Ρεπορτάζ: Νίκος Τσιαμτσίκας
Χωρίς τη δυνατότητα πρόσβασης στα οχήματα τους, βρίσκονται τις περισσότερες φορές οι οδηγοί που έχουν την ατυχία να παίρνουν μαζί τους τα Ι.Χ. στις διακοπές, στο πλοίο.
Η φιλοσοφία των εταιρειών είναι, «στριμώξτε όσα περισσότερα μπορείτε το ένα επάνω στο άλλο ή το ένα κολλητά στο άλλο» και εν τέλει να μπορούν μεν οι οδηγοί να βγουν κακήν κακώς από τα οχήματα, αλλά να είναι σχεδόν ακατόρθωτο να ξαναμπούν όταν φτάνει το πλοίο στον προορισμό του.
Το αποτέλεσμα είναι εκνευρισμός και δυσκολίες στην εκκίνηση των οχημάτων, καθώς δεν υπάρχει καθόλου χώρος για να περάσουν έστω και στριμωχτά οι οδηγοί προς τα οχήματα τους.
Κι όταν φτάνουν, αν δεν σπάσουν κανένα πόδι στις μικροκαταπακτές στο πλάι ή στα κάθε είδους μεταλλικά εμπόδια, αριστερά και δεξιά, οι οδηγοί, τις περισσότερες φορές δεν μπορούν να ανοίξουν τις πόρτες για να μπουν μέσα.
Στα γκαράζ των πλοίων δεν υπάρχει επαρκής εξαερισμός, ενώ αντίθετα οι αναθυμιάσεις από τις μηχανές κάνουν αποπνικτική την ατμόσφαιρα.
Φανταστείτε οδηγούς με δύσπνοια, αλλεργίες ή άλλου είδους αναπνευστικά προβλήματα, να περιμένουν έως και μισή ώρα αφότου φτάσει το πλοίο στη Ραφήνα, να βγουν από αυτή τη φριχτή παγίδα.
Κι ενώ όταν γίνεται επιβίβαση υπάρχουν δυο – τρείς που κάνουν κουμάντο, στην αποβίβαση δεν υπάρχει ψυχή, με αποτέλεσμα όλοι να απαιτούν να βγουν πρώτοι και να επικρατεί πανικός…
