1951 έως και το 1985 εμφανίστηκε 74 φορες στον πίνακα των charts του Billboard για την R&Β.

Τις δεκαετίες που ακολούθησαν, ηχογραφούσε ολοένα και λιγότερα νέα τραγούδια. Αντ’ αυτού, εμφανίστηκε πολλάκις σε τηλεοπτικές εκπομπές και κινηματογραφικές ταινίες, ενώ πλούσια ήταν η παρουσία του σε ζωντανές σκηνές (περίπου 300 live κάθε χρόνο). Μάλιστα, το 2012 είχε πρωτοστατήσει σε live μέσα στον Λευκό Οίκο, όπου μεταξύ άλλων ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα τραγουδούσε στίχους από το «Sweet Home Chicago».

Το 1988 δημιούργησε μια νέα γενιά θαυμαστών με την κυκλοφορία του single «When Love Comes To Town» (συνεργασία με το ιρλανδικό συγκρότημα U2) στο άλμπουμ «Rattle and Hum».

Το 2000, ο Kινγκ συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Έρικ Κλάπτον για την ηχογράφηση του Riding With the King.

Το 2003 μοιράστηκε τη σκηνή για 30 ολόκληρα λεπτά με το ροκ συγκρότημα Phish στο Νιου Τζέρσεϊ, ενώ τον Ιούνιο του 2006 ο King ήταν παρών στο Three Deuces Building στο Γκρίνγουντ του Μισισίπι για τη γιορτή που έγινε προς τιμή της πρώτης του ραδιοφωνικής μετάδοσης. Έως και σήμερα, περισσότερες από 100 συναυλίες του έχουν μεταδοθεί από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση (τουλάχιστον ένα μέρος από αυτές) σε πολλές χώρες.

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις 29 Νοεμβρίου 2006 στο Σάο Πάολο, ένας δημοσιογράφος τον είχε ρωτήσει αν αυτή θα είναι η πραγματικά αποχαιρετιστήρια περιοδεία του. Η απάντησή του: «Ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες είναι ένας άνθρωπος από τη Σκωτία με το όνομα Σον Κόνερι. Πολλοί θα τον ξέρετε σαν τον James Bond 007. Έπαιξε σε μια ταινία με τον τίτλο “Never Say Never Again”»…

Δισκογραφία
Τα πρώτα τραγούδια που ηχογράφησε σε βινίλιο 45 στροφών (σινγκλς) ήταν:
«Miss Martha King» (1949, Bullet)
«Got the Blues» (1949)

Τα άλμπουμ του: