Πώς να σε αποχαιρετήσω αφού συνεχίζεις να ζεις ανάμεσά μας; Πώς να γράψω σε ασπρόμαυρο φόντο αφού εσύ έκανες τη ζωή μας πιο έγχρωμη;

Μαζί σου είδαμε τα χρώματα πριν τα αποκτήσουν ο κινηματογράφος και η τηλεόραση.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Ήσουν ο τελευταίος μεγάλος μπαμπάς του κινηματογράφου που λατρέψαμε εμείς, οι γονείς μας, τα παιδιά μας. Ήσουν η δική μας συνέχεια, ο συνδετικός μας κρίκος, ο δικός μας ήρωας, ο Kobe Bryant της καρδιάς μας, που έδινε πάσες, έβαζε τρίποντα, έκανε άλματα, έριχνε ατάκες.

Τα έκανες όλα, αφήνοντας στον αμείλικτο χρόνο την αίσθηση ότι δεν μπορεί να τρέχει όπως εκείνος θέλει, αλλά όπως ορίζεις εσύ.

Πιστεύω ότι το ταξίδι κάθε ανθρώπου όταν αναχωρεί ορίζεται κυρίως από μία συντεταγμένη. Της χαράς, του χαμόγελου και της ευτυχίας που χάρισε στους γύρω του κι εσύ όλα αυτά τα έδωσες απλόχερα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Κάθε φορά που οι ταινίες σου θα παίζουν, οι άνθρωποι θα χαίρονται, οι πολύ μικροί θα σε μαθαίνουν και οι μεγαλύτεροι θα κλέβουν λίγη από εκείνη την αθανασία, που κάθε πέρασμά σου άφηνε ως αίσθηση μέσα στην ψυχή μας.

Ναι, αυτό ήθελα να σου πω γιατί είμαι σίγουρος ότι και τώρα συνεχίζεις τις πλάκες.

Μαζί σου ήταν όλα πιο έγχρωμα, πιο χαρούμενα, σχεδόν αθάνατα…

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης