Νίκη του Κ. Γαβρόγλου έναντι της Εκκλησίας της Ελλάδος ως προς την αφαίρεση από τον νέο οργανισμό του Υπουργείου Παιδείας της «ανάπτυξης της θρησκευτικής συνείδησης», αποτελεί η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που απορρίπτει, κατά πλειοψηφία, την αίτηση για την ακύρωση του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος του 2018 το οποίο είχε πυροδοτήσει σφοδρές αντιδράσεις στον εκκλησιαστικό χώρο.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, με πρόεδρο την κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, πριν την εκλογή της στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα της Προεδρίας της Δημοκρατίας, έκρινε συνταγματική και νόμιμη την αφαίρεση της «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης» από την αποστολή του υπουργείου Παιδείας, σύμφωνα με το νέο οργανισμό του, απορρίπτοντας την αίτηση ακύρωσης που είχε καταθέσει η Εκκλησία της Ελλάδος.
Σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας, «το γεγονός ότι καθορίζεται ως αποστολή του υπουργείου η ανάπτυξη και συνεχής αναβάθμιση της παιδείας με σκοπό την ηθική, πνευματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης, την προστασία της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης και της λατρείας, τη διαμόρφωση ελεύθερων, ενεργών και κριτικά σκεπτόμενων πολιτών κ.λπ., χωρίς να αναφέρεται ρητώς η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης, αλλά η προστασία της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης, όπως άλλωστε δεν αναφέρεται κατά γράμμα ούτε η επαγγελματική αγωγή των Ελλήνων ή η διάπλασή τους σε υπεύθυνους πολίτες, δεν έχει την έννοια ότι οι σκοποί αυτοί παύουν να αποτελούν σκοπούς της παιδείας κατά παράβαση του Συντάγματος».
Όπως μάλιστα τονίζουν στο σκεπτικό τους τόσο η κα Σακελλαροπούλου όσο και οι δύο αντιπρόεδροι και οι τέσσερις σύμβουλοι Επικρατείας που πλειοψήφησαν, «από τις διατάξεις του άρθρου 16 παρ. 2 του Συντάγματος συνάγεται ότι η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει ως σκοπό την διάπλαση ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών, καθώς και, μεταξύ άλλων, την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων, όπως η τελευταία νοηματοδοτείται και από τη διάταξη της παρ.1 του άρθρου 13, με την οποία καθιερώνεται το απαραβίαστο της ελευθερίας της». ». Και ενόψει αυτών, προσθέτουν το άρθρο 1 του επίμαχου Οργανισμού, στο οποίο αναφέρει ότι το υπουργείο Εθνικής Παιδείας, έχει ως αποστολή, μεταξύ των άλλων σκοπών του, «την προστασία της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης, όχι μόνον δεν αντίκειται στο Σύνταγμα και τον εξουσιοδοτικό νόμο, αλλ’ αντιθέτως, αποδίδει με τον πληρέστερο τρόπο το περιεχόμενο των παραπάνω διατάξεων των άρθρων 13 παρ.1 και 16 παρ.2 του Συντάγματος και 54 του ν. 4178/2013».
Αντίθετα, έξι σύμβουλοι Επικρατείας και δύο πάρεδροι (χωρίς δικαίωμα ψήφου) που μειοψήφησαν, τάχθηκαν υπέρ της ακύρωσης ως προς το σκέλος αυτό του προεδρικού διατάγματος , υποστηρίζοντας ότι η παράλειψη αυτή «δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι καλύπτεται με την μνεία της «προστασίας της ελευθερίας της συνείδησης», η οποία ευρίσκει έρεισμα σε άλλη συνταγματική διάταξη (άρθρο 13 παρ. 1) και δεν ταυτίζεται με την «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης».
Μετά την απορριπτική αυτή απόφαση του ΣτΕ εκτιμάται ότι την ίδια τύχη θα έχουν και οι υπόλοιπες αιτήσεις που έχουν κατατεθεί με το ίδιο περιεχόμενο από την Ιερά Μητρόπολη Πειραιά, το Μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ Μεντζελόπουλο, Ενώσεις θεολόγων και γονείς που εκκρεμούν στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο.
