Ελευθέριος Ανευλαβής
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ
Είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που έρχεται στη ζωή στις αμμουδιές του Ομήρου, ανδρώνεται στην αγορά της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, κατακτά, με τον αρχαιοελληνικό Λόγο, το Λάτιο, γίνεται οικουμενική με την Μακεδονική Φάλαγγα, θεριεύει στην Πόλη στην Αγιά Σοφιά, χαμωζεί μέσα στην Τουρκιά για τετρακόσια χρόνια.
Και «Νάτη πετιέται από ξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου»,
Με τους ήρωες του «21»
Με το έπους της Αλβανίας,
Με την αντίσταση του λαού της στον φασισμό και τον γερμανικό ναζισμό.
Η ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ, που φυσικά, δεν καταλαβαίνουν, οι ντόπιοι ευρωλιγούρηδες. «Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την λέξη αλήθεια ή ελευθερία, σα να λένε χαίρω πολύ. Που μιλούν για δικαιοσύνη με ψυχή τοκογλύφου». (Σεφέρης),
Η ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ, με το φως του ήλιου της, της αλήθειας της παράδοσής της και του πανάρχαιου πολιτισμού της,
ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ μέσα στην Δύση που δύει και θέλει ν’ αφανίσει τις ανθρώπινες αξίες: Πατρίδα, Γλώσσα, Παράδοση, Φιλία, Φιλότιμο, Φιλαλληλία.
Οι σπουδαρχίδες της Δύσης, τοποθετούν στη θέση των ελληνικών-παναθρώπινων αξιών, την μόνη αξία που γνωρίζουν: το χρήμα, ως αποκλειστικό μέτρο με το οποίο μετρούν τους ανθρώπους. Την ανθρώπινη ζωή κι αξιοπρέπεια.
Η πολιτικατζίδικη πολιτική, είναι διαβρωμένη από την διαπλοκή με τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, τις χρυσωμένες τράπεζες, τα χρυσωμένα κωλόπαιδα (golden boys), και τους εργολαβοκαναλάρχες των ΜΜΕ: Μέσα Μαζικής Εγκεφαλομαλάκυνσης
Στον κυνικό πλανήτη των ηλιθίων, εχθρεύονται την ανιδιοτέλεια και την ελευθερία. Λοιδορούν το φιλότιμο και την μπέσα. Περιθωριοποιούν την παράδοση, Κολοβώνουν την Πατρίδα και Αφανίζουν το Έθνος.
Κατά ορισμένους διανοουμενίζοντες, γραφιάδες που γράφουν στο γόνατο, «η Τουρκία έχει τεράστιο αιγαιακό μέτωπο και υφαλοκρηπίδα» και επομένως «έχει ζωτικά και νόμιμα συμφέροντα στο Αιγαίο»!
Προφανώς, κατά τον δυτικόφρονα ευρωπεόφρονα,(το «πε» με έψιλον), κάλαμο, έχει «ζωτικά» και «νόμιμα» συμφέροντα και στην Κύπρο, όπου κατέχει το μισό μιας χώρας, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη «νόμιμη» και «εύλογη» εισβολή του Αττίλα.
Και προφανέστατα, έχει και «ζωτικά και «νόμιμα» συμφέροντα και στη Θράκη, κατά τον ίδιο απελέκητο κάλαμο;
«Ελάβατε νουν καθηγεμόνα… και του ανοηταίνειν ου παύεσθε» (Γρηγόριος Παλαμάς).
Χαλασοχώρηδες και γλωσσοχαλαστήδες κορδακίζονται, προβάλλοντας άσεμνα τη θεωρία τους περί ασυνέχειας της γλώσσας.
