Αγκαλιές, φιλιά, δακρυσμένα μάτια, αναμνηστικά δώρα, φωτογραφίες, αμοιβαίες υποσχέσεις για συναντήσεις στο κοντινό μέλλον, ολόθερμες ευχές και πολλή μουσική, το προσφιλές μέσο επικοινωνίας και έκφρασης των νέων ανθρώπων!
Αυτό ήταν το κλίμα που επικρατούσε σήμερα στην αυλή του 2ου Λυκείου Καλύμνου. Μια μέρα που δεν θα ξεχάσει κανένα από τα παιδιά. Όπως και την ημέρα του περασμένου Σεπτέμβρη, όταν ο Μουσταφά και η αδελφή του Ναχίντ από το Αφγανιστάν πέρασαν την πύλη του σχολείου τους και για περίπου πέντε μήνες έγιναν συμμαθητές τους.
Η σχολική κοινότητα ήταν η δεύτερη μεγάλη αγκαλιά που ανοίχτηκε για τους δύο Αφγανούς. Η πρώτη ήταν της ανάδοχης οικογένειας της Ελένης Φλωριανού και του Γιάννη Βλαχογιάννη και των δύο παιδιών τους, του Βασίλη και της Ειρήνης. Και υπήρξε και μια τρίτη, ακόμη μεγαλύτερη, αυτή της κοινωνίας της Καλύμνου, που εδώ και δύο χρόνια με τη δράση της «Ομάδας Στήριξης Μεταναστών και Προσφύγων» και τη συνδρομή της πλειονότητας των κατοίκων δίνει μαθήματα ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και φιλοξενίας!
Ο Μουσταφά και η Ναχίντ αποχαιρέτησαν σήμερα την Κάλυμνο φεύγοντας για Γερμανία. Το αίτημά τους για επανένωση με τον μεγαλύτερο 23χρονο αδελφό τους, που βρίσκεται εκεί τα τελευταία δύο χρόνια σε στρατόπεδο προσφύγων περιμένοντας να του χορηγηθεί άσυλο, εγκρίθηκε. Η ανάληψη της κηδεμονίας των δύο μικρότερων αδελφών του ευελπιστεί ότι θα βοηθήσει περισσότερο προς αυτήν την κατεύθυνση.
Έχασαν μάνα, πατέρα και αδελφές στο ναυάγιο
O Μουσταφά 15 χρόνων και η Ναχίντ 16 ετών έχασαν στο ναυάγιο τον Ιανουάριο του 2016 στην Κάλυμνο τη μητέρα, τον πατέρα και τις δύο αδελφές τους, 18 και 7 χρόνων (η σορός της τελευταίας δεν βρέθηκε).
Ο Μουσταφά έμαθε για τον χαμό των δικών του πηγαίνοντας νύχτα κρυφά στο νεκροτομείο και βρίσκοντας απ’ έξω τα μουσκεμένα ρούχα των γονιών του, που αρνιόταν για μέρες να βγάλει από πάνω του.
«Όταν γνώρισα τα παιδιά, δεν μπορούσε ο νους να αποφύγει τη σύγκριση. Είδαμε τους εαυτούς μας θύματα ενός ναυαγίου στις ακτές της Τουρκίας και τα παιδιά μας ολομόναχα σε μια ξένη χώρα. Θα θέλαμε κι εμείς μια οικογένεια να αγκαλιάσει τα δικά μας παιδιά» λέει η Ελένη Φλωριανού και συμπληρώνει:
«Ευχαριστώ ολόθερμα τη ΜΚΟ “Μετάδραση”, που μας ενέταξε στο συγκεκριμένο πρόγραμμα αναδοχής, μετά από πολλές δυσκολίες, το οποίο καλό θα ήταν να ανοίξει σε περισσότερες οικογένειες, αφού δυστυχώς η τύχη των παιδιών που παραμένουν σε ξενώνες ανηλίκων σε μεγάλα αστικά κέντρα είναι προδιαγεγραμμένη (ναρκωτικά, πορνεία, εγκληματικότητα)».
«Αισθανόμαστε πολύ περήφανοι για τον Μουσταφά και τη Ναχίντ, γιατί πρόκειται για δύο υπέροχα παιδιά που πλούτισαν τη ζωή μας με τη δύναμή τους, την αισιοδοξία τους, το χαμόγελό τους» σημειώνει από τη μεριά της η διευθύντρια του σχολείου κα Κωνσταντίνα Καλογερή, θέλοντας ταυτόχρονα να στείλει ένα μήνυμα μέσα από αυτήν την εμπειρία: «Δεν πρέπει να φοβόμαστε το διαφορετικό. Άλλωστε, όλοι διαφορετικοί είμαστε μεταξύ μας. Και μια ευχή: να μη βρεθούμε στη θέση αυτών των παιδιών, να χάσουμε δηλαδή την πατρίδα μας, γιατί οι εποχές είναι δύσκολες και παράξενες».
Η συγκίνηση και οι αγκαλιές περίσσευαν το πρωί στο προαύλιο του 2ου ΓΕΛ Καλύμνου. Το έβλεπες στα μάτια των παιδιών πως έχουν δεθεί πολύ μεταξύ τους. Πως ήταν μια εμπειρία, ένα βίωμα που θα σημαδέψει τη σχολική αλλά και τη μετέπειτα ζωή τους. Είναι αυτό που έγραψε μια μαθήτρια στο λεύκωμα που χάρισαν στη Ναχίντ: «Religion does not matter, nationality does not matter, language does not matter, only love and friendship really matters!…».
ΠΗΓΗ: kalymnosola.com
