Σε κείμενο που αναρτήθηκε σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, η ομάδα «Καταληψίες με νεύρα» ανέλαβε την ευθύνη για το επεισόδιο με τη ρίψη καφέδων στον δήμαρχο Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη.
Ακολουθεί το κείμενο αυτούσιο:
«Ποιοί/ές?
Δεκαετίες τώρα υπερασπιζόμαστε τους ελεύθερους-δημόσιους χώρους και δημιουργούμε νέους, έξω από εμπορευματικές λογικές, διαλύοντας σχέσεις εξουσίας και εξάρτησης. Αντιιεραρχικά, χωρίς θεσμικές αναθέσεις και ανταλλάγματα, με την εμπιστοσύνη και την πραγματική ελπίδα να καλλιεργείται μέσα από κοινά εγχειρήματα και αγώνες. Υπερασπιζόμαστε πλατείες,λόφους και πάρκα . Δημιουργούμε νέα, ανοίγουμε αμπαρωμένα και εγκαταλελειμμένα κτήρια.
Αναρχικές/οι, συλλογικότητες, καταλήψεις, συνελεύσεις κατοίκων και λαϊκές συνελεύσεις αγωνίζονται για να διατηρήσουν στοιχειώδεις ελευθερίες μέσα στην πόλη και να σταθούν δίπλα σε όσες/ους το έχουν περισσότερο ανάγκη.Διαδηλώσεις, συγκρούσεις, συλλογικές κουζίνες, πολιτικές-πολιτισμικές εκδηλώσεις μπαίνουν ανάχωμα στο σάρωμα των επενδύσεων, της αδίστακτης κερδοφορίας και του κράτους που στοχεύουν στην επιβολή σιωπής νεκροταφείου. Στέκονται εμπόδιο στη μετατροπή όλων μας σε μηχανικούς, πειθήνιους καταναλωτές και ψηφοφόρους. Απέναντι τους λοιπόν. Χωρίς θεούς, αφέντες και ηγεμόνες.
Πώς?
Την Κυριακή 28/6, έχοντας γνώση πως θα λάβει χώρα άλλο ένα στημένο,επικοινωνιακό σόου του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη στη συνοικία του Αγίου Παύλου, αποφασίσαμε να τον υποδεχτούμε όπως του αρμόζει. Περίπου 70 άτομα συγκεντρωθήκαμε πέριξ της εκκλησίας και του τοπικού πανηγυριού και μόλις έκανε την εμφάνιση του για τις απαραίτητες, στημένες φωτογραφίες με χαιρετούρες, προσεγγίσαμε μαζικά τον ίδιο και την φρουρά του. Φωνάξαμε συνθήματα αλληλεγγύης στις καταλήψεις αλλά και οργισμένα σχόλια για την απίστευτη υπερκοστολόγηση του Μεγάλου Περιπάτου εν καιρώ κρίσης που βρίσκεται μόνο στην αρχή της (η φτώχεια προκαλεί νεύρα). Ύστερα τον προτρέψαμε να γυρίσει στις αποστειρωμένες και ακριβές γειτονιές όπου και ανήκει. Οι δεκάδες προσωπικοί του μπράβοι που τον φυγάδευσαν, δεν κατάφεραν να αποκρούσουν τα ιπτάμενα νερά, τα γιαούρτια και τους καφέδες. Αποχωρίσαμε από το σημείο άνετα, με ασφάλεια (χωρίς τις υποτιθέμενες αποδοκιμασίες που επικαλέστηκαν εκ των υστέρων τα υμέτερα μίντια) και εν συνεχεία χαθήκαμε στα στενά της πόλης μας.
Γιατί;
Η παρέμβαση αυτή δόθηκε αρχικά ως μια άμεση απάντηση για την εκκένωση της κατάληψης Δερβενίων 56, στα Εξάρχεια.
Ο δήμος Αθηναίων έχει προσφέρει τα μέγιστα στις επιχειρήσεις εκκένωσης των καταλήψεων που έχουν πραγματοποιηθεί. Είναι αυτός που μισθώνει τις ιδιωτικές εταιρείες που έχουν χτίσει πόρτες και παράθυρα στις εκκενωμένες καταλήψεις της Αθήνας (Μεταναστευτικές/στεγαστικές,Gare,Βανκούβερ-Απαρτμάν,Ματρόζου-Παναιτωλίου-Αρβαλή,Δερβενίων 56) καταστρέφοντας παράλληλα τις βασικές υποδομές των κτιρίων, το ρεύμα και το νερό.
Είναι αυτός που ανέλαβε τις απαγωγές ,τις φυλακίσεις (ΔΙΚΕΠΑΖ) αλλά και το τσιμέντωμα των ζώων που ζούσαν εντός τους.
