Γιώργος Αρκουλής
Με το άθλημα του μπάσκετ δεν πολυασχολούμαι για λόγους που θα χρειαστώ πολύ χρόνο να σας εξηγήσω (ένας από τους οποίους είναι πως ως άθλημα απαγορεύει την συμμετοχή σε παιδιά που δεν τα προίκισε η φύση με… αρκετό ύψος!). Όμως, συχνά ρίχνω κλεφτές ματιές όταν το τηλεοπτικό πρόγραμμα είναι ανάξιο λόγου και υπάρχει ζωντανή μετάδοση καλαθόσφαιρας. ‘Όπως χθες βράδυ, που το καλό κρατικό κανάλι ΕΡΤ3, έδειχνε δωρεάν (να και κάτι που πρέπει να επικροτούμε όταν πλέον τα σπορ ανήκουν σε εταιρίες συνδρομητών…) το ματς Λάρισας – Άρη. Έπεσα στο πέντε περίπου λεπτά πριν την λήξη, και οι γηπεδούχοι προηγούνταν με επτά πόντους. Ο Άρης άρχισε να δείχνει σημεία ανάκαμψης και ίσως κάποιου εγωϊσμού λόγω «βαριάς φανέλας» (αν και οι τέσσερις αλλοδαποί του βασικού σχήματος δεν είχαν καμία σχέση με Γκάλη, Γιαννάκη, Ιωαννίδη και Ιστορία)…
Μέσα σε τρία λεπτά προέκυψε ανατροπή, τελικά η ομάδα της Θεσσαλονίκης επιβλήθηκε καθαρά, διότι προς το τέλος, πέτυχε τρίποντο κλπ. Η ωραία τελετή έκλεισε με μία νεαρή κυρία που κρατώντας μικρόφωνο πλησίασε τον προπονητή των Θεσσαλονικιών για δηλώσεις. Ο κόουτς τι δήλωσε; Ότι για να νικήσεις χρειάζεσαι μερικά ΜΕΓΑΛΑ ΣΟΥΤ.
Με αφορμή αυτή την άδικη τοποθέτηση, Θυμήθηκα λοιπόν την κριτική των αγώνων μπάσκετ από τους ειδικούς των ΜΜΕ, η οποία βρίσκει κορυφαίους εννιά φορές στις δέκα, τους παίκτες οι οποίοι σημειώνουν τους περισσότερους πόντους. Κι’ ας έχει φτύσει αίμα στην άμυνα ένας ψυχωμένος παίκτης που –στα σχόλια- περνά απαρατήρητος. ‘Όταν όμως ο ίδιος ο προπονητής εκθειάζει τον καλό του σουτέρ, ενώ στο τελευταίο τετράλεπτο κάποιος αμυντικός του, ΕΚΛΕΨΕ τέσσερις φορές τη μπάλα (και πάσαρε για να σημειωθούν πόντοι), τότε η ηθική επιβάλλει ο υπεύθυνος της ομάδας να το επισημάνει.
Για την ιστορία και μόνο: η Λάρισα, ένα μάλλον εύκολο δικό της παιγνίδι το έχασε επειδή πέντε φορές στα τελευταία λεπτά έχασε δικές της επιθέσεις από κλεψίματα. Που οφείλονταν κατά 50% στη κούραση των παικτών της και άλλο τόσο στην εξυπνάδα του «αρειανού κλέφτη».
ΥΓ: την ίδια ώρα με το μπασκετικό παιγνίδι, η ΑΕΚ πολύ καλή στο β’ μέρος, αχρήστεψε την ελπίδα του πρωτοπόρου Ολυμπιακού να περάσει με νίκη από το ΟΑΚΑ (1-1). Εννοείται πως αυτή η ισοπαλία δεν ‘εξιλεώνει’ τους μαχητές του Καρέρα (ή του Ιβιτς…), αφού έχουν προηγηθεί πλήθος μέτριων εμφανίσεων και αποτελεσμάτων ως τώρα. ‘Οσο για τον «Θρύλο»; Παραμένει αήττητος, περιμένοντας τον Βαλμπουενά να αποκτήσει και πάλι κλάση στο σχήμα του.
