Του Νίκου Τσαμάνδουρα
Πριν τον αγώνα-αυλαία του φετινού πρωταθλήματος στη Valencia και λίγο πριν κρεμάσει την αγωνιστική του φόρμα, ο Dani Pedrosa ανακηρύχθηκε «MotoGP Legend» και έγινε ο πρώτος στον κόσμο που συμμετείχε σε αγώνα ως τέτοιος!
Όλα ξεκίνησαν ως είθισται, από τη μικρή κατηγορία των GP125 δηλαδή, πίσω στο μακρινό 2001. Το 2002 τον βρήκε πολύ ανεβασμένο, καθώς πήρε τρεις νίκες και πέτυχε να τερματίσει 3ος στο πρωτάθλημα. Δυο νίκες παραπάνω το 2003 ήταν αρκετές ώστε να στεφθεί για πρώτη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής.
Τότε ωστόσο, ο νεαρός Dani είχε μια ακόμα σημαντική νίκη στη ζωή του, καθώς ανέκαμψε από ένα τρομακτικό τραυματισμό. Έσπασε και τους δυο αστραγάλους του, από τα πλέον επίπονα σπασίματα οστών και όχι μόνο γύρισε στις πίστες, αλλά το 2004 στην κατηγορία των GP250 πήρε τον τίτλο με το καλημέρα. Τα GP250 τον βρήκαν Παγκόσμιο και το 2005, ενώ η επόμενη χρονιά ήταν και εκείνη της αλλαγής κατηγορίας.
Βάθρο (2η θέση) με το ξεκίνημα στη Jerez στα ΜοtoGP και νίκη μόλις 3 αγώνες μετά στη Σαγκάη. Άλλη μια νίκη ήρθε στο Donington, αλλά και βάθρα πριν και μετά. Χωρίς να λείπουν και τα εκτός βάθρου καλά αποτελέσματα, το νέο ταλέντο έδειξε τα δόντια του με το που μπήκε στην αρένα. Το 2007 τερμάτισε 2ος στο πρωτάθλημα πίσω από τον Casey Stoner και ένα βαθμό μπροστά από το Valentino Rossi! Τo 2008 ήταν εξίσου αξιόμαχος παίρνοντας την 3η θέση στο Πρωτάθλημα. Ήταν όμως και άτυχος, καθώς πάλι ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς.
Το 2009 -και πάλι εν μέσω τραυματισμών- έρχεται μια ακόμα 3η θέση στο Πρωτάθλημα, ενώ το κυνήγι του τίτλου για το «Μικρό Σαμουράι» ήταν πιο έντονο το 2010 με μια ακόμα 2η θέση. Το 2011 ήταν μια χρονιά πόνου και τραυματισμών και παρόλα αυτά πήρε την 4η θέση της γενικής. Αποκορύφωμα στην υπόθεση «Παγκόσμιο Πρωτάθλημα» ήταν το 2012, όταν απείχε από αυτό μόλις 18 βαθμούς μετά από μια εκπληκτική χρονιά!
Άτυχος και το 2013, ενώ προηγούνταν στο Πρωτάθλημα ήρθε ακόμα ένας τραυματισμός, μια σπασμένη κλείδα να του κόψει τη φόρα. Και πάλι όμως δεν παραιτήθηκε τερματίζοντας στην 3η θέση της Γενικής Κατάταξης. Πόνου συνέχεια όμως ήταν και το 2014, με το 2015 να φέρνει χειρουργεία αποκατάστασης. Κάπου εδώ μπορούμε να πούμε πως ξεκίνησε και η «παρακμή» του αναβάτη του HRC, καθώς η φυσική του κατάσταση είχε πληγεί σημαντικά. Φυσικά παρέμεινε κορυφαίος αναβάτης, παίρνοντας νίκες ως και πέρυσι στη Valencia, απλά πλέον δεν ήταν τόσο ανταγωνιστικός.
Πολλοί τον κατηγόρησαν για το «γάμο» με το HRC και του χρέωσαν τη θέση του αιωνίως 2ου ονόματος. Η αλήθεια πάντως είναι πως ο Dani Pedrosa μόνο τυχαία δεν έμεινε στη Honda τόσο καιρό. Για 16 χρόνια αγώνων άλλωστε δεν πέρασε σεζόν δίχως νίκη, κάτι που δεν έχει καταφέρει κανένας άλλος αναβάτης ως τώρα. Αν σκεφτεί κανείς τα 51 του κιλά και το 1,60 του ύψους του, δεν κατάφερε και λίγα, μιας και με αυτή την ανατομία είχε πρόβλημα από το ζέσταμα των ελαστικών μέχρι και τις εκκινήσεις. Ακόμα πιο δύσκολο είναι να ξεχάσουμε τους τραυματισμούς του, με την επιμονή και την υπομονή του να είναι διαχρονικό αγωνιστικό παράδειγμα. Ευχαριστούμε για όλα Dani!
