Έφυγε από τη ζωή η γνωστή δικηγόρος Δάφνη Βαγιανού η οποία συμμετείχε, από τα έδρανα της υπεράσπισης, σε μία σειρά σημαντικών υποθέσεων, και ξεχώρισε για τη νομική της επάρκεια, την ποιότητα και την πραότητα των επιχειρημάτων της αλλά και το ήθος και τη βαθιά ευγένειά της. Η Δάφνη Βαγιανού υπήρξε μία σπουδαία μαχόμενη δικηγόρος ενώ, σε συνεργασία με τον Σπύρο Φυτράκη, υπερασπίστηκε τα δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα, δίνοντας μάχη κατά της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Η σορός της Δάφνης Βαγιανού, σύμφωνα με δική της επιθυμία, θα αποτεφρωθεί το μεσημέρι της Πέμπτης 19 Μαΐου στη Ριτσώνα, σε κλειστό οικογενειακό κύκλο.
«Η Δάφνη Βαγιανού συνεργάστηκε με το Σπύρο Φυτράκη και παραστάθηκε σε πολλές μικρές και μεγάλες δίκες αγωνιστών σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Κορυφαίες δίκες στις οποίες συμμετείχε ήταν η υπεράσπιση του Μοχάμεντ Ρασίντ (Χαμπντάν), Παλαιστίνιου εκζητούμενου από τις ΗΠΑ, της 17Ν ως συνήγορος της Αγγελικής Σωτηροπούλου και του Επαναστατικού Αγώνα ως συνήγορος της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη. Παρούσα και στις δίκες συνήθων υπόπτων και θυμάτων σκευωριών της ασφάλειας (Μπαλάφας, Λεσπέρογλου, Μπουκουβάλας κλπ). Υπερασπίστηκε την Αγγελική Κουτσουμπού, παρά λίγο θύμα της δολοφονικής βίας των αστυνομικών της ομάδας «Δέλτα» που διεμβόλισαν διαδήλωση στο Σύνταγμα το 2009 σε σωρεία αμοιβαίων δικών. Πρωταγωνίστησε και σε πολλές άλλες εμβληματικές κινηματικές δίκες (δίκη των 33 αναρχικών αφισοκολλητών του 1991, δίκες συλληφθέντων Πολυτεχνείου 1995), αλλά και ήταν παρούσα σε κάθε σχεδόν δίωξη διαδηλωτών, καταληψιών, απεργών κλπ μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε, πριν δέκα χρόνια περίπου. Την περίοδο 2009-2011 είχα την τιμή να συνεργαστώ (όχι βέβαια για μοναδική φορά) μαζί της στην υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα όσον αφορά την διερεύνηση του ποινικού της σκέλους» αναφέρει στον αποχαιρετισμό του ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης και καταλήγει:
«Η εκτίμηση, η καταξίωση, η αγάπη και ο θαυμασμός μας θα την κρατήσουν για πάντα στη μνήμη μας ως ένα από τα πιο λαμπερά αστέρια που πέρασαν από το μεταπολιτευτικό δικηγορικό στερέωμα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Το χαμόγελο της ευγένειας, αλλά όχι της υποκρισίας, θα συνοδεύει πάντα την εικόνα της».
