Παρατεταμένη πορεία ‘καλού φεγγαριού’ διανύει εφέτος η δημοφιλής ΑΕΚ στα δύο σημαντικότερα αθλήματα. Πρώτα, κατέκτησε το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα εντελώς δίκαια, αν και οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν (ερήμην της ‘Ένωσης’) χαρακτηρίζονται τριτοκοσμικές και σίγουρα άθλιες. Ακολούθησε η νίκη στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ (με νίκες τόσο επί του Ολυμπιακού όσο και επί του Παναθηναϊκού), για να κλείσει η πορεία στο εν λόγω άθλημα αργά προχθές στο ΟΑΚΑ με την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου, στην δεύτερη σε σημασία διοργάνωση της ‘Γηραιάς ηπείρου’, με νίκη επί της γαλλικής Μονακό. Μια Μονακό, την οποία οι ειδικοί του αθλήματος είχαν χαρακτηρίσει φαβορί. Τι απομένει; Ενας ακόμη τελικός για την ιστορική ομάδα, με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ για το ποδοσφαιρικό Κύπελο Ελλάδας, που έχει προγραμματιστεί να γίνει το προσεχές Σάββατο, στο ελάχιστα ‘αντικειμενικό’ Ολυμπιακό στάδιο του Μαρουσιού, το οποία αποτελεί έδρα της ΑΕΚ.
Όσον αφορά την επιτυχία στο ποδόσφαιρο, του λόγου μου ήμουν εντελώς βέβαιος πως το τρόπαιο θα καταλήξει στα χέρια του αρχηγού Πέτρου Μάνταλου (κάτι που συνέβη στη Ριζούπολη με νίκη επί του Απόλλωνα), επειδή αυτή η ομάδα διέθετε το πάθος και την δίψα να φτάσει πρώτη ‘στη βρύση’. Ταυτόχρονα, εκμεταλλεύτηκε την ανυπαρξία του Παναθηναϊκού, τα περίεργα πειράματα με παίκτες και προπονητές του Ολυμπιακού, και, τέλος τις απρόβλεπτες μαγκιές του ηγέτη του ΠΑΟΚ σε μια στιγμή που θα έπρεπε να δείξει ψυχραιμία και σύνεση και όχι. ό,τι τέλος πάντων, βρισκόταν περασμένο στη δεξιά πλευρά της ζώνης του πανταλονιού του!
Μέσα σε αυτό το χάος των αντιπάλων της, η ΑΕΚ είχε ηρεμία, υπομονή και ‘έναν ‘τίγρη’ στη μηχανή της, κατά κόσμο Δημήτρη Μελισσανίδη, ο οποίος, αφού πρωταγωνίστησε στην αλλαγή προσώπων στην ΕΠΟ, τήρησε ένα ‘σιωπητήριο’ που αν δεν σεβόσουν, θα έπρεπε να το φοβάσαι…
Να επανέλθω στην μεγάλη επιτυχία στο μπάσκετ. Οι οπαδοί τελευταίας σοδιάς, πληροφορήθηκαν έχουν μάθει από τα αφιερώματα των ημερών αλλά και κινηματογραφημένα στιγμιότυπα σε ασπρόμαυρο φιλμ, ότι η ομάδα τους πριν ακριβώς μισό αιώνα είχε καταφέρει τον ίδιο άθλο, τότε με αντίπαλο την Σλάβια Πράγας στο καλλιμάρμαρο της Αθήνας, μπροστά σε 70.000 φιλάθλους. Ηταν μια πρώτη ευρωπαϊκή επιτυχία – σταθμός για το ελληνικό μπάσκετ, άθλημα σχεδόν άγνωστο τότε στην χώρα, και η παρουσία Αμερικανών σε ελληνικές ομάδες ένα ασύλληπτο όνειρο…
Για την ακρίβεια, το 1968 αγωνιζόταν στην ΑΕΚ ένας… Αμερικάνος, όχι από το Κλίβελαντ ή τη Μασαχουσέτη, αλλά από την ταπεινή (αλλά γενναία) ΧΑΝ Νικαίας: Ο Γιώργος Αμερικάνος, παίκτης σπουδαίος, σχεδόν εμβληματικός στα 26 του χρόνια, έχοντας πλάι του συμπαίκτες με ψυχή λιονταριού: Χρήστο Ζούπα, Αίαντα Λαρεντζάκη, Γιώργο Τρόντζο και Στέλιο Βασιλειάδη, που αποτελούσαν τον πυρήνα της ιστορικής επιτυχίας.