Της μόνης γλώσσας στον κόσμο που μιλιέται συνεχώς και στον ίδιο ακριβώς τόπο, εδώ και τρείς χιλιάδες χρόνια:
«γλώσσα», «θάλασσα», «ουρανός», «γη», «νους», «ψυχή», «άνθρωπος», «επιστήμη» και «μύριες» άλλες «λέξεις», «έπεα πτερόεντα», που πεταρίζουν στο στόμα των Ελλήνων (και των νέο-Ελλήνων), μέσα στον ίδιον αυτόν αέρα, που αναπνέουμε. Κάτω από τον ίδιο ουρανό, που μας γαλαζοντύνει. Επάνω σ’ αυτήν εδώ τη γη, που κατοικούμε, από την εποχή του Ομήρου.
Οι πονηροί νεοφιλελεύθεροι πραγματιστές προσπαθούν να καταντήσουν τη γλώσσα, απλό εργαλείο, τεχνολογικής σκοπιμότητας, για να «κάνουνε τη δουλειά τους». Να βρίσκουν οι επιτήδειοι φτηνά εργατικά χέρια και κενούς εγκεφάλους.
Αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι πραγματιστές λένε:
«Καλά όλα αυτά, παράδοση και τέτοια, αλλά ξεπερασμένα, πια, βρε παιδί μου. Ας είμαστε σώφρονες, και πραγματιστές. Τα σύνορα καταργούνται, πια. Ο κόσμος μας, με την τεχνολογία και την πληροφορία, είναι ένα παγκόσμιο χωριό. Και ο κύριος ρυθμιστής των ανθρωπίνων σχέσεων είναι η ελεύθερη αυτορρυθμιζόμενη αγορά και οι κανόνες της»
Τη νοιώθουμε στο πετσί μας, και στην τσέπη μας την «ελεύθερη», ασύδοτη, άπληστη, απάνθρωπη αγορά, με το καταναλωτικό δόγμα: consume ergo sum: καταναλώνω άρα υπάρχω.
Οι χθεσινοί Λαγίδες, λοιδορούν, ανίκανοι «να νοιώσουν το φρόνημα της Σπάρτης». Ανίκανοι να νιώσουν θλίψη:
«σαν έγινε σκουπίδι η μάνα των Μακεδονία…»
«Οι Έλληνες (οι Έλληνες!) να τον ακολουθούν,
μήτε να κρίνουν ή να συζητούν,
μήτε να εκλέγουν πια,
ν’ ακολουθούνε μόνο.»
(Καβάφης).
Όμως Υπάρχει και Η ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ που δεν θα ντρεπόμαστε να την λέμε ΕΛΛΑΔΑ.
Για να μπορούμε να σηκώνουμε το κεφάλι, οι Έλληνες (ΟΧΙ οι ελληναράδες, που πουλάνε κούφιο ελληνιλλίκι και νταηλίκι) και να λέμε, Αυτή είναι η ΕΛΛΑΔΑ :
Η ΕΛΛΑΔΑ, με το καθαρό πρόσωπο. Με το φιλότιμο το ελληνικό. Με την ελληνική παιδεία και τη φιλοξενία.
Η ΕΛΛΑΔΑ, των ανθρώπων του μόχθου, που «κάνουν το σκατό τους παξιμάδι», και έχουν το κούτελο καθαρό. Κι αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.
ΟΧΙ η Ελλάδα των φοροφυγάδων, των λαδωμένων τρωκτικών και των χρυσωμένων golden boys, των χρυσοκωλόπαιδων.
Η ΕΛΛΑΔΑ των τίμιων πολιτικών, που θέλουν και μπορούν να κοιτάνε τους πολίτες στα μάτια.
ΟΧΙ, η Ελλάδα των δημοβόρων, λαοφάγων, πολιτικατζήδων, που προσπαθούν να πείσουν τον λαό, πως «ο γάιδαρος πετάει».
Και γεμίσαμε γαϊδάρους και γαϊδάρες.
«Ώ, Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα» (Γ. Σουρής)
Η ΕΛΛΑΔΑ των Ελλήνων, που αμύνονται «περί Πάτρης»
ΟΧΙ, η Ελλάδα των ελληναράδων με το κούφιο νταηλίκι, που δουλεύουν για την πάρτη τους, και μας δουλεύουν.
