του Νίκου Βιτσιλάκη
Είναι περίεργο αυτό που συμβαίνει με ένα Harley. Mαγνητίζει τα βλέμματα, το χαζεύουν όλοι, κάνει και φασαρία είναι αλήθεια αλλά και σβηστό να είναι πάλι το ίδιο γίνεται. Όλοι κοντοστέκονται και το παρατηρούν, συνήθως με έκδηλο θαυμασμό, αλλά ακόμα και αυτοί που το απαξιώνουν θα κάτσουν να το δουν. Δεν παίζει να καβαλάς Harley και να μη γίνεσαι το επίκεντρο, όπου και να είσαι..
Made in USA και να το γράφει!
Μαύρο και σκοτεινό
Το Forty-Eight που οδήγησα είναι ένα μοντέλο της σειράς Dark Custom, όπως τα αποκαλεί η H-D λόγω της βαφής τους, στην οποία και είναι εμφανές πως επικρατούν οι κατάμαυρες επιφάνειες. Για να γίνω πιο σαφής, καθόσον ανέκαθεν δυσκολευόμουν με την ονοματολογία της αμερικάνικης φίρμας, το Forty-Eight ανήκει στη δημοφιλέστερη οικογένεια του εργοστασίου από το Milwaukee. Αυτής των Sportster δηλαδή, που αποτελούν την πιο προσιτή επιλογή μεταξύ των made in USA Harley. Το τονίζει και ο κατασκευαστής, αφού ο τόπος παραγωγής είναι χαραγμένος στην τιμονόπλακα. Χωρίς αμφιβολία η έμφαση έχει δοθεί στο στυλ, ενώ η ποιότητα κατασκευής είναι κορυφαία. Ο σχεδιασμός του Forty-Eight είναι που το κάνει τόσο ελκυστικό. Υπάρχουν χαρακτηριστικά που συνθέτουν μια ξεχωριστή custom εικόνα. Το φαρδύ εμπρός ελαστικό, το μικρό ρεζερβουάρ με την παραδοσιακή σχεδίαση peanut (φυστίκι), που πρωτοεμφανίστηκε στο 125 S Hummer το 1948 (εξ ού και το όνομά του), το χαμηλό τιμόνι με τους καθρέπτες τοποθετημένους από κάτω, το κομμένο πίσω φτερό, o μαύρος κινητήρας, η ενσωμάτωση των πίσω φώτων στα φλας και η μονή σέλα είναι μόνο μερικά από τα πράγματα που δεν μπορείτε να δείτε σε μια stock μοτοσυκλέτα. Πηγαίνοντας ενάντια στη συμβατική σκέψη, η Harley έχει κάνει καλά τη δουλειά του σχεδιασμού μιας μοτοσυκλέτας που θέλει να συνδεθεί άμεσα με τους αγοραστές. Από το 2016, οι ακτινωτοί τροχοί έχουν αντικατασταθεί από αλουμινένιες χυτές ζάντες με εννέα ακτίνες. Έτσι τοποθετήθηκαν tubeless ελαστικά με ανάγλυφο το σήμα της Harley και το βάρος μειώθηκε κατά 3 κιλά. Το μόνο μέρος όπου το χρώμα αλλάζει είναι το ρεζερβουάρ. Από τα έξι που διατίθενται, εγώ οδήγησα το full black με τις οριζόντιες ρίγες να παραπέμπουν στη δεκαετία του ’70. Με το Forty–Eight πρέπει να επισκέπτεσαι το βενζινάδικο κάθε 120 χιλιόμετρα, κάτι που το μικρό ρεζερβουάρ των 7,9 λίτρων υπαινίσσεται έμμεσα. Δεν υπάρχει σέλα συνεπιβάτη, αλλά μπορεί κανείς να την επιλέξει ως αξεσουάρ, ενώ αυτή του αναβάτη βελτιώθηκε ως προς το αφρώδες για μεγαλύτερη άνεση. Μπορείτε να καθίσετε σε όρθια θέση, αλλά το τιμόνι είναι χαμηλά τοποθετημένο, ώστε να υπάρχει κλίση του σώματος προς τα εμπρός. Τα μαρσπιέ είναι και αυτά μπροστά τοποθετημένα και έτσι αναπόφευκτα το βάρος πέφτει στη σπονδυλική στήλη, κουράζοντας όταν κινείσαι σε κακούς δρόμους. Τη λύση για μια πιο ξεκούραστη θέση οδήγησης τη δίνουν τα μαρσπιέ συνεπιβάτη, αλλά μόνο στο ταξίδι όπου δεν χρειάζεται να αλλάζεις σχέσεις στο «βαρύ» πεντατάχυτο κιβώτιο και να μην πατάς… συχνά φρένο. Τα πόδια τοποθετούνται σε φυσιολογικές γωνίες, το σώμα παίρνει πιο όρθια στάση και το βάρος μοιράζεται αντί να πέφτει όλο στη μέση.
