Οφείλω να παραδεχθώ ότι ο τρόπος με τον οποίο έχει χειριστεί επικοινωνιακά μέχρι στιγμής την υπόθεση του κορωνοϊού είναι άψογος.
Ουδέποτε πρωθυπουργός κατόρθωσε με επανειλημμένα διαγγέλματα να αφαιρεί δικαιώματα και να κλείνει τους πολίτες στα σπίτια χωρίς να προκαλεί έστω και μερικώς τη δυσφορία τους.
Φυσικά κάτι τέτοιο δεν χρειάστηκε να το επιχειρήσει κατά το παρελθόν άλλος πρωθυπουργός. Ο επικοινωνιακός τρόπος όμως με τον οποίο χειρίζεται το θέμα, με ό,τι δυσκολίες αυτό συνεπάγεται, μπορεί να συγκεντρώσει υψηλή βαθμολογία.
Θεωρούμαι ίσως αντικειμενικός κριτής, επειδή, ως γνωστόν, δεν έχω καμία σχέση ούτε με την ιδεολογία της σημερινής κυβέρνησης, ούτε με το περιβάλλον του πρωθυπουργού.
Καταγράφω έντιμα την αντίδραση των έγκλειστων πολιτών, πέραν της ανεκδοτολογίας περί οικογενειακής γκαντεμιάς και τα υπόλοιπα, τα οποία παρελαύνουν και στη «Ζούγκλα», και διαπιστώνω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κερδίζει σε μεγάλο ποσοστό τη συμπάθεια του κόσμου.
Με άριστα το δέκα, εάν δεν είχε αμφιταλαντευτεί τις πρώτες δύο εβδομάδες και είχε πάρει ταχύτερες αποφάσεις για μέτρα επί συγκεκριμένων θεμάτων, το άριστα θα ήταν ένας έντιμος βαθμός.
Επειδή όμως σε στιγμές κρίσης, όπως αυτές που βιώνουμε σήμερα, όχι μόνο δεν πρέπει να είμαστε μικρόψυχοι, αλλά να επιδεικνύουμε αλληλεγγύη και σοβαρότητα, θα του το δώσω με άνεση.
Φυσικά ο ίδιος θα κριθεί και από άλλες παραμέτρους πέραν αυτής της επικοινωνίας. Θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, όπως είναι αυτονόητο δηλαδή. Τώρα όμως είναι νωρίς για τέτοιου είδους κουβέντες και συμπεράσματα. Έχει τη μοναδική ευκαιρία, εάν είναι λίγο τυχερός, από Κούλης του Σύριζα να μεταλλαχθεί σε πρωθυπουργό των Ελλήνων.
Καλό είναι επίσης να περιφρουρήσει την όποια φθορά από τον υπερβάλλοντα ζήλο αυλικών.
Μετά το άριστα του Μητσοτάκη ο επόμενος που δικαιούται υψηλή βαθμολογία είναι ο Θεοδωρικάκος για τον ήπιο, ουσιαστικό και ταυτόχρονα σεμνό τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τα θέματα, όπως και ο Σταϊκούρας. Αμφότεροι, χωρίς να λαϊκίζουν, επικεντρώνονται στο θέμα τους και δεν προκαλούν.
Θα στενοχωρήσω τον Πέτσα, ο οποίος όμως έχει το ελαφρυντικό του ντελάλη κι έτσι το να τσιτώνεται λίγο παραπάνω για να κάνει το άσπρο μαύρο δικαιολογείται εν μέρει. Δεν είναι δυνατόν να δηλώνει ότι η οικονομία μας θα ξεπεράσει τα προβλήματα σε μικρό χρονικό διάστημα και πως όλα θα πάνε υπέροχα. Δεν είναι ο Τραμπ και γνωρίζει πολύ καλά ότι, εάν η επιδημία του Covid-19 δεν υποχωρήσει μέχρι τον Μάιο, βαδίζουμε για παγκόσμιο οικονομικό κραχ, το οποίο, όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, για την ήδη ταλαιπωρημένη πατρίδα μας θα ισοδυναμεί με ατομική βόμβα.
Μπορεί ο κορωνοϊός να μας απομάκρυνε κλείνοντάς μας στο σπίτι, τούτη την ώρα όμως που οι καιρικές συνθήκες ορίζονται από έκτακτα και απρόβλεπτα φαινόμενα ας δώσουμε τα χέρια έστω και από τα μπαλκόνια για να στηρίξουμε τον συνάνθρωπο.
Δεν χωράνε μικροπολιτικές και μικρότητες κι όποιος τις επιχειρήσει θα χάσει.
Θα διαφωνήσω οπωσδήποτε με τα περί αοράτου εχθρού, όπως είπαν τόσο ο Τραμπ όσο και ο Μητσοτάκης. Ωραίο ως σχήμα λόγου, αλλά ο εχθρός είναι ορατός και συγκεκριμένος.
Μόνο που δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη εάν είναι εχθρός ενός σαθρού κοινωνικοοικονομικού συστήματος το οποίο θα σαρώσει για να μπούμε σε μία νέα εποχή ή εχθρός που θα σαρώσει όλους εμάς αφήνοντας περισσότερα ερείπια από όσα άφησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος.
Έχω πάντως την αίσθηση ότι μετά τον Covid-19 ο κόσμος δεν θα είναι πάλι ο ίδιος, όπως δεν ήταν ίδιος μετά τους δίδυμους πύργους.
