Μπορεί να ερμηνευτεί και ως δόση υπερβολής τα κρατικά κανάλια να αφιερώσουν το τρέχον Σαββατοκύριακο σε εκπομπές που παραπέμπουν στην επέτειο της 21η Απρίλη’67 και στους άθλιους τυράννους της επταετίας που ακολούθησε. Όμως, όπως και να’ χει ήταν απόφαση εξαιρετικά πιο επιθυμητή από το πρόγραμμα –χθες βράδυ για παράδειγμα- των εμπορικών ιδιωτικών καναλιών, που κατέφυγαν σε «διπλή» Βουγιουκλάκη μήπως και αποσπάσουν διαφημιστικές εισπράξεις, το ενδιαφέρον και κάποιο χαμόγελο από την εκλεκτή πελατεία τους. «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», το ένα, «Σωφερίνα» το άλλο, την ώρα που στην ΕΡΤ προβαλλόταν το αριστουργηματικό «Πρόσωπο με πρόσωπο» του Ροβήρου Μανθούλη και παράλληλα η συγκλονιστική συναυλία του Μίκη από το Ηρώδειο, με τον σπουδαίο μας συνθέτη στο πόντιουμ και τους Μπιθικώτση, Μητσιά, Σουλτάτου κ.ά., να ερμηνεύουν τα εμβληματικά τραγούδια του αγώνα, της δικαιοσύνης, της αντίστασης αλλά και της νοσταλγίας και της αντοχής, αρετές που μας άφησαν με την γραφή τους οι μέγιστοι Ελληνες ποιητές και ο θεατρικός συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλης.
Όμως, τι να το κάνεις; Στα δελτία των ειδήσεων, νάτοι πάλι οι πολιτικοί αρχηγοί να υψώνουν τους τόνους από τον Αλέξη Τσίπρα (Πάτρα) και τον Κυριάκο Μητσοτάκη (Λειβαδιά), την ώρα που ο Τούρκος υπουργός εθνικής άμυνας ζητούσε αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών και κάποιος περίεργος Σκοπιανός (ΕΡΤ 3) να προειδοποιεί ότι η Ελλάδα σχεδιάζει πορεία αλυτρωτισμού κλπ.
Αραγε μέχρι πότε θα δικαιώνεται ο Μάνος Ελευθερίου, που είχε βαφτίσει το σπουδαίο του δοκίμιο με τον τίτλο: «Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ»; Μπορεί η ώρα έναρξης να παίζει, όμως η ουσία παραμένει και μας πληγώνει.
