Με αφορμή την ηθικολόγα κριτική σε δημοσιογράφους  που δεν σεβάστηκαν τους νεκρούς της πανδημίας, σύμφωνα με τη μιντιακή γνώμη χωρίς γνώμη…

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την σύγχρονη μιντιακή κοινωνία, που με τα κινήματα  “me too” και με την ανώνυμη κριτική των ρομπενδασιστών τρομοκρατεί τον ελεύθερο συνειρμό των πολιτών.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Η κοινή γνώμη χωρίς γνώμη, αυτή η ανεγκέφαλη κυρία της υπόγειας ανώνυμης εξουσίας των κοινωνικών δικτύων, έχει ξεπεράσει τα όρια του γελοίου αλλά και του τραγικού ταυτόχρονα. Είναι ηθική, ενοχλημένη από τα πάντα, υπερήφανα άτεγκτη, προβάλλοντας τις ιδιότητες της περιφρούρησης των χρηστών ηθών και των κανόνων σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου λόγου. Λογοκρίνει τους πάντες και τα πάντα εν ονόματι μιας αόρατης ηθικής αρχής, είτε ομιλεί για τα κρεβάτια των άλλων, είτε για το τι λένε επώνυμοι και δημοσιογράφοι που πλέον αυτολογοκρίνονται από τον φόβο της μαζικής τρομοκρατίας των λαϊκών δικαστηρίων που φυτρώνουν σα μανιτάρια εν μια νυκτί.

Οι κρίνοντες είναι πάντα άτεγκτοι, αδέκαστοι, αναμάρτητοι, εν ονόματι μιας πλειοψηφίας που δήθεν συμφωνεί με το μέσο πήχη κοινωνικής ευπρέπειας, όπως θα συμφωνούσε και η κατηγορούσα αόρατη αρχή του καφκικού Πύργου. Τις «αγαθές» αυτές ιδιότητες η κοινωνία των ανώνυμων ιεροεξεταστών των social media τις προβάλει σαν τίτλους σπουδών, όπως προβάλλουν την παρθενιά τους οι άσχημοι και ανέραστοι άνθρωποι.

Αυτή η άμετρη ηθικολογία καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια σε ένα τέρας που μεταμορφώνει τις δικές τους ψυχές, δηλητηριάζοντας όμως και τις ψυχές όλων των άλλων που παρατηρούν αμέτοχοι και ηττημένοι αυτή τη μεγαλόστομη πρακτική, αδύναμοι να αντιδράσουν μην τους πάρει το κύμα της καταδίκης των φωνών χωρίς φωνή. Οι μιντιογράφοι αποθρασυμένοι από το κύρος και την λατρεία των μιμητών οπαδών της εικόνας που κατασκευάζουν οι ίδιοι και ο καθρέφτης τους μοιάζουν με χιονοστιβάδα που παρασύρει όλο το κοινωνικό σύστημα σε φασιστικές αντιδράσεις.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Φασισμός έλεγε ο Foucault δεν είναι η απαγόρευση της ομιλίας, αλλά η υποχρέωση να μιλάς ακόμα και αν δεν έχεις κάτι να πεις. Είναι η ομολογία της αμαρτίας ενώπιον μιας Iεράς Εξέτασης που δεν έχει ούτε πρόσωπο, ούτε ψυχή. Αυτοί οι πολλοί σήμερα υποχρεώνουν τους λίγους να σιωπούν με την απειλή του φραγγελίου του Μεσαίωνα: Αν είσαι άνδρας φοβάσαι τη καταγγελία του βιασμού, αν είσαι δημόσιο πρόσωπο ή έστω κάποιος που μπορεί να μιλά και δημόσια, φοβάσαι την χυδαία γλώσσα και τον διασυρμό.

Αυτοί που κρύβονται πίσω από αυτές τις ευαγγελικές -πλην εισαγγελικές ταυτόχρονα- φωνές και την ύποπτη αθωότητα του αλάθητου και του αναμάρτητου, ας κοιτάξουν τα του οίκου τους και την καμπούρα τους γιατί δεν είναι πρέπον για τους καθώς πρέπει ανθρώπους να κρίνουν τις αμαρτίες των άλλων πριν δουν τις δικές τους. Στην Ιερά Εξέταση στις κατηγορίες για μάγια και σατανισμό, οι γυναίκες κυρίως ομολογούσαν για να γλιτώσουν τα φρικτά βασανιστήρια, προτιμώντας την πυρά που τις έκαιγαν γιατί τουλάχιστον θα’ χε σύντομο τέλος.

Στην σημερινή ανίερη συμμαχία των ανώνυμων υπηρετών της ηδονοβλεψίας οι κανονικοί πολίτες πρέπει να δηλώσουν αμαρτωλοί και να υπογράψουν δήλωση νομιμοφροσύνης όπως οι παλιοί αριστεροί υπέγραφαν την δήλωση εθνικοφροσύνης για να μην πάνε στο απόσπασμα. Τα κινήματα αυτά του ψευδοφεμινισμού με τον καταγγελτικό λόγο για όλες τις φυσικές αμαρτίες του νου και της σάρκας, αλλά και τα άλλα του ψευδο-καθωσπρεπισμού έχουν γίνει επικίνδυνα, όχι γιατί δέρνουν και χτυπούν, αλλά γιατί φυλακίζουν την ελεύθερη σκέψη με αυτολογοκρισία και αυτοτιμωρία να ζητάς συγγνώμη, σε στυλ «σφάξε με αγά μου να αγιάσω».

Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης