Γιώργος Αρκουλής
Την Πέμπτη ξεκινά στην Ελλάδα η προβολή της ταινίας «Ερωτευμένος Όσκαρ» και σκοπεύω να σπεύσω να την απολαύσω, μια και δηλώνω φανατικός αναγνώστης των έργων του σπουδαίου Ιρλανδού συγγραφέα Όσκαρ Γουάιλντ. Δεν σκόπευα να ασχοληθώ σήμερα με αυτό το θέμα κι αν το κάνω είναι επειδή άκουσα τον δημιουργό του φιλμ (παραγωγός – ταλαιπωρημένος 10 χρόνια για να εξασφαλίσει χρήματα- σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής) να δηλώνει, χθες, σε ρεπόρτερ της ΕΡΤ ότι «Αυτός ο συγγραφέας στην ουσία βασανίστηκε από την Αγγλία, μολονότι είχε αρχικά γοητευτεί από το πνεύμα του».
Και ότι τόσο η ποινή του για ομοφυλοφιλία, -που του έφθειρε την υγεία του- όσο και η εξορία του στη Γαλλία -που ουσιαστικά τον σκότωσε- σε ηλικία μόλις 52 ετών, αποτέλεσαν την αρχή του κινήματος απενοχοποίησης της ομοφυλοφιλίας, την οποία απολαμβάνουν σήμερα όσοι επιθυμούν να επιλέγουν τους/τις συντρόφους της αρεσκείας τους.
Ωστόσο, το μείζον ζήτημα που απασχολεί αυτές τις ημέρες το Ηνωμένο Βασίλειο είναι η έκβαση του Brexit, που έχει διχάσει Άγγλους, Σκωτσέζους και Βορειοϊρλανδούς, οι οποίοι -μέσω της Βουλής των Κοινοτήτων- πρέπει να ψηφίσουν σύντομα αν θα δεχτούν το σχέδιο της Ε.Ε. για το «βελούδινο διαζύγιο», όπως χαρακτηρίστηκε από τον μπερμπάντη τον Γιούνκερ.
Το τι σημαίνει η αποχώρηση του ΗΒ από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι δική μου δουλειά να κρίνω ή να αναλύσω τα υπέρ και τα κατά. Υποθέτω όμως το αυτονόητο. Ότι η Μεγάλη Βρετανία για ακόμη μία φορά επιστρέφει στην εσωστρέφεια και στην απομόνωση. Με άλλα λόγια εξακολουθεί να «μικραίνει».
