Wolfenstein: The New Order

Είναι κοινό μυστικό ότι τα First-Person Shooters χρωστούν πολλά στην θρυλική id Software. Η τελευταία έχει κάθε δικαίωμα να περηφανεύεται για το γεγονός ότι μας πρόσφερε τόσο τον “παππού”, όσο και τον “πατέρα” του συγκεκριμένου genre. Φυσικά αναφερόμαστε στα μνημειώδη Wolfenstein 3D και Doom, τα οποία δίχως αμφιβολία ανήκουν στο πάνθεον της βιομηχανίας των video games. Βέβαια η αλήθεια είναι πως τα sequels του Wolfenstein 3D (με εξαίρεση το Return to Castle Wolfenstein) δεν κατάφεραν να εδραιωθούν στην συνείδησή μας, αλλά με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο η σειρά διατηρήθηκε στο προσκήνιο, κυρίως λόγω του τεράστιου cult status της.

Με βάση τα παραπάνω, όταν πριν από ένα περίπου χρόνο η Bethesda ανακοίνωσε την κυκλοφορία του Wolfenstein: The New Order όλοι ήλπιζαν σε ένα δυναμικό comeback. Για την ανάπτυξη του συγκεκριμένου project η Bethesda εμπιστεύτηκε την MachineGames, μία νεοσύστατη σουηδική εταιρεία, η οποία αποτελείται από πρώην στελέχη της Starbreeze Studios που είχαν εργαστεί στα The Darkness και The Chronicles of Riddick: Assault on Dark Athena. Οι συγκεκριμένες δημιουργίες δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστούν ως FPS πρώτης γραμμής, αλλά αποτελούν αξιόλογα δείγματα γραφής, ειδικά εάν λάβουμε υπόψη μας και το περιορισμένο budget με βάση το οποίο αναπτύχθηκαν.

Ας μην μακρηγορούμε περαιτέρω όμως και πάμε να δούμε κατά πόσον η MachineGames κατάφερε να κάνει αυτό που δεν πέτυχε πριν από μερικά χρόνια η Raven Software όταν μας παρουσίασε πριν από πέντε περίπου χρόνια το Wolfenstein. Θα καταφέρει άραγε το Wolfenstein: The New Order να επαναφέρει το χαμόγελο στους φίλους της σειράς ή απλά είναι μία ακόμη cult δημιουργία που θα μνημονεύεται τα επόμενα χρόνια μόνο λόγω της ιδιαίτερης θεματολογίας της. Η απάντηση ακολουθεί παρακάτω.

Μία νέα παγκόσμια τάξη
Έχετε άραγε ποτέ αναρωτηθεί τι μορφή θα είχε ο παγκόσμιος γεωπολιτικός χάρτης στην περίπτωση που η Ναζιστική Γερμανία είχε κερδίσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; To Wolfenstein: The New Order καταπιάνεται με αυτό ακριβώς το ζήτημα, καθώς στην ουσία λαμβάνει χώρα σε μία εναλλακτική πραγματικότητα, όπου το Τρίτο Ράιχ έχει υπερισχύσει έναντι των συμμαχικών δυνάμεων και έχει επιβάλλει τον τυραννικό ζυγό του σε ολόκληρη την υφήλιο.

Τα γεγονότα -με εξαίρεση αυτά του πρώτου κεφαλαίου- λαμβάνουν χώρα στην δεκαετία του ’60, αν και όπως προαναφέραμε εδώ έχουμε να κάνουμε με μία διαστρεβλωμένη εκδοχή της ιστορίας. Κοινώς τα sixties του Wolfenstein: The New Order είναι τελείως διαφορετικά από αυτά της παγκόσμιας ιστορίας. Οι αλλαγές εντοπίζονται σε όλους τους τομείς, ακόμα και στον πολιτιστικό, καθώς γνωστά τραγούδια όπως το House of the Rising Sun των Animals, έχουν πλέον γερμανικό στίχο και επιδίδονται στην διάδοση της Ναζιστικής προπαγάνδας. Στοιχεία όπως τα παραπάνω αποτελούν μερικές μόνο από τις δεκάδες πινελιές της MachineGames, στην προσπάθειά της να σας βάλει στο κλίμα της ιστορίας και θα λέγαμε ότι σε αυτό το κομμάτι η δουλειά της σουηδικής εταιρείας κρίνεται άριστη.

