Δεν αρκούν τόλμη και θάρρος

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, φοβάμαι ότι οι παραγωγοί και οι προγραμματιστές εκπομπών των τηλεοπτικών σταθμών αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες για το τι θα προβάλουν. Όπως, καλή ώρα, με την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Υπάρχουν κάποια ντοκιμαντέρ (βασικά ξένες παραγωγές), υπάρχουν κάποια φιλμ που το θέμα τους «συγγενεύει» με την περίπτωση («Ζ», «Τα πέτρινα χρόνια» κλπ.), όμως από μουσική άποψη μιλάμε για χάος. Πιστέψτε με δεν είμαι περίεργος ούτε αρνούμαι τις νέες φωνές που βγαίνουν με θάρρος και τραγουδούν –εν προκειμένω χθες στην εκπομπή «Στα τραγούδια λέμε ναι» της ΕΡΤ!- κομμάτια που έγραψαν ιστορία τραγουδισμένα από Νίκο Ξυλούρη (σε στίχους Βάρναλη), Διονύση Σαββόπουλου («Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ», «Δημοσθένους λέξις») και μερικά εμβληματικά και ιστορικά ακούσματα- από Φαραντούρη, Δημητριάδη, Καλογιάννη, να αποδίδονται από 40χρονους νέους και 35χρονες νέες, που μπορεί να έχουν διαβάσει πολιτική ιστορία αυτού του τόπου, όμως δεν έχουν ιδέα πόση ψυχή και πάθος χρειαζόταν να αποδοθούν στην εποχή τους. Εννοείται πως μπροστά σε τόση «ηρωϊκή» τόλμη, τα φάλτσα και οι αστοχίες αποτελούν ψιλά γράμματα…

Ο έμπειρος σε μουσικά ζητήματα συνάδελφος Γιώργος Μονεμβασίτης (καλεσμένος της εκπομπής) τι άποψη έχει άραγε; Θα έπρεπε να ήταν προσεκτικότερη η επιλογή ή όχι;

Κατά τα άλλα, οι ερμηνευτές εμφανίστηκαν προσεκτικά ντυμένοι, και οι νεαρές κυρίες (του θεάτρου οι περισσότερες) με ωραία μοντελάκια σε παντελόνια και φορέματα!