Έξι χρόνια μετά την υπόθεση της Μανωλάδας που θα θυμίζει πάντα την τυφλή ρατσιστική βία σε βάρος των αλλοδαπών εργατών γης οι οποίοι δέχτηκαν τις σφαίρες του εργοδότη τους αλλά και των επιστατών, επειδή τόλμησαν να ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους, φαίνεται ότι «ανοίγει» ο δρόμος για τη δικαίωσή τους, με τη χορήγηση άδειας παραμονής στη χώρα μας.
Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου ζητεί να ερευνηθεί από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αμαλιάδας το ενδεχόμενο να χορηγηθεί στους 355 αλλοδαπούς από το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν άδεια παραμονής στην Ελλάδα, μετά τη μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε τον περασμένο Ιούνιο στα παραπήγματα που έμεναν, κάνοντας «στάχτη» όλα τα προσωπικά έγγραφα που έφεραν μαζί τους.
Οι 355 αλλοδαποί εργάτες γης έχασαν μέσα σε λίγα λεπτά τα πάντα, λεφτά, έγγραφα, προσωπικά είδη. Η φωτιά επεκτάθηκε πολύ γρήγορα, αφού τα παραπήγματα στα οποία διέμεναν οι αλλοδαποί που εργάζονταν στα φραουλοχώραφα, ήταν σκεπασμένα με καλάμια και κα νάιλον. Από τις φιάλες υγραερίου που υπήρχαν μέσα σε αυτά για να μαγειρεύουν οι αλλοδαποί, σημειώθηκαν απανωτές εκρήξεις με αποτέλεσμα να καταστραφούν τα έγγραφα που είχαν οι περισσότεροι από αυτούς.
Το γεγονός αυτό κατέγραψε και στη μηνυτήρια αναφορά που κατατέθηκε από το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας η οποία διαβιβάστηκε από την κ. Δημητρίου στην Εισαγγελία Αμαλιάδας. Για το λόγο αυτό, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητεί να εξεταστεί αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου για τη άδειας παραμονής στους αλλοδαπούς εξαιτίας της απώλειας των εγγράφων τους από τις άσχημες συνθήκες που επικρατούσαν στον καταυλισμό. Να σημειωθεί ότι ο Εισαγγελέας σύμφωνα με τα άρθρα 88-89 του Νόμου 4052/2012 έχει τη δυνατότητα να χορηγήσει τέτοια άδεια στους αλλοδαπούς εργάτες.
Υπενθυμίζεται ότι για τη θλιβερή αυτή υπόθεση, το Μάρτιο του 2017 η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και υποχρεώθηκε να αποζημιώσει με ποσό που φτάνει τις 676.000 συνολικά 42 αλλοδαπούς εργάτες της Μανωλάδας.
Η απόφαση του δικαστηρίου του Στρασβούργου έκρινε ότι η κατάσταση των 42 εργατών από το Μπαγκλαντές που προσέφυγαν, αποτελούσε εμπορία ανθρώπων και καταναγκαστική εργασία, με δεδομένο ότι η εκμετάλλευση μέσω της εργασίας αποτελεί μια πτυχή εμπορίας.
Σύμφωνα με την απόφαση του ΕΔΑΔ, οι προσφεύγοντες οι οποίοι δεν είχαν άδεια εργασίας, είχαν προσληφθεί από τον Οκτώβριο του 2012 έως τον Φεβρουάριο του 2013 για να συλλέξουν φράουλες με ημερομίσθιο 22 ευρώ για επτά ώρες εργασίας, και 3 ευρώ για κάθε ώρα υπερωρίας. Δούλευαν καθημερινά από τις 7 το πρωί έως τις 19 το βράδυ υπό την επίβλεψη των ένοπλων φρουρών. Ζούσαν σε πρόχειρες παράγκες χωρίς τουαλέτες και τρεχούμενο νερό.
Μετά από σχετική παραγγελία της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου , ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαράλαμπος Βουρλιώτης, είχε προχωρήσει στην άσκηση αναίρεσης υπέρ του νόμου στην αθωωτική απόφαση για τον εργοδότη και τους 3 επιστάτες για την κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων, ότι υπάρχει εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου.
Σύμφωνα με τον ανώτατο εισαγγελικό λειτουργό, θα έπρεπε να είχαν αποδοθεί μάλιστα και ρατσιστικές διαστάσεις στο αδίκημα το οποίο πέρα από τον απεχθή χαρακτήρα του, επιφέρει βαριές ψυχικές και σωματικές βλάβες ιδίως σε εκείνα τα θύματα που η κοινωνική τους κατάσταση είναι ευάλωτη.
