Όταν κάποιος σου κουνάει επιδεικτικά το δάκτυλο, τα τρία κλεισμένα στην φούχτα του (που λένε και στην Μάνη) δείχνουν ουσιαστικά τον… εαυτό του. Οψίμως, μετά από την ανθρωποθυσία ενός πεπερασμένου εθίμου στην Μεσσηνία, ορισμένοι κούνησαν το δάκτυλο απειλητικά. Καναλάρχες, δήμαρχος, δημοτικά συμβούλια, media VS «Σαϊτολόγων», όπως τους ονόμασαν, κατόπιν της απώλειας μιας ανθρώπινης ζωής: Ενός οπερατέρ, πατέρα δύο παιδιών.
Μια στάση εδώ, που θα τραγουδούσε κι ο μέγιστος Μητροπάνος. Ένας συνάνθρωπος απεβίωσε. Ο πρώτος ή, ο τελευταίος; Νεκρούς έχουμε… δόξα τω Θεώ, όσο οξύμωρο κι αν διαβάζεται τούτες τις μέρες. Υπάρχουν υποκατηγορίες. Από το Μολώχ της ασφάλτου, από τα έθιμα, από την ξεροκεφαλιά μας, από την αλαζονεία μας μα πρωτίστως από την έλλειψη της ,αν όχι αυτονόητης, επαρκούς παιδείας.
Όταν οι λεγόμενες «σαΐτες» (σ.σ. κύλινδροι γεμισμένοι από μπαρούτι) έπεφταν στην αρχή της επαναστάσεως του 1821 στα άλογα των κατακτητών Τούρκων, η ιδέα ήταν πρωτοφανούς ευφυΐας μα κι αποτελεσματικότητας. Πέρασε μισός αιώνας δίχως άλογα Τούρκων, απειλές Αιγυπτίων στην Πελοπόννησο και οι… σαΐτες από τον 20 αιώνα ήταν τόσο ανεπαρκείς, για άλλες εισβολές, που μόνο χαρακτήρα λαογραφικό –και συνάμα επικίνδυνο-απέκτησαν.
Ο Δήμος έκανε πάρτι, για ένα έθιμο που προϋπάρχει επί Τουρκοκρατίας. Έβγαζε κονδύλια για την μπαρούτι!!! Τα κανάλια έκαναν επίσης πάρτι. Διαφημίσεις, ζωντανές συνδέσεις, τουρισμός, χρήμα…. Τα τοπικά μέσα είχαν αναγάγει τους «σαϊτολόγους» σε πρωταγωνιστές! Μάλιστα. Σε απόλυτους ήρωες, σε ανθρώπους που κρατούσαν «Θερμοπύλες» στις ρίζες τους, ξέχωρα από κάθε επικινδυνότητα. Και ο μανδύας της απόλυτης υποκρισίας ήταν τόσο λεπτός, τόσο αραχνοΰφαντος….
Το 2015 για το ΙΔΙΟ έθιμο στην Μεσσηνία, ένας 28χρονος και κάποιος 45χρονος ακρωτηριάστηκαν στο ένα χέρι. Ένας έχασε το ζερβό, ο άλλος απώλεσε το δεξί. . Δεν υπήρξε απώλεια ζωής, αλλά αύξηση των ΑΜΕΑ, οπότε για τον Δήμο, για τα κανάλια που έστελναν στις γιορτές οπερατέρ-κασκαντέρ , όλα ήταν καλά για να εξακολουθήσουν….
Δεν υπάρχει ουδείς ΗΘΙΚΟΣ αυτουργός σε αυτό το «έργο»; Ουδείς μέχρι την επόμενη (ανθρωπο) θυσία; Κανείς ευαισθητοποιημένος πραγματικά; Τα κροκοδείλια δάκρια απέχουν όσο τα «σούπερ» κι οι υπότιτλοι τόσο των τοπικών, όσο των εθνικής εμβέλειας καναλιών. Εκεί που έγραφαν «Δείτε αποκλειστικές εικόνες από το εξέχων έθιμο των Σαϊτών στην Μεσσηνία», το άλλαξαν σε «Θρήνος ενός ειδεχθούς εθίμου για την απώλεια ενός συνανθρώπου μας».
Ο οπερατέρ σε ένα σύγχρονο ριμέικ θρίλερ «είδε τον θάνατο του». Μέχρι τον επόμενο έχουμε ακόμα κι άλλα έθιμα να τιμήσουμε αλλά και να θρηνήσουμε…
