Ρεπορτάζ: Σωτήρης Σκουλούδης

Εικονολήπτης: Χάρης Γκίκας

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Πείτε στον βασιλιά, το μεγαλόπρεπο μέγαρο έπεσε στο έδαφος. Ο Φοίβος δεν έχει πια την κατοικία του, ούτε τη δάφνη που προφητεύει, ούτε την πηγή που μιλάει. Και το νερό που μιλάει έχει στερέψει κι αυτό.

Η φράση αυτή αποδίδεται στην Πυθία, η οποία από το Μαντείο των Δελφών σηματοδότησε έτσι το τέλος ενός κόσμου, αυτού της πρωτοκαθεδρίας της αρχαίας ελληνικής θρησκείας και του περάσματος ουσιαστικά στον Χριστιανισμό, τον 3ο αιώνα μ.Χ. Στέρεψε, λοιπόν, το «λάλον ύδωρ»;

Κι όμως, τον 21ο αιώνα η λατρεία της αρχαίας ελληνικής θρησκείας έχει επανέλθει επίσημα και ασκείται τόσο από μεμονωμένες ομάδες όσο και από το Ύπατο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών, το οποίο ιδρύθηκε το 1997 «με σκοπό την ηθική και φυσική υποστήριξη, αλλά και παλινόρθωση της Εθνικής, Πολυθεϊστικής, Ελληνικής Παραδόσεως, Θρησκείας και Καθημερινού Τρόπου στη Νεοελληνική κοινωνία». 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Επίσης, από τον Φεβρουάριο του 2017, η «Ελληνική Εθνική Θρησκεία» έχει καταστεί ως μια από τις γνωστές θρησκείες που αναγνωρίζεται από το κράτος κατά τα προβλεπόμενα από τον ν. 4301/2014 άρθρο 17, έπειτα από χορήγηση αδείας ιδρύσεως και λειτουργίας λατρευτικού χώρου από τη Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων. Σημειώνεται ότι ο συνιδρυτής του ΥΣΕΕ, Βλάσης Ρασσιάς, απεβίωσε αιφνίδια το καλοκαίρι του 2019.

Η τάση, άλλωστε, της επαναφοράς των πατρώων θρησκειών δεν υφίσταται μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες ανά τον κόσμο, με τους νέους πιστούς παγανιστικών δοξασιών και προ του χριστιανισμού λατρειών να αυξάνονται διαρκώς.

Και όπως ισχυρίζονται οι σύγχρονοι Έλληνες Εθνικοί, όχι ακριβώς να επανέρχονται, αλλά να συνεχίζουν τις λατρευτικές τους πρακτικές δημόσια, αφού η θρησκεία δεν έπαψε ποτέ, παρά ασκούνταν στα κρυφά λόγω των διώξεων…

Μεταξύ των εκδηλώσεων που τελούν, που βασίζονται στις αρχαίες ελληνικές γιορτές και τελετουργικά, είναι και ο εορτασμός των Ισημεριών. Έτσι, όπως κάθε χρόνο, την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου συγκεντρώθηκαν στο Τρόπαιο Μάχης Μαραθώνα προκειμένου να πραγματοποιήσουν τελετή όχι μόνο για τη Φθινοπωρινή Ισημερία, αλλά και να αποδώσουν τιμές «στους Μαραθωνομάχους αβάπτιστους προγόνους μας, που αγωνίστηκαν για να μην περάσουν οι ορδές της εθελοδουλίας στην Ευρώπη», όπως αναφέρουν.

Το zougla.gr παρευρέθηκε στην τελετή και στον φακό μάς μίλησαν ακόλουθοι της Εθνικής Θρησκείας.

Δείτε το ρεπορτάζ:

 

Δείτε φωτογραφίες:

 

Το ΥΣΕΕ αναφέρει σε ανακοίνωσή του για την εκδήλωση:

Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία, ως μια θρησκεία φυσική και ουδέποτε ιδρυθείσα από κάποιο ιερατείο, συνεορτάζει με όλη την Ιερή Φύση, τους Θεούς, τις Θεές και τα προγονικά πνεύματα, την Φθινοπωρινή Ισημερία. Είναι η εποχή που η Θεά Περσεφόνη αποχαιρετά τον δικό μας υφήλιο κόσμο και κατέρχεται στο βασίλειο του Πλούτωνα. Ένα σεληνιακό μήνα μετά, η Θεά θα μεταφέρει τον Ηλιακό Θεό Ηρακλή ως Ήλιο Δημήτριο ή Ήλιο των νεκρών, στον κάτω κόσμο, ως την ψυχική σπίθα που είναι απαραίτητη για να κρατήσει ζωντανή τη ζωή που κυοφορείται μέσα στην Γαία κατά την περίοδο του Χειμώνα.

Όπως η Θεά Περσεφόνη φέρει την πνοή του Θεού Ήλιου στον κάτω κόσμο, έτσι και η μνημόνευση των προγόνων μας που αγωνίστηκαν για να κρατήσουν το φως του Ελληνισμού άσβεστο και αμόλυντο από τη μονοθεϊστική σκοτόεσσα αντίληψη, κρατά την μνήμη τους ζωντανή και μας καλεί να βαδίσουμε στο μονοπάτι της ίδιας πατρογονικής γραμμής που χάνεται στο πολύ μακρινό παρελθόν και υπόσχεται την επιστροφή των πραγματικών Ελλήνων στο πολύ άμεσο μέλλον.

Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία μέσω του Εορτασμού, καλεί κάθε ποιοτικό άνθρωπο να εναρμονιστεί μέσα στον φυσικό κύκλο της αέναης εναλλαγής από το Θεϊκό προς το Ανθρώπινο και από το Ανθρώπινο προς το Θεϊκό και να μυηθεί μέσα από την «αρχαία ματιά» στην φανερωμένη όψη του Αληθούς, πως όλα τα όντα αποτελούν επιμερισμένο Σύμπαν.

Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία μέσω των Ιεροπραξιών προετοιμάζει όσα όντα έχουν προικισθεί με το εξαίσιο δώρο των Θεών που καλείται Λόγος, να τιμήσουν το τμήμα του θείου που κατοικεί μέσα τους σε μια κοινωνία του θεϊκού με το ανθρώπινο, δημιουργώντας την «Κοσμόπολη», σε ένα αδιάσπαστο «Θεοίς Συζήν», το οποίο είναι αυτό που τελικά νικά τον φόβο του θανάτου και τους αδίστακτους πωλητές του μεταφυσικού τρόμο.

Δείτε ακόμα:

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης