Γιώργος Αρκουλής
Εδώ και μπόλικα χρόνια (ως κάτοικος το μισό του χρόνου στη Μικρή Μαντίνεια Καλαμών), δεν έχανα ποτέ το προσκύνημα –παραμονή ή ανήμερα- στην Πολιούχο Υπαπαντή του Κυρίου, την οποία σήμερα θα τιμήσουν πλήθος επισκεπτών, δεσποτάδων, πολιτικών κλπ. Πλέον, όταν δεν είναι εφικτό λόγω κακοκαιρίας ή άλλης αιτίας να ταξιδέψω Μεσσηνία, μου αρκεί η επίσκεψη στην Υπαπαντή του Πειραιά, στα υποβαθμισμένα Ταμπούρια, λίγο πριν τα σύνορα της πόλης με το Κερατσίνι. Πήγα χθες προς το βράδυ, με τα λιανά στο χέρι για κερί αλλά και ελεημοσύνες στους διάφορους απελπισμένους της ζωής. Κόσμος πολύς – αναμενόμενο. Πάρκινγκ ανύπαρκτο, μοιραία άφησα το αυτοκίνητο στη μία πλευρά του στενού δρόμου, απ’ όπου περνάει το τρόλεϊ για Πέραμα. Αν δεν το έκανα, θα’ πρεπε να φτάσω ως το…Σχιστό για να βρω θέση!
Εχοντας άποψη για την περιοχή της Υπαπαντής, μια και γεννήθηκα – μεγάλωσα και έζησα τα πρώτα τριάντα χρόνια της ζωής μου στην γειτονική Αγια Σοφιά, μπορώ να καταθέσω με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο πως η δημοτική αρχή της πόλης –κυρίως παρατάξεων εκπροσώπων της Μάνης- από την δεκαετία του’ 60 ως τις μέρες μας, δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα προκειμένου να εξωραϊσει την περιοχή, να βελτιώσει τα στενά, άθλια από την εγκατάλειψη, πεζοδρόμια, ώστε –χθες βράδυ- να αποφύγει το γερό στραμπούληγμα, σκοντάφτοντας σε σπασμένο πλακάκι, κάποιος ηλικιωμένος, που περπατούσε λίγα βήματα μπροστά μου.
Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα την πρόσφατη καμπάνια του δημάρχου Μώραλη και αρκετά δημοσιεύματα του στιλ «Ο Πειραιάς αλλάζει», αλλά δεν πρέπει να συνεχίσω λόγω της ημέρας… Που ξέρεις! Κάποια στιγμή η Υπαπαντή μπορεί να τους φωτίσει τους τοπικούς άρχοντες! Ώστε να αντιληφθούν που βρίσκονται τα πραγματικά προβλήματα της πόλης. Και να παραδεχτούν –επιτέλους- ότι οι γραμμές και η χάραξη του τραμ από το ΣΕΦ ως την Πλατεία Κοραή, ήταν ένα σαφές άχρηστο έργο, που απλά δυσκολεύει την κυκλοφορία.
