Γιώργος Αρκουλής
Η προχθεσινή –έχω χάσει το μέτρημα- βράβευση από την FIFA του σταρ Λιονέλ Μέσι ως κορυφαίου του 2019, με βάζει σε σκέψεις. Δηλαδή, θα χάλαγε ο κόσμος αν ο φορέας του βραβείου, το έδινε στον Ολλανδό σούπερ αμυντικό της Λίβερπουλ Φαν Ντάϊκ; Κατά την γνώμη μου, ο σίγουρα σπουδαίος και χορτασμένος από βραβεία Μέσι, προτιμάται και για άλλους, μη αγωνιστικούς λόγους. Για παράδειγμα, στο όνομά του βραβεύονται (και) οι χορηγοί του –εταιρία των παπουτσιών του, εταιρία διαφόρων σνακ που διαφημίζει κλπ. Πάνω απ’ όλα όμως, η τελευταία βράβευση ήρθε να συνεχίσει μια παράδοση εξαιρετικά κομπλεξική και…ρατσιστική απέναντι στους αμυντικούς του αθλήματος. Ερωτώ: δεν υπήρξαν καταπληκτικοί παίκτες της εποχής της μεγάλης Μπάγερν ο σούπερ γκολτζής Γκέρντ Μύλλερ και ο απίθανα χρήσιμος αμυντικός χαφ Πολ Μπράϊτνερ; Ε, λοιπόν, ποτέ δεν κατάφεραν να αναχαιτίσουν την προτίμηση των βραβείων προς τον αρχηγό Φραντς Μπεκενμπάουερ. Κι’ ας ήταν λιγότερο χρήσιμος από τους δύο που συμπαίκτες του. Ομως, ο Μύλλερ δεν ήταν από αυτούς που γνώριζαν την μέθοδο να προβάλουν τον εαυτό του, ενώ ο Μπράϊτνερ, βαθειά πολιτικοποιημένο άτομο, αντιμετωπιζόταν ως αναρχικός εκτός γηπέδου.
Κρίμα!
