Άκουσα τον ζωόφιλο Κυριάκο Μητσοτάκη να επισημαίνει πολύ σωστά ότι δεν χάθηκαν ανθρώπινες ψυχές. Δεν σκέφτηκε προφανώς κάτι άλλες ψυχούλες που αποτέφρωσε η πύρινη λαίλαπα. Γι΄ αυτές εκφράζουμε το αμέριστο ενδιαφέρον μας μόνο όταν μαζεύουμε ψήφους. Τα κορμάκια τους από τα αποκαΐδια τα μαζεύουν οι άλλοι σωστά;
Είδα από την τηλεόραση τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη αναμαλλιασμένο μέσα στις στάχτες και τρόμαξα. Εάν δεν είχα ενημερωθεί για τις φωτιές θα νόμιζα ότι είχε διανυκτερεύσει στο ίδιο κελί με τον Χριστόδουλο Ξηρό!.. Δεν ήθελε σίγουρα να μας αφήσει με την αγωνία ότι αδιαφορεί για το καλό μας, απέτυχε όμως παταγωδώς. Κατέγραψα την οργή πολλών Δημάρχων για τις καταστροφές που ακολούθησαν. Δε μπόρεσα ωστόσο ποτέ να κατανοήσω την αδιαφορία τους για την απομάκρυνση ξερών κλαδιών και εύφλεκτων υλικών σε περιοχές της δικής τους αρμοδιότητας. Η λέξη αποψίλωση τους είναι μάλλον άγνωστη.
Διαπίστωσα και την αγανάκτηση ευσυνείδητων πολιτών όπως εκφράστηκε από τα social για την ολιγωρία πολιτικών που οι ίδιοι επέλεξαν. Πόσοι άραγε από όσους σήμερα φωνάζουν, φρόντισαν να σηκώσουν από το δάσος ένα χαρτί ή μια πλαστική σακούλα από κάποια παραλία;
Μα δεν πάτε να πνιγείτε και να… (άντε μην το πω τώρα) όλοι μαζί; Πεύκα και αστικός ιστός δεν συμβιώνουν, τέλος. Είναι ό,τι πιο εύφλεκτο φυτρώνει στη γη και ως εκ τούτου ό,τι πιο επικίνδυνο. Πευκοδάσος δίχως αντιπυρικές ζώνες δεν έχει καμία τύχη. Δάση δίχως δασοπροστασία δεν έχουν μακροημέρευση και τέλος πολίτες του καναπέ δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