Τέλος είναι αυτός που σε αγαστή συνεργασία με τους μπάτσους, έχει ξεσπιτώσει τον τελευταίο χρόνο περί τα 800 άτομα (ντόπιους/ες και μετανάστες/ριες) από κατειλημμένα κτήρια τα οποία για χρόνια ρήμαζαν όντας άδεια και κλειστά.
Αθήνα, πόλη προσεχώς νεκρή.
Ο εξευγενισμός / κυριλοποίηση (ή gentrification) αποτελεί μια παγκόσμια οικονομική πολιτική που βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την καταστολή. Η ανάπλαση αποσπά τον έλεγχο της πόλης από τους ανθρώπους που ζουν σε αυτήν και αγωνίζονται εκεί, μετέπειτα εκτοπίζει τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, αφομοιώνει και αποστειρώνει τις κουλτούρες τους και στρώνει έτσι το έδαφος, ώστε οι επενδύσεις και τα μεγάλα κεφάλαια να παρελαύνουν ανενόχλητα.
Μερικά από τα εργαλεία αυτού του ιδιότυπου πολέμου-εκτοπισμού είναι τα ολοένα αυξημένα ενοίκια, η εξαθλίωση των γειτονιών πέριξ του κέντρου, οι εξώσεις μεταναστών και ντόπιων, η οριοθέτηση όσων εισέρχονται στο κέντρο,η αστυνομοκρατία και φυσικά το νέο νομοσχέδιο καταστολής των διαδηλώσεων. Στόχος μία πόλη προοριζόμενη για να αποτελέσει ένα απέραντο μητροπολιτικό “λούνα παρκ” κατανάλωσης και τουρισμού. Μια πόλη στην οποία τελικά δεν θα διαμένει κανείς, εκτός ίσως των πιο προνομιούχων κάπου στο Κολωνάκι.
Παραθέτουμε εδώ λοιπόν μερικά απλά παραδείγματα χειρουργικών επεμβάσεων στο αστικό τοπίο, που πέρα από κάθε αμφιβολία αποδεικνύουν το πώς οι εξουσιάζοντες αυτήν την πόλη αντιλαμβάνονται τους δημόσιους χώρους και την παρουσία των κατοίκων της σε αυτούς. Το ξήλωμα παγκακιών από σχεδόν ολόκληρη την περιοχή των Εξαρχείων,το ξήλωμα των μπασκετών στο γηπεδάκι μπάσκετ του λόφου Στρέφη,η χρήση ειδικού δαπέδου στην πλατεία της Μητρόπολης Αθηνών για την αποτροπή πατινιών και ποδηλάτων,το “κόσμημα” της πλατείας Ομονοίας με μηδενικά (0) παγκάκια και δέντρα -δεν είμαστε για καθισιό τώρα,τώρα δουλεύουμε και ψωνίζουμε-,το σπάσιμο των μαρμάρων στο άγαλμα της Αθηνάς στο Πεδίο του Άρεως και η αντικατάσταση τους με χαλίκι, ξανά για την αποτροπή ποδηλάτων και πατινιών και τέλος τα ακριβοπληρωμένα παγκάκια του “Μεγάλου Περιπάτου” τα οποία εκτός του ότι το καλοκαίρι μετατρέπονται σε σχάρα γκριλ λόγω του υλικού που είναι κατασκευασμένα,καθόλου τυχαία είναι και κυκλικά προκειμένου να αποτρέπουν αφενός τους άστεγους και αφετέρου προκειμένου καθένας που κάθεται να μπορεί να μην βρίσκεται κοντά στο διπλανό του και να κοιτά προς άλλη κατεύθυνση(ειδική μελέτη ομάδας του ΕΜΠ)
Σε αυτό το σχεδιασμό έχει σταθεί πρωτοπόρος ο δήμαρχος Aθηναίων,μαζί με όλους τους φίλους του κόμματός του στις κτηματομεσιτικές (βλ. Πεγκλής athensbnb). Δεν είναι τυχαίο ότι στην προεκλογική εκστρατεία της παράταξης “Αθήνα Ψηλά” δήλωνε πως «Αυτό ακριβώς χρειάζεται η Αθήνα. Μια επίθεση Πολιτισμού»!
Ο Κώστας Μπακογιάννης,ο Κώστας των (ο)λίγων.
