Η δικηγόρος κα Αμάλ Αλαμουντίν ήρθε στην Αθήνα για να δει ή να τη δει ο Πρωθυπουργός, αμέσως μετά τον πολυδιαφημισμένο γάμο της, με αφορμή την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Ο κ. Άκερμαν, πρώην αφεντικό της Deutsche Bank, που συμμετείχε σε οικονομικό φόρουμ στη Σαμοθράκη, έκοβε τουριστικές βόλτες με σκάφος του Λιμενικού.
Είναι γεγονός ότι αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας είναι πρωτόγνωρα για κράτος το οποίο σέβεται τον εαυτό του και τις υπηρεσίες του.
Πολύ σωστά αναρωτιέται στη στήλη της ΤV ΑΛΚΑΪΝΤΑ ο συντάκτης: «Δηλαδή κι εγώ εάν είχα παντρευτεί τον Κλούνεϊ, θα έβλεπα τον Σαμαρά;».
Είμαστε η φυλή της υπερβολής. Σε ποια χώρα ο γάμος με αστέρα του κινηματογράφου θα οδηγούσε τη νύφη στο πρωθυπουργικό γραφείο ή τον Άκερμαν στην πλώρη σκάφους του Λιμενικού;
Και να πεις ότι ήρθε ο ίδιος ο Κλούνεϊ, ο οποίος το τελευταίο διάστημα δείχνει να ενδιαφέρεται για την πολιτική, το καταλαβαίνω, η νύφη όμως με την ιδιότητα της υπαλλήλου σε γνωστό δικηγορικό γραφείο πώς τα κατάφερε;
Είναι φανερό ότι πρόκειται για κούρσα δημοσίων σχέσεων, στην οποία ποντάρουμε, προκειμένου να προβληθεί η χώρα στην έξοδό της από το οικονομικό τέλμα των τελευταίων ετών.
Μπορεί η Αμάλ να μην ξαναδεί στη ζωή της πρωθυπουργό και ο Άκερμαν να μην πατήσει το πόδι του ούτε σε λιμενικό σκάφος της Μοζαμβίκης, το ερώτημα όμως που τίθεται είναι απλό: Θα δούμε ποτέ άσπρη μέρα έστω και μέσα από τις υπερβολές μας χάριν δημοσίων σχέσεων;
Όποιος απαντήσει κερδίζει ένα γεύμα στο Βαρούλκο του κυρίου Λαζάρου χωρίς την πληκτική συνοδεία κυβερνητικών αξιωματούχων.