Σε γενικές γραμμές το σενάριο όταν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά προσφέρει μία συγκλονιστική και αξιομνημόνευτη εμπειρία. Τα ειδεχθή εγκλήματα των Ναζί ουκ ολίγες φορές θα σας προκαλέσουν αποτροπιασμό και θα σας κάνουν να αισθανθείτε την φρίκη του πολέμου στο πετσί σας. Δυστυχώς όμως αυτή η ζοφερή ατμόσφαιρα του Wolfenstein: The New Order διακόπτεται βάναυσα από τις ερωτικές περιπτύξεις του κεντρικού πρωταγωνιστή και τους λοιπούς κωμικούς διαλόγους που χαρακτηρίζονται επιεικώς εκτός τόπου και χρόνου. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τους λόγους που οδήγησαν την MachineGames στην…ελάφρυνση του κλίματος, το θέμα είναι όμως ότι το στιβαρό σεναριακό οικοδόμημα που χτίζεται σταδιακά από κεφάλαιο σε κεφάλαιο της ιστορίας, κάποια στιγμή καταρρέει σαν χάρτινος πύργος.

Blazkowicz returns
Κεντρικός πρωταγωνιστής είναι για μία ακόμη φορά ο εμβληματικός William “B.J” Blazkowicz, o οποίος επιστρέφει και πάλι στο πεδίο της μάχης για να εξολοθρεύσει τις δυνάμεις των Ναζί. Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε ότι το Wolfenstein: The New Order αποτελεί sequel του Wolfenstein της Raven Software και ως εκ τούτου στον ρόλο του κεντρικού villain συναντάμε τον στρατηγό Wilhelm “Deathshead” Strasse.

Τρία χρόνια λοιπόν μετά τα γεγονότα του Wolfenstein, ο Blazkowicz ηγείται μιας συντονισμένης συμμαχικής επίθεσης στο φρούριο του Strasse. Η επίθεση βέβαια αυτή κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί ως απελπισμένη αφού μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια η πλάστιγγα έχει γείρει προς τις δυνάμεις του Τρίτου Ράιχ. Αυτό οφείλεται στην ραγδαία τεχνολογική πρόοδο των Ναζί, η οποία έχει προσδώσει μία σημαντική ώθηση στην πολεμική τους μηχανή και ως εκ τούτου τίποτα δεν μπορεί να τους αντισταθεί.

Με βάση τα παραπάνω το αποτέλεσμα της επίθεσης δεν είναι αυτό που θα περίμενε ο Blazkowicz και οι σύντροφοί του. Ο κεντρικός ήρωας πιάνεται αιχμάλωτος αν και καταφέρνει να δραπετεύσει πέφτοντας στην παγωμένη Βαλτική θάλασσα. Στο σημείο αυτό δεν θα δώσουμε περισσότερες πληροφορίες με στόχο να αποφύγουμε τα spoilers, θα πρέπει πάντως να αναφέρουμε ότι από το σημείο αυτό και μετά η ιστορία εξελίσσεται 15 περίπου χρόνια αργότερα.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα
Από τα πρώτα κιόλας λεπτά ενασχόλησής σας με το Wolfenstein: The New Order θα διαπιστώσετε ότι οι βασικοί μηχανισμοί της σειράς δίνουν και πάλι το παρόν. Το λιτό HUD περιλαμβάνει τις ενδείξεις των hit points, του armor και των πυρομαχικών σας και όπως γίνεται αντιληπτό σκοπός σας είναι να φτάσετε στο τέλος της κάθε πίστας…ζωντανός. Για να φτάσετε στο σημείο αυτό όμως θα πρέπει να εξολοθρεύσετε εκατοντάδες Ναζί, οι οποίοι συναντώνται σε αρκετές παραλλαγές.

Die Nazi scum!

Όσον αφορά την ποικιλία των εχθρών, η δημιουργία της MachineGames δεν απογοητεύει, αφού πέρα από τους τυπικούς στρατιώτες θα έρθετε αντιμέτωποι με cyborgs και με γιγάντια mechs. Ξεχωριστή αναφορά θα πρέπει να γίνει και στα λυκόσκυλα του Wolfenstein: The New Order, τα οποία φέρουν cyborg εμφυτεύματα και επιτίθενται με περισσή βαρβαρότητα. Η Α.Ι. σε γενικές γραμμές κινείται σε ικανοποιητικά επίπεδα, καθώς οι αντίπαλοι στρατιώτες καλύπτονται σωστά, προσπαθούν να σας περικυκλώσουν ή να σας “ξετρυπώσουν” εκτοξεύοντας χειροβομβίδες και γενικώς κάνουν την ζωή σας δύσκολη.

