Γιώργος Αρκουλής
Το σημερινό σημείωμα αφιερώνεται (εξαιρετικά) στους διάφορους κυρίους «της κουλτούρας», οι οποίοι κατά καιρούς αντέδρασαν (για να μην πω ότι έβγαλαν αφρούς αντίδρασης…) όταν τέθηκε ζήτημα κατεδάφισης του τετραγώνου με τα ερείπια απέναντι από το γήπεδο του Παναθηναϊκού, που κάποτε χρησίμευσαν ως καταλύματα προσφύγων. Δυστυχώς, βαδίζεις στο πεζοδρόμιο και τρέμεις μη τυχόν και πέσουν τίποτα πέτρες ή ξαχαρβαλωμένα παραθυρόφυλλα στο κεφάλι σου και σε αφήσουν «στον τόπο». Και βέβαια δεν πρόκειται για σημείο περιπάτου, αλλά για αναγκαστικό πέρασμα χιλιάδων ανθρώπων οι οποίοι πηγαίνουν στο παρακείμενο Θέμιδος Μέλαθρον, ή στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας» (για να συγχαρεί τη νέα πρόεδρο…), ή –έστω- στο κτίριο της ΓΑΔΑ «δι’ υπόθεσίν του».
Είναι ειλικρινά ντροπή να παραμένουν στην…ιστορική τους θέση αυτά τα κτίρια, τα οποία φοβάμαι πως κατοικούνται από τίποτα χαμίνια του δρόμου, αλλά και μέγα πληθυσμό αρουραίων. Χθες, για παράδειγμα, φτάνοντας στα σκαλιά όπου η υπόγεια διάβαση για πέρασμα απέναντι στο γήπεδο του ΠΑΟ, πετάχτηκε μπροστά μου ένας βαρβάτος –και απόλυτα θρασύς- ποντικός για να τρυπώσει με το πάσο του σε ένα παρακείμενο λαγούμι. Οσο για την υπόγεια σήραγγα; Αν δεν κλείσεις σφιχτά τη μύτη σου –κρατώντας παράλληλα την αναπνοή σου- δεν ξεμπερδεύεις εύκολα από μικρόβια και δυσοσμία. Τόση βρώμα (προφανώς από «ανακούφιση» αδέσποτων σκύλων -για να μην αναφέρω τίποτα χειρότερο που υποβιβάζει το ανθρώπινο είδος…) δύσκολα συναντά κάποιος σε μια κεντρική Λεωφόρο της Αθήνας.
