ΠΟΛΕΜΟΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ. ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ. ΦΡΙΚΗ…
Κυβερνήτες, «Κούφιοι άνθρωποι. Καύκαλα μ’ άχερα γεμάτα»
Κλαγγές μάχης. Συριγμός οβίδων, κρότοι πολυβόλων, βόμβες, νεκροί. Παιδιά στην αγκαλιά της μάνας τρέχουν, κι ο θάνατος γραμμένος στη σφαίρα τους κυνηγάει.
Όπλα χτυπιούνται με χλαπαταγή. Δάκρυα ποτίζουν τα σκοτωμένα παιδιά, τους νεκρούς νέους του πολέμου. Το μέλλον των ανθρώπων.
Σκοτωμοί, σκοτωμοί. Πένθιμες καμπάνες συντροφευμένες με το στρίγκλισμα της σειρήνας και το κροτάλισμα του θανάτου των πολυβόλων.
Βλαστάρια της νιότης, πυροβολούν και σκοτώνουν νέους. Σκοτώνουν τ΄ αδέρφια τους. Άνθρωποι σκοτώνουν ανθρώπους,
Εδώ, σωριασμένος έφαγε χώμα ο νέος με τα γαλάζια μάτια, στυλωμένα στον αδιάφορο ουρανό, χτυπημένος από αδελφικό βόλι. Σφαίρα ενός άλλου νέου ανθρώπου, που μπορεί να ήταν και φίλος του σε μιαν άλλη ειρηνική ζωή.
Η μάνα κρύβει το μωρός τη στον ζεστό της κόρφο και τρέχει να σώσει το μέλλον του ανθρώπου, ξέφρενη.
Στα καταφύγια οι άνθρωποι στεγάζουν τον τρόμο τους.
Και άλλοι αφήνουν σπίτια και πατρίδα, αναζητώντας καταφύγιο σε χώρες ξένες.
Πόλεμος, θάνατος, φρίκη.
Οι νέοι στέλνονται στον όλεθρο με διαταγές των κενόκρανων κυβερνητών τους, να σκοτώσουν και να σκοτωθούν.
Οι αδίστακτοι κυβερνήτες, δολοφονούν την φαιά ουσία του μέλλοντος, τους νέους.
Οι Κυβερνήτες της ζωής και του θανάτου των υπηκόων τους, εκτελεστικοί διευθυντές στην εταιρία της πολεμικής βιομηχανίας όπλων. Οι κενόκρανοι. «Καύκαλα μ’ άχερα γεμάτα»
«Ηυσυχίαν είχεν ο δήμος και αντέλεγεν ουδείς, δεδιώς και ορών ότι πολύ το ξυνεστηκός.» (Θουκυδίδης) Ήταν πολλοί οι συνωμότες.
Πόλεμος, Θάνατος.
«Μα τούτο είναι έξω από τη ζωή
…
Μια αιώνια εμμονή της αδικίας και του κακού
…
Αν υπάρχει μια οποιαδήποτε ενοχή σ΄ αυτή την υπόθεση πρέπει να τη μοιραστείτε μαζί μας»
(T. S. Elliot «Φονικό στην Εκκλησιά». Μετάφραση Γ. Σεφέρη.)
«Έτσι τελειώνει ο κόσμος
Όχι μ’ ένα βρόντο μα μ’ ένα λυγμό»
(T. S. Elliot «Οι Κούφιοι Άνθρωποι» Μετάφραση Γ. Σεφέρη)