Το gunplay είναι αρκετά ρεαλιστικό, καθώς τα όπλα έχουν σωστή ανάδραση, αλλά δυστυχώς προσφέρεται μικρή ποικιλία εξοπλισμού. Συγκεκριμένα υπάρχει ένα πιστόλι, ένα assault rifle και ένα sniper rifle, τα οποία έχουν πάντως και μίας μορφής secondary fire. Για παράδειγμα, το assault rifle δύναται να μετατραπεί και σε εκτοξευτή ρουκετών. Να σημειωθεί ότι μπορείτε να εξοπλιστείτε ταυτόχρονα με δύο όμοια όπλα για να έχετε μεγαλύτερη δύναμη πυρός, αλλά για να εκμεταλλευτείτε αυτή την δυνατότητα θα πρέπει να μείνετε εκτεθειμένοι στα πυρά των αντιπάλων σας, πράγμα που δεν συνίσταται.

Φόρος τιμής στο Castle Wolfenstein
Σε μία προσπάθεια να προσδοθεί μεγαλύτερη ποικιλία στο gameplay η MachineGames εισήγαγε αρκετούς stealth μηχανισμούς, οι οποίοι ως επί τω πλείστον υλοποιούνται σωστά. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το stealth στοιχείο δεν είναι τελείως ξένο με το ύφος της σειράς, καθώς οι προκάτοχοι του Wolfenstein 3D κινούνται σε Stealth/Action-Adventure πρότυπα.

Το πρόβλημα που εντοπίζεται εδώ είναι ότι δεν σας δίνεται η δυνατότητα να χρησιμοποιήσετε stealth τακτικές όπως και όποτε εσείς επιθυμείτε, αλλά στην ουσία έχουμε να κάνουμε με συγκεκριμένα scripted events. Κοινώς σε συγκεκριμένα σημεία καλείστε να ξεπαστρέψετε τους διοικητές των ναζιστικών δυνάμεων, χωρίς να γίνεται αντιληπτοί. Σε αντίθετη περίπτωση οι διοικητές θα σημάνουν συναγερμό και θα καλέσουν ενισχύσεις. Αξίζει επίσης να προσθέσουμε ότι στην περίπτωση που ολοκληρώσετε με επιτυχία αυτά τα stealth περάσματα, θα αποκαλυφθούν στην χάρτη σας οι τοποθεσίες των collectables που υπάρχουν σε κάθε πίστα.

Τελειοποίησε τις ικανότητές σου
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της παρούσας δημιουργίας είναι το γεγονός ότι περιλαμβάνει ένα υποτυπώδες leveling system. Στην πράξη ο κεντρικός πρωταγωνιστής έχει πρόσβαση σε τέσσερα διαφορετικά perks και το καθένα από αυτά διαθέτει ένα ξεχωριστό skill tree. Ο τρόπος με τον οποίο όμως ξεκλειδώνετε τα διάφορα skills εξαρτάται αποκλειστικά από τις ικανότητες σας. Για παράδειγμα εάν δολοφονήσετε έναν συγκεκριμένο αριθμό στρατιωτών με throwing knifes, θα αποκτήσετε την δυνατότητα να κουβαλάτε περισσότερες λεπίδες.

Το όλο σύστημα λειτουργεί σωστά και σας εξωθεί να πειραματιστείτε με διάφορα όπλα και μαχητικές τακτικές για να ξεκλειδώσετε όλα τα skills. Η αλήθεια είναι πάντως πως η MachineGames θα μπορούσε να δώσει λίγο παραπάνω βάθος στις επιλογές αυτές.

Αντοχή στον χρόνο
Για να ολοκληρώσετε τα 16 κεφάλαια της ιστορίας θα χρειασθείτε γύρω στις 10-12 ανάλογα πάντα με το αν θα ασχοληθείτε και με την συλλογή των collectables. Εδώ να προσθέσουμε ότι αν συλλέξετε συγκεκριμένα collectables που ονομάζονται Enigma Codes θα ξεκλειδώσετε τρία διαφορετικά modes, τα οποία διακρίνονται για τον υψηλότατο βαθμό δυσκολίας τους και ως εκ τούτου προτείνονται μόνο για τους σκληροπυρηνικούς. Για παράδειγμα στο Hardcore mode απενεργοποιούνται όλα τα health και armor power-ups, ενώ στο Ironman mode ισχύει το λεγόμενο permadeath, κοινώς έχετε μόλις μία ζωή για να ολοκληρώσετε το παιχνίδι.

Σε γενικές γραμμές η διάρκεια του Wolfenstein: The New Order είναι μεγαλύτερη από τον μέσο όρο των FPS της αγοράς κάτι που αποτελεί δίχως αμφιβολία ένα θετικό στοιχείο, εντούτοις με δεδομένο ότι δεν υπάρχει multiplayer και ότι τα “κρυφά” modes προορίζονται μόνο για τους φανατικούς δύσκολα ο μέσος παίκτης θα ασχοληθεί με πολλαπλά playthroughs. Συν τις άλλες, σε αρκετά σημεία το campaign κάνει κοιλιά. Συγκεκριμένα ορισμένα κεφάλαια εκτυλίσσονται στο καταφύγιο των αντιστασιακών δυνάμεων και σε αυτά αναλαμβάνετε διάφορα ανούσια fetch quests από τους NPCs.

H id Tech 5 στις next-gen κονσόλες
Πριν από τέσσερα περίπου χρόνια η id Software μας παρουσιάσει την μηχανή γραφικών id Tech 5 μέσω του Rage, το οποίο τουλάχιστον στο οπτικό κομμάτι του κατάφερε να μας εντυπωσιάσει. Με χαρά μας διαπιστώσαμε ότι η συγκεκριμένη engine λειτουργεί ιδανικά και στο next-gen περιβάλλον, μάλιστα το Wolfenstein: The New Order αποτελεί μία από τις ελάχιστες multiplatform κυκλοφορίες, στις οποίες δεν παρατηρούνται διαφορές μεταξύ της PS4 και της Xbox One έκδοσης. Κοινώς η παρούσα δημιουργία τρέχει σε native HD ανάλυση, ενώ το FPS παραμένει κλειδωμένο στα 60fps προσφέροντας μια συγκλονιστική shooting εμπειρία.

Συν τις άλλοις, ο σχεδιασμός του περιβάλλοντος και τον εχθρών είναι εξαιρετικά λεπτομερής και ευφάνταστος. Δυστυχώς όμως σε αρκετά textures παρατηρήσαμε έντονο aliasing, ενώ το draw distance δεν έχει το απαραίτητο βάθος. Αντίθετα τα lighting και particle effects δεν απογοητεύουν, ενώ τα physics διακρίνονται για τον ρεαλισμό τους.

Για τις ανάγκες του soundtrack η MachineGames επιστράτευσε ένα πολύ μεγάλο όνομα και συγκεκριμένα τον Fredrik Thordendal του metal συγκροτήματος Meshuggah. Η δουλειά του Σουηδού κιθαρίστα είναι πραγματικά εξαιρετική, αν και αρκετές συνθέσεις ξεφεύγουν από τα παραδοσιακά ηχοχρώματα των Meshuggah, καθώς ακολουθούν αμιγώς Funeral Doom πρότυπα. Το voice acting είναι επίσης κορυφαίο, καθώς όλοι οι ηθοποιοί ερμηνεύουν με πειστικότητα τους ρόλους τους.

Blazkowicz που σας χρειάζεται
Μετά από μία πενταετία η σειρά Wolfenstein επιστρέφει με ένα αξιόλογο sequel, το οποίο είναι σαφώς ανώτερο από τον προκάτοχό του. Η παρθενική δημιουργία της MachineGames είναι ένα τίμιο FPS που σέβεται το βαρύ όνομα που φέρει στην φανέλα του, αλλά τίποτα παραπάνω. Το Wolfenstein: The New Order έχει αρκετές καλές ιδέες, οι οποίες όμως δεν αξιοποιούνται στον βαθμό που όλοι θα θέλαμε, κάτι που αν μη τι άλλο είναι κρίμα. Το γεγονός αυτό αποτυπώνεται σε διάφορους τομείς, αλλά κυρίως στον σεναριακό, καθώς και στα στείρα stealth περάσματα. Όσοι γαλουχήθηκαν πάντως με τo Wolfenstein 3D είναι δεδομένο ότι θα παραβλέψουν τα παραπάνω ελαττώματα και θα τιμήσουν αυτή την δημιουργία με τον οβολό τους. Άλλωστε τίποτα δεν είναι πιο διασκεδαστικό από το να πληρώνεις τους Ναζί με το ίδιο νόμισμα…

Θετικά:
– Σταθερό frame rate στα 60fps
– Αποδίδει πιστά την εναλλακτική έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
– Πιστό στο κλίμα της σειράς
– Υψηλή Α.Ι.
– Τα perks
– Κορυφαίο soundtrack

Αρνητικά:
– Χαμηλό replayability
– Περιορισμοί στην stealth προσέγγιση
– Μικρός αριθμός όπλων
– Ορισμένα κεφάλαια του campaign είναι αδιάφορα

Βαθμολογία
Γραφικά: 8.5
Ήχος: 8.5
Gameplay: 7.5
Αντοχή: 6.5
Γενικά: 7.6

Παντελής Δασκαλέλος  

Συντάκτης: padelis@gameworld.gr (Παντελής Δασκαλέλος)
Πηγή: GameWorld.gr