Γόνος της γνωστής οικογένειας Μητσοτάκη ισχυρίζεται συνεχώς πώς είναι υπεράνω ιδεολογιών, κομμάτων και τζακιών. Οι ιδιότητές του αμέτρητες. Εγγονός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, γιός της Ντόρας Μπακογιάννη,ανιψιός του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και σύζυγος της δημοσιογράφου του Σκαϊ Σίας Κοσιώνη. Αρέσκεται στο να εκθειάζει τη δημοκρατία και την αξιοκρατία την ίδια στιγμή που ο ερχομός του στα πολιτικά πράγματα προσομοιάζει περισσότερο σε βασιλικά καθεστώτα όπου η ανάληψη εξουσίας παραδίδεται μέσω οικογένειας στη βάση του κοινού αίματος.
Η δημοκρατικότητα του και η θέληση του για διάλογο άλλωστε αποδεικνύεται στην εν μία νυκτί μετατροπή των δομών αλληλεγγύης του ¨συνΑθήνα¨(πλυντήρια και γεύματα σε άπορα άτομα), σε τμήμα της δημοτικής αστυνομίας, δίχως τα άτομα αυτής της δομής να έχουν την παραμικρή γνώση.
Αντίστοιχες δημοκρατικές διαδικασίες ακολούθησε όταν δημιούργησε ανώνυμες εταιρίες που ανέλαβαν την διαχείριση του λόφου Φιλοπάππου και του Εθνικού Κήπου, ορίζοντας τον εαυτό του ως πρόεδρο των εταιριών. Η ιδιωτικοποίηση του λόφου όπως και η απαγόρευση κυκλοφορίας στο κέντρο δεν θα ήταν δυνατές χωρίς τη συνδρομή ολόκληρης της ΝΔ των υπουργών του θείου του, οι οποίοι εκδίδουν ανά καιρούς υπουργικά διατάγματα για κάθε σχεδιασμό του Κώστα τους.
Τέλος χαρακτήρισε ως “αναγκαίο” το ανεκδιήγητο έργο του ‘Μεγάλου Περιπάτου” εντάσσοντάς το στα μέτρα για την “αντιμετώπιση του κινδύνου διασποράς του COVID 19″και με fast-track διαδικασίες διαγωνισμού (μιας μέρας)ανάδειξης των εταιρειών που ανέλαβαν και υλοποίησαν το υπερκοστολογημένο αυτό έργο. Και κάπως έτσι, κατέληξε το κόστος κάθε ζαρντινιέρας να είναι περίπου όσο και ο κατώτατος μισθός. Χαρακτηριστική και γεμάτη νόημα είναι βέβαια η αιτιολόγηση που δίνει ο ίδιος για το κόστος κάποιων εξ αυτών, πως δηλαδή είναι κάπως “τσιμπημένες” επειδή ζυγίζουν1,5 τόνο, προκειμένου να μη μπορούν να αποτελέσουν οδόφραγμα. Αποτελούν δηλαδή μια πολεμική επένδυση απέναντι στις εξεγέρσεις που έρχονται. Τέλος η μελέτη όλων αυτών των καλά σχεδιασμένων χαρακτηριστικών πραγματοποιήθηκε από σχετική ομάδα στο Πολυτεχνείο. Το κλειστό Πολυτεχνείο για εκδηλώσεις ,συνελεύσεις και τον κόσμο αλλά ανοιχτό για τις μελέτες “αντιεξεγερτικής” ζαρντινιέρας και “αντικοινωνικών” παγκακιών.
Όλα αυτά ο Κώστας Μπακογιάννης των “πολλών” όπως του αρέσει να λέει,ο οποίος για την ιστορία ανήλθε στο θώκο της δημαρχίας της Αθήνας το 2019, με ιστορικό ρεκόρ αποχής σε δημοτικές εκλογές 66,6%. Συγκεκριμένα με λιγότερες από 97.000 ψήφους σε μία πόλη περίπου πέντε εκατομμυρίων.
Εν κατακλείδι
Εμείς λοιπόν οι “λίγοι” και οι “λίγες” αυτής της πόλης, οι κάτοικοι, οι ντελιβεράδες, οι σερβιτόροι/ες, οι υδραυλικοί και οι ηλεκτρολόγοι, οι δασκάλες/οι, οι πωλητές/ριες, οι άστεγοι/ες, οι άνεργες/οι, η ψυχή και η ζωή αυτής της πόλης την οποία λυμαίνονται και διαλύουν όλοι αυτοί οι τύποι, δηλώνουμε απερίφραστα αλλά και έμπρακτα πώς αυτός και οι όμοιοι του είναι ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ.
Υ.Γ. Η καφεϊνη πειράζει αλλά το γιαούρτι δροσίζει.
Την αλληλεγγύη μας σε όλες τις εκκενωμένες καταλήψεις (δημοσιοποιημένες και μη)!
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Δερβενίων 56!
Κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά!
Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις!