Η ΕΛΛΑΔΑ, που αγωνίζεται, μαζί με τους τίμιους πολιτικούς της, (υπάρχουν κι αυτοί. Αν ψάξουμε θα τους βρούμε), για να πάψει να είναι το κράτος «Κράτος αδηφάγων και ασύστολων κώλων.»
«Εάν δεν ελπίζεις το ανέλπιστο δεν θα βρεις: ει μη έλπηται ανέλπιστον ουκ εξευρήσει», μας παρηγορεί ο Ηράκλειτος
ΘΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ για να μπορούμε να λέμε και να καυχιόμαστε, οι Έλληνες, μαζί με τον Καβάφη:
«ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΒΓΑΖΕΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ»:
ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, που ανεβαίνουν στις κορφές, ΟΧΙ γλείφοντας, έρποντας και με τα κέρατα τους, μα παλεύοντας, για την αξιοκρατία και την ανθρωπιά.
ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ, που θίγοντας, ελευθερόστομοι, τα «κακώς κείμενα», βάζουν φωτιά στα πουρναρόξυλα, αδιαφορώντας για την κατηγορία του εμπρηστή, των ασύδοτων διανοουμενιζόντων.
ΔΙΚΑΣΤΕΣ, που απονέμουν δικαιοσύνη ακριβοδίκαιη και ΔΕΝ κλείνουν το μάτι στους ισχυρούς.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ, που λένε την αλήθεια.
κι ΟΧΙ την πειραγμένη αλήθεια των πατρώνων τους.
ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ, παιδαγωγούς,
κι ΟΧΙ γλωσσοχαλαστές, που χαλώντας τη γλώσσα χαλάνε και τον λαό.
ΙΕΡΕΙΣ, που ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας και ΟΧΙ θεομπαίχτες. Χριστέμπορους.
ΛΑΟ και ΠΟΛΙΤΕΣ, που την πόλη κρατύνουν.
Κι’ ΟΧΙ στέρφους, αυνάνες, σοβαρογελοίους, «πολιτισμένους» βάρβαρους, νεοευρωπεοοέλληνες, που, άνευρος μαζοχυλός, παθαίνουν αλλεπάλληλους οργασμούς, μπροστά στο βλακοκούτι, χάσκοντας τα άδοντα, ηδυπαθώς λικνιζόμενα, τοπ-μοντελιζόμενα και λοιπά αναιδή αιδοία.
«Φτάσαμε στ’ ανείπωτα».
ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. ΛΑΟΜΠΑΙΧΤΕΣ. ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΕΣ.
ΟΧΙ. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη, να σας μοιάσουμε.
Ξυπνάνε οι άνθρωποι.
«Και δεν ακούν τα κόμματα και το μεγάφωνό τους.
Τον χτύπο μόνο της καρδιάς, που μας βαφτίζει ανθρώπους»
(Δ. Σαββόπουλος).
Γύρνα τους την πλάτη Έλληνα Πολίτη-Οπλίτη. Κλείσε τους την πόρτα.
«Και μην ανοίγεις, όσο κι αν χτυπούν.
Βροντάνε, μα δεν έχουν τι να πουν»
(Γ. Σεφέρης).
Και να δούμε, τότε, «κύριε ΜΑΛΑΚΑση,* Ποιος εν τέλει θα γελάσει»
(Κ. Καρυωτάκης)
[1]. «[…] σε μία αντίστοιχη συζήτηση στο Εθνικό Κοινοβούλιο τη δεκαετία του ’70, είχε πει κάτι το οποίο εξακολουθεί και ισχύει στο ακέραιο: «Ανήκομεν εις την Δύσιν», είτε σας αρέσει είτε όχι.» (Κυρ. Μητσοτάκης. Βουλή 15 Φεβρουαρίου 2022)
[2]. «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» Η απάντηση του Ανδρέα Παπανδρέου στον Κωνσταντίνο Καραμανλή το ‘70
*Τα ανευλαβή κεφαλαία δικά μου.
