Όσο αγωνιζόταν τελευταίος στην άμυνα της Λέστερ, τον θυμάμαι ως ένα δυναμικό παίκτη, λίγο άτσαλο, αλλά με σεμνότητα και σεβασμό  για τους αντίπαλους κυνηγούς. Μετά ήλθαν τα μεγαλεία, με τη μεταγραφή του στην κυριλέ Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, το αρχηγιλίκι που του πρόσφερε εκείνος ο περίεργος (ως προπονητής) Νορβηγός Σόλτσκιερ, η ένταξη στην εθνική Αγγλίας και η καθιέρωσή του ως βασικού και αναντικατάστατου. Και τότε άρχισαν οι μαγκιές, η τελευταία από τις οποίες με τις αλητείες του στο νησί της Μυκόνου, απέδειξαν ότι ο Χάρυ Μαγκουάϊρ πιστεύει πιθανώς ότι η Ελλάδα παραμένει «αποικία» της …Μεγάλης Βρετανίας και μπορεί ως απόγονος του φανφαρόνου Ουϊνστον Τσόρτσιλ να συμπεριφέρεται όπως γουστάρει σε βάρος Ελλήνων αστυνομικών.

Μπορεί κάποιος να συγχωρέσει το παράπτωμα του εν λόγω ποδοσφαιριστή έξω από μπαρ της Μυκόνου ένεκα προχωρημένης μέθης, όμως δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος στο ότι ο τύπος αυτός προσπάθησε (με την παρέα του) να δωροδοκήσει όργανα της τάξης, προκειμένου να μη δώσουν συνέχεια στην παραβατικότητά του. Που σημαίνει ότι μπορεί να την γλιτώσει με πρόστιμο ή εξαγοράσιμη ποινή στο δικαστήριο της Σύρας, όμως στη συνείδηση των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων θα μείνει ως «ρετσινιά» στην ιστορία της δημοφιλούς ομάδας της κεντρικής Αγγλίας και μάλιστα από τον αρχηγό της.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Στο μεταξύ, η φλογερή και διψασμένη για διάκριση Σεβίλλη, αν και αουτσάϊντερ, νίκησε σπαθάτα την ‘Ιντερ και πήρε ένα ακόμη  ΟΥΕΦΑ στην Ιστορία της. Δίκαια! Κι’ ας αφήστε τους φίλους των Μιλανέζων να λένε τα δικά τους. Μη ξεχνάμε δεν διαθέτουν εδώ και αρκετά χρόνια έναν Τζουζέπε Μεάτσα, οπότε…   

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης