Γιώργος Αρκουλής

Το αγγλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου θεωρείται από τους ειδικούς ως το συναρπαστικότερο, εμπορικότερο και δημοφιλέστερο στον κόσμο. Όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν, άλλωστε, την περίοδο που μόλις έληξε, αφού τα δύο τρόπαια των ευρωπαϊκών διασυλλογικών διοργανώσεων κατέληξαν στην Αγγλία και μάλιστα εκ του ασφαλούς, καθώς στους τελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ και του Γιουρόπα Λιγκ αντιμέτωπες βρέθηκαν τρεις ομάδες του Λονδίνου και η Λίβερπουλ. Ωστόσο, στον τομέα της εθνικής τους, οι Άγγλοι έχουν μείνει πολύ πίσω και δύσκολα θα διεκδικήσουν κάποια σημαντική διάκριση (σε επίσημη διοργάνωση), όσο στο σχήμα θα καλούνται ποδοσφαιριστές απλώς καλοί αλλά χωρίς προσωπικότητα και ειδικό βάρος. Δηλαδή παίκτες χωρίς να πλησιάζουν το βεληνεκές του Σίρερ, του Κίγκαν, του Σέριγχαμ, του Σκόουλς, του Όουεν, του Μπέκαμ, του Τζέραρντ κ.λπ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Παρακολουθώντας χθες (από το Open) τους άτυχους Άγγλους στο ματς με τους Ολλανδούς, προσπάθησα να θυμηθώ σε ποια ομάδα αγωνίζονταν ο Μαγκουάιρ και ο Σίλγουελ. Και οι δύο βέβαια ανήκουν στη Λέστερ, δηλαδή την ομάδα που τερμάτισε κάπου στη μέση του βαθμολογικού πίνακα της Πρέμιερ Λιγκ. Προσπάθησα επίσης να θυμηθώ σε ποια ματς ήταν βασικοί ο Τζόουνς (ο χειρότερος στην άμυνα χθες) και ο Ντελφ, οι οποίοι, πράγματι ανήκουν στο ρόστερ της Μάντσεστερ Σίτι. Θα μου πείτε, εντάξει, οι παρατηρητές του αγγλικού ποδοσφαίρου σε επίπεδο εθνικής ομάδας είχαν κρούσει τον κίνδυνο εδώ και χρόνια, όταν οι εμπορικές ομάδες του «νησιού» ενισχύονταν (και εξακολουθούν να το κάνουν) με ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί έξω από τα σύνορά τους, αγνοώντας την ντόπια «παραγωγή». Ο Μαγκουάιρ δεν συγκρίνεται σε ποιότητα με τον Βαν Ντάικ, ούτε ο Μπάρκλεϊ με τον Βαϊνάλντουμ. Όπως είναι γνωστό, οι δύο Ολλανδοί διακρίνονται αγωνιζόμενοι με τα χρώματα της Λίβερπουλ! Μιας Λίβερπουλ που, αν και πρωταθλήτρια Ευρώπης, χθες δεν ήταν δυνατόν να προσφέρει στην εθνική της χώρας ούτε έναν μαχητή υψηλού επιπέδου. Πλάκα δεν έχει;

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης