Η Porsche ήρθε αντιμέτωπη με μια σημαντική απώλεια, καθώς στις 21 Δεκεμβρίου 2021 «έφυγε» από τη ζωή, στην ηλικία των 88 χρόνων, ο Eberhard Mahle.
Ο Eberhard Mahle ήταν πρωταθλητής Ευρώπης το 1966, όπως και ο πρώτος οδηγός που πήρε διεθνή τίτλο σε μια Porsche 911. Εκτός με τον γερμανικό κατασκευαστή, ο Mahle έχει καταγράψει και άλλες πολλές επιτυχίες, όπως στο Γερμανικό Πρωτάθλημα GT το 1957 με μια Alfa Romeo και στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Αναρρίχησης 1959 με Volvo. Ήταν οδηγός για τις Abarth, Borgward και Mercedes-Benz.
Άλλες σημαντικές διακρίσεις ήταν: Το 1959 τερμάτισε δεύτερος στο Targa Florio στο τιμόνι μιας Porsche 550 Spyder. Το 1960 κέρδισε το Solitude Rally με μια Porsche 356 Super 90.
Ο Achim Stejskal, επικεφαλής της Porsche Heritage and Museum, δήλωσε:
«Είμαστε πολύ λυπημένοι από την είδηση του θανάτου του. Οι σκέψεις μας είναι στη σύζυγό του Karin, στην οικογένειά του και στα κλαμπ όπου ο Ebs Mahle δραστηριοποιήθηκε μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Θα θέλαμε να τον ευχαριστήσουμε για τις επιτυχημένες αγωνιστικές του προσπάθειες και τις πολυάριθμες αναθέσεις για το μουσείο ως σύγχρονου μάρτυρα, για παράδειγμα στο Solitude Revival ή στο Gaisberg».
Ο πατέρας του, Ernst Mahle, ίδρυσε τη σημερινή Mahle GmbH μαζί με τον αδελφό του Hermann. Τα πρώτα πιστόνια υψηλής απόδοσης Mahle έκαναν την πρώτη τους δοκιμή σε μια Porsche 356 στις αρχές τις δεκαετίας του 1950. Από τότε, η εταιρεία Mahle έγινε βασικός κατασκευαστής εξοπλισμού για την Porsche.
To 1954 ξεκίνησε την αγωνιστική του καριέρα με ένα DKW 3=6, με το οποίο κατευθείαν κατέκτησε την πρώτη θέση κατηγορίας. Ο Eberhard Mahle αγόρασε την πρώτη του Porsche την ίδια χρονιά, παρά τη σχετική μέτρια ισχύ των 40 ίππων του κινητήρα boxer των 1100 κυβικών, την επόμενη χρονιά τερμάτισε έκτος στην ανάβαση στον λόφο Achalm κοντά στο Reutlingen.
Ο Eberhard Mahle είχε την επιθυμία να δοκιμάσει μια 911, αλλά ο διευθυντής αγώνων της Porsche Huschke von Hanstein ήταν αντίθετος σε αυτό, καθώς πίστευε ότι δεν γίνετε να κερδίσεις μια Ferrari ή μια Ford τα οποία ανταγωνίζονται πάνω από 300 ίππους.
Ωστόσο, η Mahle δεν έκανε πίσω και μέσω ενός φίλου του Gerhard Mitter, αγόρασε μια μεταχειρισμένη 911 που κατασκευάστηκε το 1965 με ισχύ που είχε αυξηθεί στους 165 ίππους. Οι ανταγωνιστές υψηλής ιπποδύναμης κυριάρχησαν στην πρώτη διοργάνωση στο Rossfeld, μια σχετικά καλοφτιαγμένη πίστα με λίγες στροφές. Παρ’ όλα αυτά, ο Mahle παρέμεινε τρίτος.
Οι άλλες πίστες ταίριαζαν πολύ καλύτερα στον οδηγό και στο όχημα: πολλές στροφές, πολύ δυνατό φρενάρισμα, πολλή επιτάχυνση, ήταν ό,τι καλύτερο για μια ευέλικτη 911. «Και ένας καλός οδηγός μπορεί να αντισταθμίσει οποιοδήποτε έλλειμμα απόδοσης σε τέτοιες πίστες», είπε ο Eberhard Mahle με σεμνότητα.
Το 1966 αποδείχθηκε ο καλύτερος, κέρδισε όλους τους άλλους αγώνες στην κατηγορία GT, με εξαίρεση τον τελικό στο Gaisberg, όπου συγκρούστηκε με ένα προστατευτικό κιγκλίδωμα πριν βγει και εξετάσει τη ζημιά.
Είχε χτυπήσει μόνο ένα φτερό, αλλά εγκατέλειψε τον αγώνα λόγω του ήδη χαμένου χρόνου. Χωρίς δράμα: «Είχα ήδη ένα αδιαπραγμάτευτο προβάδισμα στον πρωταθλητή Ευρώπης πριν από το Gaisberg».
Γνώριζε πολύ καλά τον δρόμο προς τα βουνά γύρω από το Σάλτσμπουργκ από αγώνες πριν από τη χρονιά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. «Μια πολύ, πολύ στριμμένη και εξαιρετικά δύσκολη διαδρομή στην οδήγηση», είπε πριν προσθέσει «Στην πραγματικότητα, είναι κρίμα που δεν τελείωσα αυτόν τον αγώνα».
Αυτή η εγκατάλειψη δεν μείωσε την περηφάνια του για την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού τίτλου. «Αυτή ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία μου», είπε ο Eberhard Mahle. «Ειδικά επειδή όλοι οι ειδικοί είπαν ότι δεν θα το κερδίσεις ποτέ έτσι».