Θέλεις δεν θέλεις, γίνεσαι το επίκεντρο όπου και να πας..
Σχεδιαστής από μικρός στο κουρμπέτι
Ο Ben McGinley είναι ο σχεδιαστής του Forty–Eight. Αν και μικρός σε ηλικία, προσπάθησε στα 25 του να φέρει εις πέρας την πιο δύσκολη αποστολή. Να βελτιώσει τις αναρτήσεις μιας τέτοιας μοτοσυκλέτας και να την κάνει όσο το δυνατόν πιο άνετη. Από τη μικρή μας εμπειρία από άλλα μοντέλα της Η-D, έκανε πολύ καλή δουλειά. Το γιγαντιαίο συμβατικό πιρούνι των 49 χιλιοστών συναγωνίζεται αντίστοιχα σε μέγεθος ανεστραμμένα και πλήρως ρυθμιζόμενα και «δένει» με μεταλλική γέφυρα. Το τιμόνι ήρθε πιο κοντά στη μοτοσυκλέτα χάρη στη μείωση της γωνίας κάστερ και του ίχνους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη ευελιξία, χειρισμό και άνεση σε χαμηλές ταχύτητες. Αρωγός σε όλα τα παραπάνω και το πολύ καλό ABS, που ενεργοποιείται μόνον όταν πρέπει. Ο υδραυλικός συμπλέκτης είναι βαρύς αλλά δεν κουράζει στην οδήγηση μέσα στην πόλη και η απόκριση στο γκάζι είναι καλή και εύκολα διαχειρίσιμη. Το εμπρός μέρος έχει κατά γενική ομολογία βαριά αίσθηση, αλλά ελαφρύτερη από ό,τι θα σκεφτόσασταν απλώς κοιτάζοντάς το. Η πίσω ανάρτηση δίνει την αίσθηση ότι διαθέτει μεγαλύτερη διαδρομή και απορροφά ικανοποιητικά τις ανωμαλίες των δρόμων. Ένα ειδικό κλειδί για τη ρύθμισή της βρίσκεται κάτω από το μονόσελο και προσφέρει εύκολες και άμεσες ρυθμίσεις, όπως οι περισσότερες μοτοσυκλέτες τη δεκαετία του ’70.
Τα καλά του Euro4
H μόνη αλλαγή στον αερόψυκτο Evolution 1.202cc κινητήρα για το 2017 είναι η προσαρμογή του στις προδιαγραφές του Euro4, κάτι που απέφερε χαμηλότερη κατανάλωση και πιο γεμάτη λειτουργία στις χαμηλο-μεσαίες στροφές. Oι 67 ίπποι του αποδίδονται στις 5.750 στροφές και δεν βάζουν φωτιά στην άσφαλτο, η μέγιστη ροπή των 9,8 κιλών είναι αυτή που μετράει και είναι διαθέσιμη από τις 3.500 στροφές. Ο κινητήρας έρχεται στη ζωή με ένα βρυχηθμό και πολλούς κραδασμούς, στέλνοντας την ισχύ του μέσω ενός ιμάντα μετάδοσης κίνησης. Οι κραδασμοί δεν γίνονται ιδιαίτερα αισθητοί στο μεσαίο φάσμα, σαν δια μαγείας να εξαφανίζονται, ενώ ο αναβάτης εκεί ακριβώς είναι που απολαμβάνει το «τράβηγμα» του cruiser. Αλλά στο υψηλό φάσμα, είναι αρκετά ενοχλητικοί και δεδομένου ότι το κιβώτιο ταχυτήτων είναι 5τάχυτο με ένα όριο στροφών περίπου στις 6000 σ.α.λ., η οδήγηση με πάνω από 120 χ.α.ώ. στις εθνικές οδούς δεν είναι εύκολο έργο.
Στο ταμείο έχει έκπτωση
Το να οδηγείς ένα Harley αποτελεί από μόνο του μια εμπειρία, ενώ το να το αποκτήσεις για κάποιους αποτελεί όνειρο ζωής. Με 13.990€ είναι από τα πλέον προσιτά μοντέλα των Αμερικάνων και με την προσφορά που τρέχει αυτή την περίοδο (δείτε εδώ), που κατεβάζει την τιμή στα 12.790€ για τα εναπομείναντα μοντέλα 2017, μπορεί να αποδειχθεί και ευκαιρία. Και μην ξεχνάτε, αν το πάρετε και κάποια στιγμή το ..βαρεθείτε, υπάρχουν χίλια μύρια γνήσια αξεσουάρ για να το μεταμορφώσετε και να αλλάξετε διάθεση!
